Galblaasinfectie bij katten

Een galblaasinfectie kan voorkomen bij katten van elke leeftijd of ras. Het kan zich plotseling ontwikkelen met ernstige symptomen bij sommige katten, terwijl andere mildere symptomen kunnen hebben. Het wordt vaak veroorzaakt door een bacteriële infectie van de galblaas en galwegen.

Katten met galblaasontstekingen vertonen symptomen als verlies van eetlust, lethargie, braken, diarree en buikpijn. Ze kunnen ook een gele tint op hun huid en tandvlees vertonen. Galblaasontstekingen zijn niet besmettelijk, maar ze ontstaan ​​meestal wanneer bacteriën in het bloed of het maag-darmkanaal in de galblaas terechtkomen. Galblaasontstekingen zijn ernstig en vereisen medische behandeling. Soms is een operatie nodig om de aandoening te verhelpen.

Wat is een galblaasontsteking bij katten?

Galblaasontsteking (ook wel cholecystitis genoemd) kent vele oorzaken, waarvan bacteriële infecties een van de meest voorkomende zijn. Bacteriën verplaatsen zich vanuit de bloedbaan of darmen naar de galblaas, wat potentieel levensbedreigende infecties bij katten veroorzaakt.

Deze aandoening is niet besmettelijk. Het wordt eerder vermoed dat het bij katten voorkomt wanneer de galblaas ontstoken raakt en bacteriën de kans krijgen om binnen te dringen en een infectie te veroorzaken, of wanneer er een primaire bacteriële infectie in het maag-darmkanaal is die de galblaas binnendringt. In sommige gevallen is de definitieve oorzaak van galblaasontsteking niet bekend. Bacteriën die zijn geïdentificeerd bij galblaasinfecties bij katten zijn onder andere E. coli , Streptococcus , Clostridium en Salmonella enterica .

Net als bij mensen bevindt de galblaas van een kat zich onder de lever. De galblaas slaat gal op die in de lever wordt gemaakt en laat het vervolgens via een klein kanaal in de bovenste darmen los. Gal helpt bij het afbreken van vetten in de darmen en bevat afvalstoffen die vervolgens worden uitgescheiden. Infecties in de galblaas verstoren deze normale processen. 

Galblaasontsteking en/of -infectie kan verband houden met ziekten in nabijgelegen organen zoals de lever, darmen of pancreas, evenals met systemische ziekten zoals kanker, immuungemedieerde ziekten en/of buiktrauma. In zeldzamere gevallen kan een galblaasinfectie worden veroorzaakt door een obstructie van de galgang door galstenen of een tumor. Als de galgang geblokkeerd raakt en gal de galblaas niet kan verlaten, kan dit leiden tot verdere ontsteking en weefselvernietiging omdat de galblaas zich vult met gal. Dit creëert een omgeving in de galblaas die bacteriële kolonisatie en groei bevordert.

Symptomen van een galblaasontsteking bij katten

Katten met galblaasinfecties kunnen plotseling ziek worden, of ze kunnen mildere symptomen vertonen die zich in de loop van de tijd ontwikkelen of komen en gaan. Als de infectie mild is, vertonen ze mogelijk geen symptomen. 

Symptomen zijn vaak gastro-intestinaal van aard en katten kunnen stoppen met eten of een verminderde eetlust hebben, braken, diarree en buikpijn. Ze kunnen ook een gele tint op hun huid krijgen, geelzucht genoemd, die het beste te zien is aan de binnenkant van het oor, het wit van de ogen en op het tandvlees.

Gebrek aan eetlust

Katten kunnen stoppen met eten of minder eten. Als uw kat ziek is, ziet u misschien dat er eten in de bakjes blijft staan ​​terwijl de bakjes normaal gesproken leeg zouden zijn, of dat uw kat geen interesse heeft in lekkernijen, of dat uw kat aan het eten snuffelt en wegloopt. 

Koorts 

Symptomen van koorts zijn onder andere verminderde activiteit, verstoppen, niet eten en/of niet willen bewegen of contact willen hebben met familieleden. Een temperatuur boven de 102,5 graden Fahrenheit zou wijzen op koorts. 

Geelzucht

Geelzucht treedt op wanneer een galpigment genaamd bilirubine niet goed door het lichaam wordt uitgescheiden en zich ophoopt in de lichaamsweefsels, waardoor een gele tint ontstaat. Bilirubine is een bestanddeel van rode bloedcellen, en wanneer oude en beschadigde rode bloedcellen door de lever worden vernietigd, wordt de bilirubine normaal gesproken uitgescheiden in de gal en verlaat het lichaam vervolgens als afval in de ontlasting en/of urine. Als er een probleem is met een deel van dat pad, kan de bilirubine zich ophopen in het lichaam en leiden tot geelzucht.

Buikpijn

Galblaasinfectie kan pijn in de buik veroorzaken. Een kat die pijn ervaart, kan in een abnormale gebogen positie zitten, zich verstoppen, zich verzetten tegen het aangeraakt of geaaid worden, of schreeuwen of defensief worden wanneer ze aangeraakt worden. Katten kunnen ook onrustiger lijken dan normaal vanwege het onvermogen om in een comfortabele positie te rusten, en sommige katten likken hun buik ook overmatig als ze pijn hebben. 

Braken en diarree

Katten kunnen symptomen van maag-darmklachten vertonen, zoals braken en diarree, wat kan leiden tot uitdroging en gewichtsverlies. Katten die misselijk zijn, kunnen ook vaak hun lippen likken en/of kwijlen.

