Peter A. Kemmer/Getty Images
Hypo betekent “onder” en zout/zoutgehalte “zout bevattend”, dus hyposaliniteit betekent in eenvoudige bewoordingen dat er minder zout in het water zit dan in zeewater. Het zoutgehalte van zeewater kan worden gemeten als soortelijk gewicht (SG) met behulp van een hydrometer of refractometer. Soortelijk gewicht is de meting van de dichtheid van vloeistoffen vergeleken met zuiver water, dat een soortelijk gewicht van 1.000 heeft. Met het zoutgehalte van oceanen en zeeën over de hele wereld dat gemiddeld rond de 1.024 soortelijk gewicht ligt, kan het verlagen van de hoeveelheid zout in het water met een paar punten hyposaliniteit worden genoemd. Wanneer het echter om zoutwateraquaria gaat , betekent hyposaliniteit dat het zoutgehalte wordt verlaagd tot een bereik van 1.010 tot 1.013 SG om effectief te zijn voor parasietenbestrijding. Zorg er bij het verlagen van het zoutgehalte voor dat de pH en de temperatuur van het water niet afwijken van de huidige wateromstandigheden voor de vissen.
Inhoudsopgave
De effecten van hyposaliniteit
Alle zeedieren hebben water nodig (net als wij) om te overleven, ze verwerken het alleen anders. Omdat de lichaamsvloeistoffen van zeevissen minder zout zijn dan het water om hen heen, verlaat water hun lichaam constant door osmose via de kieuwen of huid, dus nemen ze zeewater op via hun mond om te voorkomen dat ze het benodigde vocht in het lichaam verliezen. Zeevissen elimineren de zoutmoleculen via speciale klieren in de kieuwen en houden het zoete water vast om hun lichaamsvloeistoffen te behouden met een lager zoutgehalte (ongeveer 0,9%) dan het zeewater, dat ongeveer 3,5% zoutgehalte heeft. Wanneer het zoutgehalte van zeewater wordt verlaagd, waardoor hyposaliniteit ontstaat, zorgt de verminderde osmotische druk van het water ervoor dat weefselcellen uitzetten met water, vandaar de verwante naam: osmotische shocktherapie (OST).
Vissen en een paar andere zeedieren kunnen deze verandering in osmotische druk weerstaan en zich eraan aanpassen, maar protozoa ( White Spot Disease en Clownfish Disease ), dinoflagellaten ( Fluwelvis- of koraalvisziekte ) en platwormen (Black Spot Disease) kunnen dat niet. Als u deze osmotische druk vooral snel verlaagt, nemen ze water op en exploderen ze letterlijk! Daarom is hyposaliniteit een goede behandeling voor parasieten in zeevissen. Houd er echter rekening mee dat kwetsbare koralen en ongewervelden mogelijk niet meteen scheuren zoals de parasieten doen, maar deze zeedieren kunnen blootstelling aan lage osmotische druk niet verdragen, wat kan resulteren in een vrij snelle dood.
Wanneer hyposaliniteit het meest effectief is
Hyposaliniteit is grotendeels ineffectief op volwassen mariene ich-parasieten die goed beschermd zijn in de kieuwen of huid, omgeven door epitheelcellen en dik slijm geproduceerd door een besmette vis . Dit gebeurt wanneer ze diep in de weefsels van hun gastheer zijn ingebed tijdens de voedingsfase en tijdens de laatste ingekapselde replicatiefase. Het is voornamelijk tijdens de vrijzwemmende fase van hun levenscyclus wanneer nieuwe organismen worden vrijgelaten uit een volwassen cyste, en voordat ze de kans krijgen om zich te hechten en zich te ontwikkelen tot volwassen parasieten, dat ze het meest kwetsbaar zijn en kunnen worden geëlimineerd met hyposaliniteit.
Het toepassen van hyposaliniteit of osmotische shocktherapie om parasietenproblemen te behandelen is een persoonlijke beslissing die men moet nemen. Het is echter vaak veiliger om te gebruiken dan de medicijnen die aan het water worden toegevoegd om parasieten op vissen te behandelen.
Quarantaine tanks
Door vissen in een quarantainebak (QT) met een lager zoutgehalte te behandelen, kunt u voorkomen dat nieuwe Ich-organismen, die vrijkomen door volwassen cysten, de vissen tijdens de quarantaineperiode opnieuw infecteren.
Als preventieve maatregel, plaats nieuwe vissen die mee naar huis zijn genomen in een QT voor enkele weken van observatie voordat u ze in het hoofdaquarium plaatst. Gebruik hyposalinity voor een deel van de tijd tijdens de quarantaine om de parasieten op de vissen te verminderen.
Tanks met alleen vissen
In de volgende situaties wordt aanbevolen om alle blootgestelde vissen ten minste te verwijderen en een zoetwaterdip te geven , wat een korte behandeling tegen hyposaliniteit is. Dit gebeurt bij voorkeur in combinatie met ten minste een eenmalige, passende medische behandeling voordat de vissen weer in het hoofdaquarium worden geplaatst (waarbij de zoutgehalte gedurende 3 tot 4 weken wordt verlaagd). Gebruik een zoetwaterdip wanneer:
- Er is geen QT beschikbaar, of er wordt gekozen om de met Ich geïnfecteerde vissen niet te behandelen.
- Je wilt niet dat het aquarium een maand lang leeg is en dat er geen vissen in zitten.
- U maakt zich zorgen of u wilt de kans verkleinen dat er opnieuw een besmetting optreedt nadat de vissen in een QT zijn behandeld en teruggezet in het hoofdaquarium.
- Een herinfectie kan optreden nadat de vissen zijn behandeld en teruggezet in het hoofdaquarium.
Rif tanks
Hyposalinity mag NOOIT worden gebruikt in een rifaquarium , omdat het koralen en tere ongewervelden zal doden. Aangezien de meeste mensen deze dieren waarschijnlijk niet willen storen, om nog maar te zwijgen van de moeite om ze te verwijderen en een ander aquarium in te richten om ze in te doen, is de gemakkelijkste manier om een rifaquarium te behandelen om het ten minste 4 weken zonder vissen te laten en de mariene ich zijn levenscyclus te laten doorlopen en af te laten sterven, terwijl alle vissen in het quarantaineaquarium worden behandeld.