Gebruik van Zonisamide voor de behandeling van epileptische aanvallen bij honden

Golden Retriever slaapt

Victoria Neer / Getty Images

Als bij uw hond of kat epilepsie of een andere aanvalsstoornis is vastgesteld, kan uw dierenarts een medicijn voorschrijven dat een anticonvulsivum wordt genoemd om de frequentie van de symptomen te verminderen. Traditionele anticonvulsiva zijn onder andere fenobarbital, levetiracetam of kaliumbromide. Hoewel deze medicijnen effectief zijn bij de behandeling van aanvallen, kunnen ze ongewenste bijwerkingen veroorzaken. Er zijn ook beperkingen op basis van soorten of de aanwezigheid van gelijktijdige ziekten (bijvoorbeeld kaliumbromide wordt niet aanbevolen bij katten vanwege het veroorzaken van luchtwegaandoeningen). Een alternatieve anticonvulsieve optie met weinig bijwerkingen is zonisamide. 

Zonisamide is een anticonvulsivum dat losstaat van andere anticonvulsiva die routinematig worden gebruikt voor de behandeling van honden en katten. kaliumbromide  worden gebruikt  . Dit is nuttig wanneer de aanvallen van uw huisdier niet voldoende onder controle zijn met deze medicijnen.

Manieren om Zonisamide te nemen

Zonisamide kan op zichzelf worden gebruikt of in combinatie met andere anticonvulsiva. Traditionele anti-epileptica kunnen bijwerkingen veroorzaken, waaronder sedatie, rusteloosheid, verlies van coördinatie, veranderingen in dorst en eetlust of toegenomen urineren, naast vele andere problemen. Voor huisdieren die deze medicijnen niet kunnen verdragen, of voor huisdiereigenaren die de bijwerkingen niet willen riskeren, kan zonisamide een haalbare optie zijn.

Huisdieren die fenobarbital of kaliumbromide krijgen, moeten ook hun bloedspiegels van deze medicijnen laten meten om er zeker van te zijn dat ze de juiste dosis krijgen. Bij zonisamide kan het nodig zijn om de bloedspiegels te meten om te beoordelen of de dosering toereikend is en niet in de buurt komt van toxische niveaus. Het is belangrijk om de aanvalsactiviteit te monitoren om de werkzaamheid van de medicatiedosering voor het huisdier te bepalen.

Bijwerkingen van Zonisamide

Hoewel zonisamide relatief veilig lijkt voor honden, effectief is bij het beheersen van aanvallen en goed wordt verdragen, ontbreekt er onderzoek naar de klinische werkzaamheid. Zoals met de meeste anticonvulsiva, kan zonisamide slaperigheid, incoördinatie (verlies van spiercontrole) en een verminderde eetlust bij honden veroorzaken. Het kan ook braken, verlies van eetlust en in zeldzame gevallen huidreacties en leverproblemen veroorzaken.

Waarschuwing

Zonisamide mag niet worden gegeven aan drachtige of zogende dieren. Het mag ook niet worden gegeven aan dieren die gevoelig zijn voor sulfamedicijnen.

Toediening en dosering van Zonisamide

Uw dierenarts zal de beste toedieningsmethode en dosering voor uw hond bepalen, rekening houdend met de beste uitkomst en de veiligheid van uw huisdier. De meest voorkomende vorm van dit medicijn is in een met suiker omhulde tablet. De gemiddelde dosering voor een hond met epilepsie is 5 tot 10 mg/kg, oraal toegediend om de 12 uur.

Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor vragen over de gezondheid altijd uw dierenarts, aangezien hij uw huisdier heeft onderzocht, de medische geschiedenis van het huisdier kent en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kan doen.
ARTIKELBRONNEN
  1. Moore, S. Epileptische aanvallen en epilepsie bij kattenVeterinaire geneeskunde: onderzoek en rapporten. 2014;5:41. doi:10.2147/VMRR.S62077

  2. Podell, M., et al. 2015 ACVIM-consensusverklaring voor kleine dieren over aanvalsmanagement bij hondenJournal of Veterinary Internal Medicine . 2016;30(2):477–90. doi:10.1111/jvim.13841

  3. Onderhoudstherapie met anticonvulsiva of anti-epileptica . Merck Manual Veterinary Manual .

  4. Fenobarbital . VCA Ziekenhuizen

  5. Bromiden . VCA Ziekenhuizen

  6. Zonisamide . VCA Ziekenhuizen

  7. Grid voor epileptische aanvallen en anticonvulsieve medicatie . University of Illinois College of Veterinary Medicine .

Scroll to Top