Haakwormen zijn een veelvoorkomende darmparasiet bij puppy’s. Afhankelijk van de soort zuigen ze bloed of nemen ze happen uit de wand van de dunne darm van de hond, wat kan resulteren in ernstige bloedingen.
Alle honden zijn vatbaar voor haakwormen, maar puppy’s lopen het grootste risico omdat ze mogelijk niet de immuniteit hebben tegen de wormen die volwassen honden doorgaans ontwikkelen. Toch zijn haakwormen schadelijk voor honden en kunnen ze zich gemakkelijk verspreiden in de omgeving en zelfs mensen, dus veterinaire behandeling is belangrijk. Immuniteit ruimt niet per se alle parasieten op, maar het helpt wel om hun effecten te verminderen.
Inhoudsopgave
Incidentie van haakwormen
Verschillende soorten haakwormen treffen honden. Ancylostoma caninum is de belangrijkste en samen met Ancylostoma braziliense wordt deze aangetroffen in warme klimaten. Uncinaria stenocephala treft ook af en toe honden en wordt aangetroffen in koele klimaten. De hoogste incidentie van de ziekte wordt aangetroffen in zuidelijke staten waar hogere vochtigheids- en temperatuuromstandigheden een ideale omgeving voor de parasiet bieden.
Levenscyclus van haakwormen
De volwassen haakwormen zijn ongeveer een halve inch lang. Ze paren in de darmen van de pup en de vrouwtjes leggen eitjes die via de ontlasting worden uitgescheiden. De eitjes komen na ongeveer een week uit en infectieuze larven ontwikkelen zich verder in de omgeving. In warme en natte omstandigheden kunnen larven twee maanden leven. Ze geven de voorkeur aan zandgrond, maar kunnen ook op gras kruipen op zoek naar een gastheer.
Hoe puppy’s haakwormen krijgen
Honden kunnen op verschillende manieren besmet raken. Puppy’s kunnen larven oppikken uit de grond of uitwerpselen. De meest voorkomende manier is door de parasiet in te slikken na het ruiken van geursporen of likken. Larven kunnen ook rechtstreeks door de huid dringen, meestal via de voetzolen van de hond. Infectieuze haakwormlarven kunnen de menselijke huid binnendringen, waardoor cutane larvale migrans ontstaan waarbij migrerende larven in de huid kleine, rode jeukende sporen veroorzaken. Honden kunnen ook besmet raken door het eten van een geïnfecteerde muis of kakkerlak.
Nadat ze zijn ingeslikt of de huid zijn binnengedrongen, duurt het ongeveer twee weken voordat de onvolwassen wormen migreren naar de bloedbaan, door de longen en in de darmen, waar ze volwassen worden. Wanneer de hond ouder is en een vastgestelde immuniteit heeft tegen de parasiet, bereiken de larven mogelijk nooit de longen en blijven ze in plaats daarvan in een gestopte ontwikkeling in verschillende weefsels in het lichaam.
Wanneer een hond zwanger wordt, migreren de wormen naar de melkklieren en infecteren ze vervolgens de puppy’s kort na de geboorte, wanneer de puppy’s drinken. Bij en niet-drachtige vrouwtjes kunnen larven die het weefsel infecteren, terug in de bloedsomloop “lekken”, volwassen worden en zich voortplantende volwassenen worden.
Tekenen van haakwormen
Haakwormen veroorzaken bloedverlies, wat leidt tot bloedarmoede . De tekenen van bloedarmoede zijn bleek tandvlees, zwakte, slechte groei en gewichtsverlies. Wanneer jonge puppy’s voor het eerst worden blootgesteld aan haakwormen, hebben ze geen natuurlijke verdediging en kunnen ze snel overweldigd worden door een enorme plaag. Acute haakwormziekte ontstaat plotseling en naast tekenen van ernstige bloedarmoede kunnen deze pups een bloederige tot zwarte teerachtige diarree hebben . Een ernstige plaag kan plotselinge ineenstorting en de dood veroorzaken.
Volwassen honden ontwikkelen vaker chronische of aanhoudende ziekten. Bepaalde rassen zoals windhonden zijn vatbaar voor chronische haakworminfecties en vertonen vaak geen symptomen. Honden die gestrest zijn, ondervoed zijn of zich in een gebied bevinden waar haakworm veel voorkomt, lopen het grootste risico. Chronische infectie wordt meestal gekenmerkt door milde diarree of braken , maar kan ernstig worden bij honden met een verminderde immuniteit. Ernstig zieke of bloedarme dieren moeten in het ziekenhuis worden opgenomen.
Diagnose van haakwormen
Haakwormen worden gediagnosticeerd door het vinden van eitjes tijdens microscopisch onderzoek van de ontlasting. Jonge puppy’s kunnen echter een acute ziekte krijgen zonder dat er eitjes aanwezig zijn als de wormen te jong zijn om zich voort te planten.
Behandeling en complicaties
Er zijn verschillende medicijnen en medicijncombinaties goedgekeurd voor de behandeling van haakworminfecties. Medicijnen worden gegeven in doses die zijn afgestemd op het doden van volwassen wormen en rijpende larven, maar kunnen larven in een vertraagde ontwikkeling in andere weefsels niet verwijderen. Het is belangrijk om de instructies van uw dierenarts op te volgen bij de behandeling van uw puppy om er zeker van te zijn dat alle wormen worden geëlimineerd.
Soms ontwikkelen oudere honden die voortdurend worden blootgesteld aan de parasiet een haakwormdermatitis op de plaats van de huidpenetratie. Dit treft meestal de voetzolen en wordt haakwormpododermatitis genoemd. De voeten van de hond worden pijnlijk, zwellen op, voelen warm aan en worden zacht en sponsachtig. Zonder behandeling kunnen de voetzolen losraken, nagels vervormen en de voetzolen droog, dik en gebarsten worden. De behandeling is vergelijkbaar met de behandeling van darminfecties, maar kan een paar extra stappen omvatten.
Voorkomen van haakwormen
Het voorkomen van haakworminfecties kan alleen echt worden gedaan door ze in de eerste plaats geen haakwormen te laten krijgen, wat in sommige situaties moeilijk kan zijn. Maandelijkse hartwormpreventie zoals aanbevolen door uw dierenarts is één ding dat u kunt doen om haakwormen te helpen beheersen. Anders moeten vrouwelijke honden die gefokt gaan worden wormmedicatie krijgen zoals voorgeschreven door hun dierenarts om de overdracht van larven op puppy’s te helpen verminderen.
Alle puppy’s moeten direct naar de dierenarts worden gebracht en op door de dierenarts aangegeven tijdstippen worden ontwormd. Het is ook belangrijk om periodiek ontlastingsmonsters bij puppy’s te controleren. Zelfs als een ontlastingsmonster geen haakwormen aantoont, is ontwormen bij puppy’s vaak nog steeds gerechtvaardigd, omdat niet elk ontlastingsmonster wormeieren zal aantonen.
Goede hygiëne is een uiterst belangrijk onderdeel van het voorkomen van haakworminfecties. Ruim ontlasting direct op in de tuin, om de overdracht van larven naar de omgeving te verminderen. Blootstelling aan de buitenlucht brengt het grootste risico met zich mee in vochtige, schaduwrijke gebieden, dus houd kennelgebieden droog en schoon.
Direct zonlicht helpt de wormenpopulatie in de omgeving te beperken. Grind- of zandpaden kunnen profiteren van toepassingen met steenzout of borax, wat de larven doodt; deze stoffen doden echter ook gras.