Deze piloot heeft zo’n 160.000 kilometer gevlogen om asieldieren te redden

Niet alle helden dragen een cape, maar sommigen kunnen wel vliegen.

Kim Purcell is sinds augustus 2009 vrijwilliger bij Pilots N Paws (PNP) nadat ze de non-profitorganisatie op sociale media tegenkwam. Tot nu toe heeft ze meer dan 1.500 dieren uit overvolle asielen getransporteerd, waar huisdieren vaak het risico lopen geëuthanaseerd te worden , naar ruimere asielen en uiteindelijk naar adoptie.

Purcell schat dat ze in de 14 jaar dat ze vrijwilligerswerk doet bij PNP zo’n 80.000 tot 100.000 mijl heeft gevlogen. Haar langste vlucht? Ongeveer 600 mijl. De meeste dieren in haar vliegtuig? Dat zouden 72 katten zijn, moeders en kittens, van Fresno naar Napa.

“Er is geen beter gevoel dan het helpen redden van deze geweldige dieren, vooral als ze uit dierenasiels of -gebieden komen waar de sterftecijfers hoog zijn”, aldus Purcell.

Ze pendelde met het vliegtuig naar haar werk als paramedicus in San Francisco, terwijl ze in de heuvels buiten Placerville, Californië woonde, op ongeveer twee uur rijden van de Bay Area. Na haar pensionering had ze redenen nodig om meer te vliegen in haar Beechcraft H35 Bonanza uit 1957 en haar Cessna 170A uit 1950. 

Purcell vliegt weg uit Fresno, waar ze een groep toegewijde vrouwen ontmoette die onvermoeibaar werkten om talloze honden en katten te helpen in een omgeving van overbevolking, gebrek aan zorg en overvolle asielen. Het is hard werken om een ​​crisis te bestrijden .

Het transportproces bij Pilots N Paws

Naast het vliegen coördineert Purcell vluchten voor de reddingsacties, waarbij ze bepaalt welk vliegtuig kan voldoen aan de ruimtebehoeften van elke luchtbrug. Ze leert piloten ook hoe ze pasgeboren puppy’s en kittens kunnen vervoeren, hoe ze dieren comfortabel kunnen houden in warm of koud weer en hoe ze de juiste gezondheids- en veiligheidsmaatregelen kunnen nemen.

Een normaal transport begint met reddingen en shelters die berichten plaatsen op het Pilots N Paws forum . Piloten controleren het bord en melden zich aan om mee te gaan op reis. Als ze vliegt, bepaalt Purcell hoeveel dieren er vervoerd zullen worden, zodat ze vervolgens het aantal (en de maten) kratten kan toewijzen die ze nodig heeft.

Vanaf daar plannen de vertrekkende en inkomende shelters een weersafhankelijke tijd en datum. Als de vlucht staatsgrenzen overschrijdt, kan een gezondheidscertificaat nodig zijn.

Bij aankomst op het ophaalpunt beoordeelt Purcell hoe ze het vliegtuig gaat laden. Als ze dieren in haar kratten zet, gebruikt ze altijd antivirale doekjes tussen het hanteren van dieren door om ervoor te zorgen dat er geen onbekende ziektes worden verspreid.

Als het warm is, neemt Purcell bevroren flessen water mee om in elke krat te leggen onder de handdoeken die ze in elke krat legt. Vervolgens probeert ze zo efficiënt mogelijk te zijn als ze eenmaal is ingeladen. Het vliegtuig warmt snel op, dus ze houdt de deuren ook open om zoveel mogelijk lucht te laten circuleren tot het opstijgen.

Tijdens het vliegen houdt Purcell de klim- en daalsnelheid zo veel mogelijk op 500 voet per minuut. Als ze pasgeboren of zeer jonge puppy’s of kittens vervoert, gaat ze na de eerste klim terug naar 200 voet per minuut.

Purcell neemt altijd iemand mee om de dieren in de lucht in de gaten te houden en de temperatuur van het vliegtuig te regelen als dat kan. Zodra iedereen is afgezet bij de reddingsdienst, gaat ze naar huis om alle kratten en handdoeken uit te laden en schoon te maken.

Impact maken

Purcell heeft honden, katten, eenden en zelfs een varken gevlogen. Ze bood zich zelfs aan om een ​​bobcat en een beer te vliegen, maar andere piloten kregen die opdrachten.

“Als ze in het vliegtuig passen, vervoeren we ze”, zegt ze.

De afgelopen vier jaar heeft Purcell voornamelijk katten gevlogen, hoewel ze nog steeds honden vliegt, soms op dezelfde vluchten als katten, en coördineert ze met andere piloten voor veel van de hondentransporten. Omdat ze in de loop der jaren een grote selectie kratten heeft verzameld en weet hoe ze ze met Tetris in haar vliegtuig kan gooien, kan ze meer dieren vervoeren dan de onervarenen en dus meer levens redden.

“Er zijn zoveel asielen overvol, dus door ze naar andere gebieden met hogere adoptiepercentages te vervoeren, voorkom je dat ze geëuthanaseerd worden”, zegt Purcell. “Vliegen is veel sneller dan autorijden, wat resulteert in minder stress voor zowel honden als katten. Eenmaal in de lucht, kalmeren ze bijna altijd en genieten ze van de rit.”

Hoewel ze veel favoriete reizen heeft, is er één die er voor haar uitspringt: het vliegen van een kitten met speciale behoeften, Gilbert, met cerebrale hypoplasie van Jackson naar Santa Rosa’s Special Needs Are Precious (SNAP) Cats . Hij stond erop om vastgehouden te worden tijdens de vlucht en Purcell bezocht hem zelfs een paar keer bij SNAP Cats voordat hij werd geadopteerd.

Later adopteerde ze zelf nog twee katten van SNAP Cats.

Waarom ze vliegt

Purcell groeide op in een vliegtuig en vloog voor het eerst de lucht in toen ze nog maar drie dagen oud was. Haar vader was piloot en zeer betrokken bij de lokale pilotengroep. Zij en haar familie maakten bijna elk weekend uitstapjes in hun vliegtuig.

Maar ze wilde al snel niets meer te maken hebben met vliegen nadat haar vader omkwam bij een vliegtuigongeluk toen ze 12 was. Ze keerde pas terug naar de lucht toen ze op de universiteit zat. Ze wilde de uitdaging van het verlenen van medische hulp in de lucht, dus ze werd gedreven om haar vliegbrevet te halen. (Ze werkte later zelfs als vluchtarts.)

Purcells leven is rond. Ze ontdekte via logboeken dat haar Bonanza ooit toebehoorde aan de beste vriend van haar vader. Ze zat als kind op de achterbank van dit vliegtuig. Het is toepasselijk: haar vader en zijn beste vriend waren allebei piloten en dierenliefhebbers.

Het redden van onschuldige dierenlevens is het meest lonende aan haar werk.

“Ik heb altijd dieren gehad en gered, dus dit was een perfecte match voor mij. Mijn achtergrond in de geneeskunde is ook een voordeel geweest voor de reddingsacties van sommige asieldieren die niet gezond waren”, zegt Purcell.

Als ze niet in de lucht is, verspreidt ze het woord door te verschijnen op vliegshows en luchthavendagen. Ze informeert leden van de gemeenschap over wat de vrijwillige piloten doen bij PNP en de noodzaak van sterilisatie en castratie om de overbevolking in de opvang aan te pakken. Ze praat ook met andere piloten over PNP, en hoewel velen er nog nooit van hebben gehoord, laat ze ze weten hoe ze kunnen deelnemen.

Hier kunt u zich bij haar aansluiten.