Equine protozoale myeloencephalitis, of EPM, is een verwoestende neurologische ziekte die paarden ernstig gehandicapt kan maken en kan leiden tot de dood. EPM tast het centrale zenuwstelsel van een paard aan, dat de hersenen en het ruggenmerg omvat. Symptomen kunnen zijn: abnormale gail, onwillekeurige spierbewegingen, lethargie, spieratrofie en slikproblemen. Als EPM niet wordt behandeld, zal het waarschijnlijk steeds erger worden. Dit is wat paardeneigenaren moeten weten over equine protozoale myeloencephalitis.
Inhoudsopgave
Wat is equine protozoale myelo-encefalitis?
Equine protozoale myeloencephalitis (EPM) is een neurologische ziekte die het centrale zenuwstelsel van paarden aantast. De term “myeloencephalitis” betekent ontsteking van het ruggenmerg en de hersenen.
EPM treedt op wanneer een paard wordt geïnfecteerd met eencellige microscopische organismen die protozoa worden genoemd, meestal de soort Sarcocystis neurona . Om redenen die niet goed worden begrepen, ontwikkelt slechts een klein percentage van de paarden die worden blootgesteld aan S. neurona EPM. Hoewel maar liefst 90 procent van de paarden in sommige gebieden van Noord-Amerika positief test op blootstelling, ontwikkelt minder dan 1 procent de ziekte.
Symptomen van EPM bij paarden
De symptomen van EPM lijken op veel andere neurologische ziekten, vooral in het begin. Dit is een progressieve ziekte, wat betekent dat het de neiging heeft om in de loop van de tijd te verergeren. Sommige paarden ontwikkelen de ziekte sneller dan andere, en het is niet ongewoon dat een paard verergerende symptomen ontwikkelt, dan een tijdje stabiliseert, soms zelfs maandenlang, voordat het weer begint te verslechteren.
Symptomen kunnen variëren afhankelijk van of de hersenen of het ruggenmerg van het paard zwaarder zijn aangetast. Maar de volgende symptomen zijn veelvoorkomende symptomen om op te letten:
- Afwijkingen in het looppatroon
- Struikelen
- Verlies van coördinatie
- Spieratrofie
- Moeite met slikken
- Gedragsveranderingen
- Staan met de voeten gespreid of leunend tegen een muur voor steun
- Zwakheid
- Hangend ooglid
- Hoofd kantelen
De symptomen van EPM kunnen vrij plotseling of langzaam in de loop van de tijd ontstaan. Over het algemeen zijn de symptomen asymmetrisch, wat betekent dat ze één kant van het lichaam van het paard meer beïnvloeden dan de andere. U merkt misschien dat uw paard de benen aan de linkerkant ongecoördineerd beweegt, maar ze aan de rechterkant nog steeds normaal beweegt. Het paard lijkt vaak een slecht evenwicht te hebben en kan struikelen of abnormaal bewegen. Zijn spieren kunnen atrofiëren, wat leidt tot zwakte en verder onvermogen om normaal te lopen.
Ruggenmerg versus hersenen
Als het ruggenmerg van het paard meer is aangetast, wat de meest voorkomende verschijnselen van EPM zijn, zult u meer problemen met beweging, evenwicht en coördinatie opmerken. Als de hersenen van het paard meer zijn aangetast, kunnen de symptomen bestaan uit verlamming van de gezichtsspieren, waardoor het paard moeite heeft met slikken of zijn tong bewegen, evenals lethargie, gedragsveranderingen en een hangend ooglid.
Wat veroorzaakt EPM bij paarden?
EPM wordt veroorzaakt door infectie van het centrale zenuwstelsel van het paard met een eencellig organisme genaamd een protozoön. De meest voorkomende protozoön die EPM veroorzaakt is Sarcocystis neurona. Minder vaak kan het worden veroorzaakt door infectie met Neospora hughesi.
Opossums zijn de primaire gastheerdieren voor Sarcocystis neurona en stellen de protozoa in staat om het reproductieve deel van hun levenscyclus uit te voeren. Een opossum eet de protozoa op, die zich voortplanten in het spijsverteringsstelsel van het dier. De opossum wordt niet ziek, maar zal infectieuze sporocysten, of eieren, in zijn ontlasting uitscheiden.