Lethargie

Katten die lusteloos zijn, slapen mogelijk veel meer dan normaal en tonen een gebrek aan interesse in dagelijkse activiteiten. Katten kunnen ook stoppen met zichzelf te verzorgen en hun vacht kan er rommelig en onrein uitzien. Pijn, koorts, misselijkheid, uitdroging en zwakte kunnen bijdragen aan lusteloosheid. 

Gewichtsverlies

Gewichtsverlies treedt op omdat katten stoppen met eten en niet genoeg calorieën en voedingsstoffen binnenkrijgen. Katten kunnen ook voedingsstoffen en elektrolyten verliezen door braken en diarree. 

Schok

In gevallen waarin er sprake is van een zeer ernstige ontsteking en/of infectie van de galblaas, kunnen katten in shock raken. Dit is een levensbedreigende aandoening die onmiddellijke spoedbehandeling vereist. Symptomen van shock zijn onder andere snelle, oppervlakkige ademhaling, snelle hartslag, bleek tandvlees, ineenstorting, terughoudendheid om te bewegen of te staan ​​en lage lichaamstemperatuur. 

Oorzaken van galblaasinfectie

Hoewel het niet helemaal duidelijk is waarom sommige katten galblaasontstekingen krijgen, zijn er verschillende aandoeningen die een kat vatbaar kunnen maken voor ontstekingen en bacteriële infecties.

• Bacteriële infecties in de bloedbaan of het maag-darmkanaal
• Verstopping van de galwegen en ophoping van gal
• Tumoren in of nabij de galgang of galblaas 
• Buiktrauma 
• Galstenen
• Ontstekingsziekten van de lever, pancreas en/of darmen

Diagnose van galblaasinfectie bij katten

Om een ​​galblaasontsteking te diagnosticeren, zal uw dierenarts een lichamelijk onderzoek uitvoeren en verschillende tests uitvoeren. Dit omvat bloedonderzoek, abdominale röntgenfoto’s, een echo van de buik en in sommige gevallen biopsieën en/of bacteriële kweken van de galblaas. Omdat de tekenen van een galblaasontsteking kunnen overlappen met andere ziekten en aandoeningen, is het noodzakelijk om deze tests uit te voeren om de oorzaak van de symptomen van uw kat te bepalen. 

• Volledig bloedbeeld, biochemie en urine: er wordt bloed afgenomen bij uw kat en er wordt een urinemonster verzameld en onderzocht op afwijkingen. 
• Röntgenfoto’s van de buik: Hiermee kan worden vastgesteld of er afwijkingen in de buik aanwezig zijn. Ook kan een visuele beoordeling van de organen worden gemaakt. 
• Echografie van de buik: hiermee kan uw dierenarts de galblaas en andere organen beter in beeld brengen en op zoek gaan naar andere afwijkingen die niet zichtbaar zijn op röntgenfoto’s. 
• Afhankelijk van het specifieke geval kunnen aanvullende bloedonderzoeken, zoals galzuurtesten, nodig zijn
• Bacteriële kweek: Uw kat moet mogelijk verdoofd worden zodat er vocht uit de galblaas kan worden gehaald met behulp van een echogeleide naald. Dit monster van de vloeistof kan worden gekweekt om te zien of er een bacteriële infectie aanwezig is en om te bepalen welke specifieke bacteriën erbij betrokken zijn en welk antibioticum het meest effectief is bij de behandeling ervan. Deze monsters kunnen ook tijdens een operatie worden genomen als dat nodig is om uw kat te behandelen. Uw dierenarts moet de risico’s van deze procedure grondig uitleggen vanwege mogelijke ernstige complicaties.

Behandeling

Galblaasinfecties kunnen medisch worden behandeld, maar een operatie om de galblaas te verwijderen kan noodzakelijk zijn, afhankelijk van de ernst van de aandoening. De behandeling omvat het corrigeren van uitdroging en elektrolytenonevenwichtigheden door indien nodig intraveneuze vloeistoffen toe te dienen en het voorschrijven van geschikte antibiotica om de infectie uit te roeien. Uw kat moet mogelijk een maand of langer antibiotica gebruiken om ervoor te zorgen dat de infectie weg is. Katten moeten mogelijk ook medicijnen krijgen om misselijkheid te voorkomen, de eetlust te stimuleren en de lever te ondersteunen. 

Als een operatie is geïndiceerd, wordt uw kat voor en na de procedure in het ziekenhuis opgenomen om te worden gemonitord. Uw dierenarts kan aanbevelen om bloedonderzoek en andere tests te herhalen om er zeker van te zijn dat uw kat goed herstelt.

Prognose voor katten met galblaasinfectie

De prognose is afhankelijk van de ernst van de infectie en of er aanvullende afwijkingen zijn die tot de infectie hebben geleid. Er is over het algemeen een goede prognose voor katten met een milde ziekte en katten die goed reageren op antibiotica. De aanwezigheid van ernstige ontsteking kan een risicofactor zijn voor slechte uitkomsten.

Sommige gevallen kunnen fataal zijn en complicaties, zoals obstructie en ruptuur van de galwegen, kunnen het risico op ernstige complicaties en overlijden vergroten. Als er een vermoeden is van een galblaasontsteking, is vroege behandeling cruciaal. Als een kat eenmaal een galblaasontsteking heeft gehad, is herhaling een mogelijkheid, dus het is belangrijk dat u uw kat nauwlettend in de gaten houdt op symptomen en veterinaire zorg zoekt als ze optreden.

Hoe voorkom je een galblaasinfectie?

Omdat de oorzaak van een galblaasontsteking niet altijd helemaal duidelijk is, is het lastig om te weten hoe je het kunt voorkomen. Als je kat symptomen vertoont, zoals niet eten, overgeven en/of lusteloosheid, kun je de aandoening snel onder controle krijgen en de uitkomsten verbeteren door direct naar een dierenarts te gaan.