Hoe u kunt zien of de achterkant van uw kat gezond is

Het profiel van de achterste delen van een gezonde kat moet de indruk wekken van kracht en steun. Het lichaamsprofiel zal naar het uiteinde van de staart toe iets smaller worden, maar goed gespierd blijven, met name rond de heupen. Een lichte buikzak is normaal, hoewel deze prominenter is bij zwaardere katten of bij zwaarlijvige katten die zijn afgevallen. De heupen en achterpoten zijn stevig, klaar om te rennen of springen. De gehele achterste delen zijn bedekt met vacht, die in het allerlaatste deel van de buik dunner kan zijn. Bij het lopen of rennen moeten de achterste ledematen van jongere katten soepel bewegen, zonder tekenen van stijfheid of pijn.

Organen in het onderlichaam

De organen van de buik en de onderste helft van de kat omvatten de lever, maag, milt, nieren, blaas, dunne darm, dikke darm en voortplantingsorganen (testikels of baarmoeder). In tegenstelling tot het bovenlichaam van de kat, behalve een deel van de lever, worden deze organen niet beschermd door het skelet. Ziekten die deze organen aantasten, veroorzaken klinische symptomen, waaronder:

• Braken: Braken (soms gepaard gaand met diarree) kan een teken zijn van verschillende ziekten en aandoeningen, waaronder hyperthyreoïdie, nierziekte (acuut en chronisch), pancreatitis en inname van giftige menselijke voedingsmiddelen, planten of andere stoffen. Diarree en braken kunnen duiden op een darmprobleem, zoals IBD ( Inflammatory Bowel Disease ) of zelfs kanker.
• Snel gewichtsverlies: Plotseling gewichtsverlies is altijd een rode vlag en kan, in combinatie met braken, een teken zijn van de hierboven genoemde ziektes en aandoeningen. Bij katten met overgewicht kan snel gewichtsverlies leiden tot een ernstige aandoening genaamd hepatische lipidose (ook bekend als leververvetting). Hoewel het mogelijk dodelijk is, kan hepatische lipidose worden genezen als het snel genoeg wordt opgemerkt en behandeld.
• Butt-scooting: Wanneer een kat zijn kont over de vloer schuift en daarbij een extreem stinkende bruine substantie achterlaat, wordt dit hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door geïnfecteerde of aangetaste anaalklieren . Katten kunnen ook spontaan hun anaalklieren uitdrukken als ze verrast of overstuur zijn. Aangetaste of geïnfecteerde klieren vereisen veterinaire behandeling. Scooting kan ook worden gezien bij katten met darmparasieten.

Katten die één of meer van de bovenstaande symptomen vertonen, moeten zo snel mogelijk naar hun dierenkliniek worden gebracht, zodat ze de juiste diagnose kunnen stellen en behandeld kunnen worden.

Wervelkolom

De wervelkolom loopt over de gehele lengte van het lichaam, van waar het de kop verbindt tot het midden van de staart. Ook wel het wervelkanaal genoemd, bestaat het uit de ruggengraat (wervelkolom), die het ruggenmerg omsluit. Dit ruggenmerg is het “berichtencentrum” van het lichaam en werkt via zenuwuiteinden om de functies van alle delen van het lichaam te controleren. Zenuwuiteinden brengen ook gevoelens over, zoals hitte, kou en pijn. Het ruggenmerg is een van de belangrijkste organen van het lichaam.

De wervelkolom van een gezonde kat is extreem flexibel, wat zorgt voor de behendigheid waar katten om bekend staan. Een vallende kat kan zichzelf rechtop zetten door zijn ruggengraat te draaien om rechtop op zijn poten te kunnen landen. De ruggengraat van een kat in een ontspannen vier-benige houding zal redelijk recht en parallel aan de grond zijn, licht aflopend vanaf de voorste schouders en weer richting de basis van de staart.

Staart

De staart van de kat wordt gebruikt om te balanceren en geeft de emoties van een kat op elk willekeurig moment weer. Een snel zwiepende staart betekent problemen, en het is het beste om dat signaal te respecteren.

Manx-katten worden geboren zonder staart. Sommige Manx-kittens worden geboren met het “Manx-syndroom”, een genetische aandoening die misvorming van hun ruggenmerg veroorzaakt. Dit veroorzaakt neurologische symptomen in de achterste ledematen, evenals urine- en fecale incontinentie en in sommige gevallen spina bifida, een ernstigere misvorming van het ruggenmerg.

Achterbenen en voeten

De achterste heupen, achterpoten, voeten en klauwen completeren de anatomie van de achterste kwartieren. Flexibele heupen en de sterke botten, gewrichten en krachtige musculatuur van de achterpoten van de kat geven enorme kracht voor zowel rennen als springen, wat essentieel is voor het vangen van prooien in het wild.

Bij oudere katten (jonger dan 8 jaar) kan traagheid of aarzeling in mobiliteit een teken zijn van artritis, met name als de kat moeite heeft met op meubels springen of het gebruiken van de kattenbak. Overgewicht draagt ​​bij aan artritis, evenals andere medische aandoeningen. Een programma van langzaam afvallen aanbevolen door uw dierenarts is essentieel voor zwaarlijvige katten. Heupdysplasie, dat vaker voorkomt bij bepaalde rassen ( Perzisch , Siamees en Maine Coon) kan katten vatbaar maken voor artritis. Uw dierenarts kan ook medicijnen aanbevelen om pijnlijke gewrichten te verzachten en de progressie van artritis te voorkomen. De supplementen glucosamine en chondroïtine worden vaak aanbevolen en zijn gecombineerd in het product Cosequin (R).

De achterpoten, poten en klauwen zijn net zo belangrijk als die aan de voorkant. Hun kracht stelt de kat in staat om vooruit te duwen en snel een hoge snelheid te bereiken om prooien te achtervolgen of weg te rennen van roofdieren. De achterklauwen zijn krachtig om pijnlijke “konijnentrappen” uit te delen, zowel tijdens het spelen als ter zelfverdediging. Hoewel de voorklauwen routinematig geknipt moeten worden, wordt het niet aanbevolen om de achterklauwen van katten die tijd buiten doorbrengen te knippen, vanwege hun gebruik voor bescherming.

Het lichaam van een gezonde kat is poëzie in beweging. Het is de perfecte balans van vorm en functie, met de bonus van schoonheid en gratie. Uw taak wanneer u katten in huis neemt, is om ervoor te zorgen dat ze een gezond, voedzaam dieet krijgen, voldoende beweging in de vorm van spel en een gepland programma van veterinaire zorg, om ervoor te zorgen dat ze zo lang mogelijk gezond blijven.