Ziekte van Addison bij honden

De ziekte van Addison bij honden is het gevolg van een lage hormoonproductie van de bijnieren en is een aandoening die ervoor kan zorgen dat een hond erg ziek wordt. Wanneer de bijnieren niet functioneren, veroorzaakt dit een reeks problemen, waaronder onevenwichtige elektrolyten , waaronder verhoogde kaliumspiegels in het bloed , wat kan leiden tot hartproblemen. Inzicht in de symptomen, waarvan de meeste niet-specifiek zijn, kan u waarschuwen om uw hond de behandeling te geven die hij nodig heeft.

Wat is de ziekte van Addison?

De wetenschappelijke term voor de ziekte van Addison is hypoadrenocorticisme, wat in het algemeen ‘lage bijnierhormoonspiegels’ betekent. De ziekte van Addison treedt op wanneer de bijnieren niet voldoende hormonen produceren die nodig zijn om de elektrolytenbalans in het lichaam te handhaven.

De bijnieren zijn kleine klieren die zich vlak bij de nieren bevinden. Wanneer een hond stress ervaart, produceren normale bijnieren extra cortisol om het lichaam te helpen zich aan te passen aan de fysiologische effecten van stress. Het lichaam kan echter niet normaal blijven functioneren als het niet genoeg cortisol produceert. Het water en de elektrolyten in het lichaam raken uit balans, wat leidt tot ernstige ziekte.

De ziekte van Addison komt het meest voor bij jonge tot middelbare honden. De ziekte komt veel minder vaak voor dan de tegenovergestelde aandoening bij honden,  de ziekte van Cushing , die een overproductie van cortisol veroorzaakt.

Symptomen van de ziekte van Addison bij honden

Honden met de ziekte van Addison vertonen in eerste instantie mogelijk geen symptomen. Wanneer er wel symptomen optreden, kunnen deze variëren van mild tot ernstig. Wees u ervan bewust dat de symptomen van de ziekte van Addison vaag kunnen zijn en lijken op de symptomen van andere ziekten . Als u deze of andere symptomen van de ziekte opmerkt die langer dan een dag of twee aanhouden, dient u uw dierenarts te raadplegen.

Braken en diarree

Als uw huisdier de ziekte van Addison heeft, zal de aandoening het maag-darmkanaal aantasten en braken en diarree veroorzaken. Soms gebeuren deze twee symptomen snel bij een hond, waardoor hij ernstig uitgedroogd raakt .

Lethargie en zwakte

Een hond met een elektrolytenonevenwicht zal niet goed functioneren. Dat komt doordat het onevenwicht vloeistoffen uit de cellen van uw huisdier dwingt, waardoor het lichaam moe, lusteloos en zwak wordt.

Schudden

Soms kan een hond last hebben van af en toe trillende episodes als hij de ziekte van Addison heeft. U merkt misschien alleen een lichte trilling op.

Langzame hartslag

Omdat Addison’s ervoor zorgt dat kalium zich ophoopt in het bloed van uw hond, kan het het hart aantasten, waardoor het gevaarlijk langzamer gaat kloppen of onregelmatig gaat kloppen. Als de hartslag van een hond extreem laag is, kan hij extreem zwak worden en mogelijk in shock raken.

Onverklaarbaar Gewichtsverlies

Toenemende braken, diarree, verlies van eetlust en daaropvolgende uitdroging zorgen ervoor dat een hond met deze aandoening snel veel gewicht verliest.

Oorzaken van de ziekte van Addison

Er zijn twee soorten ziekte van Addison: primair en secundair. Primaire ziekte van Addison treedt spontaan op en zonder duidelijke oorzaak, terwijl secundaire ziekte van Addison wel een oorzaak heeft. De exacte oorzaak van primaire ziekte van Addison is niet bekend. Men denkt dat het optreedt als gevolg van immuungemedieerde vernietiging van het bijnierweefsel. Secundaire ziekte van Addison treedt op nadat er schade is toegebracht aan de bijnieren door een externe factor. Zulke factoren kunnen trauma, een tumor in de hypofyse die hormonen regelt, een infectie of zelfs medicijnen die worden gebruikt om andere ziekten te behandelen, omvatten.

Bepaalde hondenrassen kunnen vatbaar zijn voor de ziekte van Addison, waaronder, maar niet beperkt tot, de volgende:

• Baardcollies
• Duitse Doggen
• Labrador Retriever
• Leonbergers
• Nova Scotia Duck Tolling Retrievers
• Portugese waterhonden
• Standaard poedels
• West Highland witte terriërs

Diagnose van de ziekte van Addison bij honden

Uw dierenarts zal beginnen met het bespreken van de medische geschiedenis van uw huisdier en de huidige symptomen. Vervolgens zal er een lichamelijk onderzoek worden uitgevoerd. Honden met de ziekte van Addison kunnen last hebben van uitdroging, zwakke polsslag en/of een langzame, onregelmatige hartslag. Er zijn echter laboratoriumtests nodig om de werkelijke oorzaak van de symptomen van uw hond te bepalen. Uw dierenarts zal waarschijnlijk beginnen met routinematige laboratoriumtests, zoals bloedchemie met elektrolyten en een volledig bloedbeeld. Een urineonderzoek kan ook nodig zijn.

