Puppy been til gedrag

Bij het markeren van honden wordt gebruikgemaakt van geurcommunicatie en het optillen van de poten om urine te spuiten en territorium te markeren. Hoewel ze voornamelijk urine gebruiken, krabben sommige pups ook op de grond na het uitscheiden om visuele signalen achter te laten, terwijl de pootkussentjes geursignalen achterlaten. De timing van het optillen van de poten valt samen met de ontwikkelingsstadia van de puppy , maar verschilt van puppy tot puppy, waarbij sommige veel eerder beginnen dan andere. Het optillen van de poten van een puppy kan ook worden beïnvloed door sterilisatie- en castratieoperaties, hoewel zowel intacte als “gefixeerde” huisdieren urine gebruiken om te markeren. Dit gedrag is heel anders dan ongelukjes met het plassen.

Waarom honden markeren met urine

Markeren met geur geeft niet alleen aan dat je eigenaar bent, maar fungeert ook als een hondenprikbord. Je zou het doggy Pee-Mail kunnen noemen. Lichaamstaal en vocale signalen vereisen dat de pup aanwezig is om de boodschap over te brengen. Maar geurcommunicatie die door urine wordt achtergelaten, vertelt andere honden wie er vóór hen is geweest, hoe lang geleden de markering is achtergelaten, de seksuele status van die hond en andere belangrijke informatie.

De geur van urine vervaagt meestal zodra het in contact komt met de lucht. Daarom verfrissen honden zich voortdurend met nieuwe markeringen bovenop of in de buurt van de originele. Sommige pups worden zo enthousiast dat ze hun heup uit het gewricht lijken te willen gooien om alles wat ze kunnen bereiken te “dopen”!

Zowel mannelijke als vrouwelijke honden urine markeren – mannetjes beginnen tussen de zes en twaalf maanden oud – maar meestal is het mannetje het meest enthousiast. En het is de intacte hond die in staat is om puppy’s te produceren die het meest prominente gedrag vertoont. Vrouwtjes kunnen hun pootjes laten zien om hun beschikbaarheid voor de fok aan te kondigen aan mannelijke honden.

Hondenmarkering versus zindelijkheidstraining voor puppy’s

Markeren is anders dan eliminatiegedrag. Wanneer het doel is om simpelweg een volle blaas te legen, plassen teefjes meestal naar beneden in een gehurkte positie op een plat oppervlak zoals de grond. Reutjes hurken ook vaak om te plassen. Alle puppy’s hurken om te plassen en de drang om daadwerkelijk te markeren ontwikkelt zich met de volwassenheid vanaf ongeveer vijf maanden, afhankelijk van de individuele pup.

Markeren gebeurt daarentegen vanuit een staande positie door een achterpoot te strekken en de urinestraal op een (meestal) verticaal object te richten. Hierdoor bevindt de geur zich op een handig neussnuffelniveau, net zoals mensen een Post-It op ooghoogte zouden leggen om de meeste aandacht te trekken.

Er is maar heel weinig urine nodig om het beoogde Pee-Mail-bericht te versturen. Tijdens wandelingen met uw pup kan hij u om de vijf meter of zo stoppen om met zijn poten tegen een pluk gras, telefoonpaal of andere duidelijke herkenningspunten te gaan staan. Aan het einde van de wandeling kan hij geen urine meer hebben, maar toch doorgaan met zijn poten, in feite door de bewegingen heen te maken. Alleen de houding kan een visueel signaal zijn voor elke waakhond.

Soms laten ze zich echter meeslepen en markeren ze ongepaste doelen. Extreem dominante honden kunnen zelfs tegen het been van een persoon plassen, en intacte binnenhonden voelen zich vaak gedwongen om hun huis van boven tot onder te besnuffelen. Castratie en sterilisatie verminderen het gedrag van het optillen van de poten aanzienlijk, waardoor de doop van slaapkamermuren, banden en meubels wordt ingeperkt.