Witte stipziekte bij zoutwatervissen

betta vis in een zoutwateraquarium

DEA / C. DANI / Getty Images

Witte stipziekte, veroorzaakt door de protozoa Cryptocaryon irritans , is een veelvoorkomende parasiet in zoutwateraquaria. Omdat het maar één parasiet nodig heeft om zich te vermenigvuldigen tot duizend nakomelingen, kan een systeem snel overweldigd raken. Deze parasiet vermenigvuldigt zich in kieuwweefsel en is zeer schadelijk voor uw vissen. Zodra u een bevestigde diagnose hebt, moet een succesvolle behandeling zorgvuldig worden toegepast om de parasiet volledig te elimineren.

Zoals de naam al doet vermoeden, is het belangrijkste klinische teken van witte stipziekte speldenprikgrote witte vlekken op het lichaam van uw vis. Ze kunnen erg moeilijk te zien zijn bij lichter gekleurde vissen en worden gemakkelijk verward met lymfocystis of vinstraalfracturen.

Tekenen van witte stipziekte bij zoutwatervissen

Andere klinische symptomen zijn onder andere plotselinge dood, lusteloze vissen, verhoogde ademhaling en samenkomen rond gebieden met een hogere waterstroom, zoals powerheads, filteruitstroom en beluchting. Deze parasiet voedt zich met kieuwweefsel, beschadigt de kieuwen en vermindert het vermogen van de vis om zuurstof op te nemen, wat leidt tot de bovenstaande klinische symptomen. Subklinische infecties vertonen mogelijk niet de traditionele witte vlekken op de huid en alleen de klinische symptomen van de luchtwegen kunnen worden waargenomen.

Oorzaken van witte stipziekte bij zoutwatervissen

Witte vlekkenziekte bij zoutwatervissen wordt veroorzaakt door de trilhaarprotozoaire parasiet  Cryptocaryon irritans . Deze heeft een identieke levenscyclus en pathologie als zijn zoetwatertegenhanger,  Ichthyophthirius multifiliisCryptocaryon irritans  heeft een  ingewikkelde levenscyclus  die een voedingsfase omvat, bekend als een trophont. Dit deel van de levenscyclus vindt plaats in het kieuwweefsel, wat schade en verminderde ademhalingsfunctie veroorzaakt. Het is ook de fase die wordt gezien als de “witte vlekken” op de huid van uw vissen. Aan het einde van de trophont-fase verlaat de volwassen parasiet de gastheer en zakt naar het substraat waar hij zich vastzet in een tomont. Na interne celdeling barst de cyste open en laat tot 1.000 vrijzwemmende tomieten, of theronten, vrij. Elk van deze tomieten hecht zich aan een vis en ontwikkelt zich tot een trophont, en kan zich na het voeden vastzetten om nog eens 1.000 nakomelingen te produceren, wat illustreert hoe snel deze parasiet zich repliceert. Deze hele levenscyclus kan, afhankelijk van de watertemperatuur, in zes tot elf dagen worden voltooid.

Diagnose van witte stipziekte bij zoutwatervissen

Hoewel witte stipziekte gemakkelijk zichtbaar is op het lichaam van de vis, kan het worden verward met lymfocyten of vinstraalfracturen. Om een ​​diagnose te bevestigen, zal uw dierenarts een huidslijmschraapsel en kieuwbiopsie uitvoeren. Deze worden het beste uitgevoerd op een verdoofde vis. Wanneer dit onder een microscoop wordt onderzocht, zal dit de witte stipziekte bevestigen of wijzen op een andere diagnose.

Behandeling van witte vlekkenziekte bij zoutwatervissen

Bij de behandeling van witte stipziekte is het van cruciaal belang om rekening te houden met de ingewikkelde levenscyclus. Er is geen effectieve behandeling voor de ingekapselde fase van de levenscyclus! Voor een succesvolle behandeling moet u herhaalde doseringen medicatie uitvoeren om de vrijzwemmende tomite-fase te doden. De voedings- en ingekapselde stadia van de parasiet zijn resistent tegen medicatie. De duur van uw behandeling is afhankelijk van de watertemperatuur. Hoe warmer het water, hoe sneller de parasiet de levenscyclus voltooit. Verhoog echter niet zomaar de temperatuur om de behandeling sneller te laten verlopen. U kunt uw vissen onbedoeld stress bezorgen en hun immuunsysteem in gevaar brengen, waardoor het voor de parasiet gemakkelijker wordt om uw vissen binnen te dringen en te doden.

Niet alle  vrij verkrijgbare behandelingen  zijn hetzelfde. Ze kunnen verschillende actieve ingrediënten bevatten en verschillende effecten hebben op de bewoners van uw aquarium. Een van de meest voorkomende behandelingsadditieven is koper, dat giftig is voor ongewervelden, waaronder schaaldieren en koralen. Als u de vissen uit het aquarium kunt halen en ze in een apart ziekenhuisaquarium kunt behandelen, wordt de levenscyclus van de witte stipziekte in het hoofdaquarium doorbroken, omdat er geen vissen zijn die ze kunnen huisvesten. Als u de vissen niet kunt verwijderen en u wel koralen, krabben, garnalen of andere ongewervelden in uw aquarium hebt, moet u een behandeling kiezen die veilig is voor ongewervelden.

Hyposalinity, of het verlagen van de zoutgehalte van het water, vereist geen chemische toevoegingen, maar is niet veilig voor alle vissen en ongewervelden. Als u gevoelige vissen of koralen hebt en deze kunt verwijderen, kunt u de kwetsbare vissen met een andere behandeling behandelen. Om effectief te zijn tegen zoutwaterwitte stip, moet uw zoutgehalte gedurende ten minste drie weken onder de 16 ppt (16 mg/L) liggen.

Als u zich zorgen maakt over de juiste behandeling van uw vis, bespreek dan de behandelingsopties met uw dierenarts.

Hoe voorkom je witte stipziekte bij zoutwatervissen?

De beste methode om witte stipziekte te behandelen is om het in de eerste plaats uit uw aquarium te houden. Dit wordt bereikt door een  effectief quarantaineprotocol in een aparte tank met aparte filtratieapparatuur . Een quarantaineperiode van minimaal vier weken wordt aanbevolen. Als de vissen daarna gezond zijn, kunnen ze worden overgebracht naar het aquarium. Het behandelen van de vissen terwijl ze in een quarantainetank zitten, is veel gemakkelijker dan het behandelen van het hoofdaquarium.

Scroll to Top