Bij honden met de ziekte van Addison kan het bloedonderzoek vaak een aantal of alle van de volgende problemen aantonen:

• Een hoog kaliumgehalte wijst op een elektrolytenonevenwicht.
• Een laag natriumgehalte is ook een teken van een elektrolytenonevenwicht.
• De nierwaarden kunnen worden beïnvloed.
• Een volledig bloedbeeld (CBC) kan afwijkend zijn.
• Een urineonderzoek kan afwijkende resultaten opleveren.

Een vermoedelijke diagnose van de ziekte van Addison kan worden gesteld op basis van de eerste testresultaten, maar aanvullende tests zijn nodig om de diagnose te bevestigen. In de meeste gevallen is de volgende stap een ACTH-stimulatietest om de reactie van de bijnier op het adrenocorticotrope hormoon te controleren. Deze resultaten bevestigen of de ziekte van Addison aanwezig is. Een ACTH-stimulatietest wordt gedurende een paar uur uitgevoerd in de praktijk van uw dierenarts en omvat het volgende:

• Er wordt een eerste bloedmonster afgenomen om een ​​basiscortisolniveau vast te stellen.
• Vervolgens wordt een injectie met ACTH gegeven om de bijnieren te stimuleren cortisol te produceren.
• Dan wordt er een tot twee uur later een post-injectie bloedmonster afgenomen om de cortisolspiegels opnieuw te meten. Als de cortisolspiegel in het bloed niet stijgt zoals verwacht, kan de diagnose Addison worden gesteld.

Omdat andere factoren de cortisolspiegels van uw hond kunnen beïnvloeden, kan een niet-definitieve testuitslag verdere diagnostische tests rechtvaardigen. Uw dierenarts zal alle resultaten interpreteren en de volgende stappen voor uw hond bespreken.

Behandeling

Als een hond met de ziekte van Addison ook maar een beetje ziek wordt, is het essentieel om hem zo snel mogelijk door een dierenarts te laten onderzoeken. Een Addison-crisis kan op elk moment optreden, waarbij uw hond erg zwak is en last krijgt van braken en/of diarree. De elektrolytenbalans moet zorgvuldig worden gecorrigeerd met vloeistoftherapie en medicijnen om verdere complicaties te voorkomen, dus hoe sneller uw hond met de behandeling kan beginnen, hoe minder ernstig de crisis wordt. Verwacht het volgende als uw hond ziek is met de ziekte van Addison:

• Ziekenhuisopname: Een ernstig zieke hond met de ziekte van Addison moet doorgaans in het ziekenhuis worden opgenomen totdat de hond gestabiliseerd is.
• Medicatie: Gelukkig kunnen de meeste gevallen van de ziekte van Addison met medicatie onder controle worden gehouden, zodra de elektrolyten van de hond op peil zijn.
• Vervangingstherapie : De voortdurende verzorging van de hond met de ziekte van Addison omvat doorgaans de vervanging van glucocorticoïden (meestal prednison), en bij de meeste patiënten is vervanging van mineralocorticoïden door desoxycorticosteronpivalaat of fludrocortison nodig.
• Laboratoriumtests: Regelmatige laboratoriumtests zijn nodig om ervoor te zorgen dat de elektrolytenbalans in orde is.

Prognose voor honden met de ziekte van Addison

De prognose voor een hond met de ziekte is positief. De behandeling is meestal succesvol, maar uw hond zal waarschijnlijk een of andere vorm van therapie nodig hebben op de lange termijn, zo niet zijn hele leven. Uw dierenarts zal echter ook beoordelen of uw hond tekenen van permanente nierschade heeft door de onevenwichtigheden.

Hoe de ziekte van Addison te voorkomen

Er is geen manier om te voorkomen dat een hond primaire Addison-ziekte ontwikkelt. Secundaire Addison-ziekte kan worden voorkomen door ervoor te zorgen dat uw hond zorgvuldig wordt gereguleerd tijdens het gebruik van medicijnen. Routinematige onderzoeken kunnen uw dierenarts ook helpen risicofactoren voor secundaire Addison-ziekte te bepalen.

Vroege detectie kan het makkelijker maken om de ziekte van Addison te behandelen. Volg het advies van uw dierenarts voor routinematig laboratoriumwerk. Lichte afwijkingen kunnen uw dierenarts in staat stellen om de ziekte van Addison te ontdekken voordat uw hond daadwerkelijk ziek wordt. Het voorkomen van een Addison-crisis is de beste manier om uw hond veilig te houden.