Wanneer een paard de sporocysten uit het gras, water of de grond binnenkrijgt, komen ze in zijn spijsverteringsstelsel terecht. Bij een klein percentage paarden kunnen deze sporocysten uitgroeien tot een vorm die merozoïeten wordt genoemd, die vervolgens via de bloedbaan van het paard naar het centrale zenuwstelsel migreren. Daar infecteren ze de hersenen en/of het ruggenmerg, wat de ziekte equine protozoal myeloencephalitis veroorzaakt.
Elk paard van elke leeftijd kan EPM ontwikkelen, maar het komt vaker voor bij jonge paarden die racen of deelnemen aan andere atletische activiteiten. Het is belangrijk om op te merken dat EPM niet besmettelijk is van paard op paard, noch is het paard besmettelijk voor andere dieren. Vatbaarheid voor de ziekte lijkt geen geslachts- of seizoensbasis te hebben.
Hoe dierenartsen EPM bij paarden diagnosticeren
Het diagnosticeren van EPM kan lastig zijn, omdat het langzaam kan ontstaan en in eerste instantie kan lijken op andere neurologische ziekten, zoals virale encefalitis, West-Nijlziekte, meningitis of zelfs hondsdolheid. Een definitieve diagnose kan alleen worden verkregen door het hersenweefsel van een geïnfecteerd paard te onderzoeken na zijn dood .
Paardendierenartsen diagnosticeren hun EPM-patiënten indirect door de karakteristieke tekenen en symptomen te observeren en andere oorzaken van vergelijkbare symptomen, zoals trauma of andere infectieziekten, uit te sluiten. Ze kunnen bloedtesten of tests op het ruggenmergvocht van het paard uitvoeren om te zoeken naar antilichamen tegen S. neurona , wat aangeeft dat het paard is blootgesteld aan het organisme.
Hoe EPM bij paarden te behandelen
Zodra de diagnose is bevestigd, kan de meest effectieve behandelingsmethode worden gestart. Er zijn momenteel drie verschillende door de FDA goedgekeurde behandelingen voor EPM.
- Ponazuril (een anti-protozoair medicijn) oraal gedurende 28 dagen
- Diclazuril (ook een antiprotozoair) oraal gedurende 28 dagen
- Een combinatie van sulfadiazine (een antibioticum) en pyrimethamine (een antiparasitair medicijn) oraal innemen gedurende ten minste 90 dagen
Naast een van de bovengenoemde behandelingen schrijven veel paardenartsen ook ontstekingsremmers voor, zoals steroïden, vitamine E-supplementen of medicijnen die het immuunsysteem beïnvloeden.
Prognose voor paarden met EPM
Met behandeling zal tot 60 procent van de paarden met EPM verbeteren, maar minder dan 25 procent herstelt volledig. Terugvallen komen ook vaak voor tot wel twee jaar na de eerste behandeling met anti-protozoale medicijnen.
Gelukkig heeft uw paard een goede kans om ten minste een deel van zijn vroegere gezondheid terug te krijgen met snelle interventie. Als het onbehandeld blijft, is de prognose voor paarden met EPM erg slecht, omdat de aandoening kan verslechteren tot aanvallen en de dood.
Hoe voorkom je protozoale myelo-encefalitis bij paarden?
Er is geen vaccin voor EPM. Preventie bestaat uit het zoveel mogelijk minimaliseren van de aanwezigheid van opossums op uw terrein. Gaashekwerk kan helpen om deze buideldieren uit uw stal te houden, maar opossums zijn goede klimmers, dus u zult mogelijk uw toevlucht moeten nemen tot geëlektrificeerde hekken als ze bijzonder hardnekkig zijn.
Opossums zijn over het algemeen op zoek naar voedsel en zijn geen kieskeurige eters. Ze plunderen vuilnisbakken, eten hondenvoer dat buiten is achtergelaten, eten de granen van uw paard en eten zelfs karkassen van dode dieren die ze op straat of op uw terrein vinden. Het is essentieel dat alle voedselvoorraden veilig zijn en dat alle kadavers van dieren snel worden begraven. Ruim gemorst voer meteen op, houd voerruimtes en graancontainers gesloten en zorg ervoor dat vuilnisbakken goed sluitende deksels hebben.
Als opossums hun thuis op uw terrein hebben, moeten ze op humane wijze worden gevangen en verwijderd. Andere opties zijn bewegingsgeactiveerde lichten of sproeiers, die de dieren kunnen afschrikken.