Tips voor hoefscheuren en -chips

Veel paarden krijgen op een bepaald moment in hun leven last van hoefscheuren . De meeste zijn onschuldig en lossen zichzelf op met goede voeding en consistente hoefsmidzorg. Maar er zijn veel soorten hoefscheuren en soms moet je extra stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat de scheur ‘geneest’ en er geen nieuwe scheuren ontstaan. Deze zijn ernstig en moeten worden behandeld.

Zoals bij elk paardenprobleem, is het eerste wat u uzelf moet afvragen “waarom gebeurt dit probleem?” Omdat de hoeven van paarden langzaam groeien, ongeveer een centimeter (iets minder dan 1/2 inch) per maand, kan het lang duren voordat hoefscheuren zijn uitgegroeid als ze eenmaal zijn begonnen. Het vinden van het antwoord op de vraag is minder tijdrovend, duur en frustrerend dan het uitproberen van willekeurige oplossingen.

Andere namen

Hoefscheuren worden genoemd naar het gebied van de hoef waar ze zich bevinden, of naar de vermoedelijke oorzaak: kwartierscheuren (scheur over de volledige dikte, vaak beginnend bij de kroonrand en zich distaal uitbreidend, wat kan leiden tot kreupelheid en/of infectie); hielscheuren, teenscheuren, zandscheuren (het gevolg van een verwonding aan de kroonrand en kan kreupelheid veroorzaken); balkscheuren en grasscheuren (komen voor bij paarden met lange, onbeslagen hoeven).

Oorzaken

Er zijn veel redenen waarom hoefscheuren ontstaan. Voedingstekorten kunnen fijne scheuren op alle vier de hoeven veroorzaken. De hoefwanden kunnen dun of zwak zijn, langzaam groeien, geribbelde horizontale ringen vertonen en de vrije rand van de hoef kan gemakkelijk afbrokkelen.

In zeer natte of droge omstandigheden kunnen hoeven verzwakken, vooral als het paard wordt blootgesteld aan extremen zoals natte-dan-bevroren grond, of natte-dan-zeer-harde, droge oppervlakken. Een beetje vocht is goed voor hoeven, maar voortdurend staan ​​in modderige, natte omstandigheden of drassig strooisel en natte mest kan het hoefmateriaal doen uitzetten en verzwakken.

Harde oppervlakken kunnen een probleem vormen voor paarden die blootsvoets over rotsachtige of geplaveide oppervlakken rijden. Hoeven kunnen afbrokkelen en slijten als paarden vaak over deze oppervlakken moeten lopen. Een beetje hoefbescherming, een schoen of laars, kan helpen dit soort scheuren te voorkomen. 

Symptomen

Hoefscheuren kunnen horizontaal of verticaal verlopen. Horizontale scheuren en lijnen op alle vier de hoeven kunnen een teken zijn van voedingstekorten. Korte horizontale scheuren kunnen duiden op een hoefabces dat is doorgebroken door de kroonrand aan de bovenkant van de hoef. Naarmate de hoef groeit, groeit de scheur langs de hoef. Als het de vrije rand bereikt, kan het ervoor zorgen dat de hoef afbrokkelt.

Als slechts één voet is aangetast, kunnen voedingstekorten worden uitgesloten. Als alleen de voorhoeven zijn aangetast, vermoed dan hersenschuddingscheuren door harde oppervlakken. Als het paard veel over harde oppervlakken loopt, kunnen ook de achterhoeven scheuren. Scheuren in de voorhoeven kunnen ook een teken zijn van samengeknepen hielen .

Kwart- en zandscheuren bij de hiel van de hoeven kunnen een indicatie zijn van slecht getrimde hoeven. Als de hielen “onderlopen” of ondiep worden, kan de hoefwand barsten door een ongelijke gewichtsverdeling. Dit kan ook een indicatie zijn dat er samengeknepen hielen ontstaan.

Als de hoeven afbrokkelen, kan dit erop duiden dat het paard vaak over ruwe of schurende oppervlakken reist, zoals rotsen of grind, bevroren modder of ijs. Hoewel hoefmateriaal erg sterk is, is het nog steeds niet zo hard als steen of bestrating. Paarden die over deze oppervlakken moeten reizen, hebben enige bescherming nodig.

Sommige scheuren worden veroorzaakt door een verwonding aan de kroonrand, hetzij door een directe klap of door herhaaldelijke hersenschudding op harde oppervlakken. Scheuren en chips kunnen ook ontstaan ​​als de hoef niet wordt bijgesneden. White-line disease, een infectie die zich tussen de hoefwand en de onderliggende hoefstructuren nestelt, kan ervoor zorgen dat de hoef splijt, barst of chipt.

Behandeling

Als natte, droge of zeer harde omstandigheden de oorzaak zijn, moet u mogelijk de omgeving van het paard veranderen. Als modder of nattigheid een probleem is, moet uw paard mogelijk ten minste een deel van de dag op een droog oppervlak doorbrengen, zoals houtkorrels of droog zand, dat helpt vocht eruit te trekken. Als droge omstandigheden het probleem zijn, laten veel mensen hun waterbakken overstromen, waardoor een vochtig gebied ontstaat waar het paard in moet staan ​​om te drinken. Hoefolie helpt mogelijk niet, omdat deze producten vocht kunnen afdichten. In extreme gevallen, waarbij hoefscheuren de gezondheid van het paard beïnvloeden, kunnen hoefijzers , nietjes of andere ondersteunende materialen zoals acrylpleisters nodig zijn om de hoef te versterken terwijl de hoefscheur geneest. Als er sprake is van hoefbevangenheid of een ernstige infectie, kan een dierenarts behandelingsopties voorschrijven, zoals antibiotica.

Preventie

Evenwichtige bekappingen door een goede hoefsmid en goede voeding zijn de hoekstenen van een goede hoefgezondheid. Als het paard over ruwe oppervlakken moet lopen, zoals wegen, grind, rotsen of ijs, overweeg dan om schoenen of hoefschoenen te gebruiken. Sommige paarden worden “harder” als ze geleidelijk aan deze oppervlakken worden blootgesteld, maar sommige blijven altijd gevoelig en hebben extra bescherming nodig. Het is belangrijk om te beseffen dat, omdat hoeven relatief langzaam groeien, het repareren van scheuren een lang en langzaam proces kan zijn.