Tomatenkikker: Soortenprofiel

Tomatenkikkers staan ​​het meest bekend om hun opvallende gele en rood-oranje kleuren en kunnen zichzelf opblazen als waarschuwing en om roofdieren, waaronder slangen, af te schrikken. Als ze worden opgeblazen, lijken ze op tomaten en zijn ze bijna niet meer door te slikken. Ze kunnen ook een giftige afscheiding via hun huid afscheiden als ze worden bedreigd.

Deze kikkers hebben een gebroken witte onderkant en soms ook zwarte vlekken op hun rug. In tegenstelling tot sommige andere soorten kikkers, hebben hun voorpoten geen zwemvliezen.

Gedrag en temperament van de tomatenkikker

Tomatenkikkers gebruiken hun kenmerkende vocalisaties gedurende de avond, wanneer ze het meest actief zijn. Je kunt verwachten dat je tomatenkikker het grootste deel van zijn tijd in een hol doorbrengt (ze verstoppen zich liever onder bladeren en modder in hun natuurlijke habitat).

Zoals de meeste kikkers, houdt de tomatenkikker er niet van om vastgepakt te worden. Hoewel het uw huisdier niet zal schaden om ze van het ene verblijf naar het andere te verplaatsen (bijvoorbeeld om hun kooi schoon te maken), kan frequente aanraking veel stress veroorzaken bij uw huisdier. Als uw kikker een witte substantie uit zijn rug begint te scheiden, betekent dit dat u uw huisdier gestrest hebt (dat is wat ze doen als ze zich bedreigd voelen). U zult ook handschoenen willen dragen wanneer u uw kikker vastpakt, omdat alles op uw handen kan worden opgenomen in hun huid (van zeep tot lotion) en mogelijk schadelijk kan zijn voor uw huisdier.

Huisvesting van de tomatenkikker

Potentiële tomatenkikkereigenaren moeten weten dat deze kikkers leven (en broeden) in zoetwaterpoelen. Tomatenkikkers komen uitsluitend voor in Madagaskar langs de oostelijke regenwoudgordel van het eiland, maar leven in het wild in regenwouden en moerasbossen, waar ze zich aangetrokken voelen tot langzame en zelfs stilstaande poelen en andere waterwegen. Ze zijn ook te vinden in rivieren en moerassen, evenals in landelijke en stedelijke gebieden.

Om de gewenste omgeving voor een tomatenkikker te creëren, heb je minstens een 10-gallon terrarium nodig, evenals een ondiepe waterschaal ( ze hebben niet veel water nodig ). Je moet ook een thermometer hebben om de temperatuur en vochtigheid te controleren, plantversieringen (ze kunnen zowel levend als nep zijn), evenals plekken waar je tomatenkikker zich kan verstoppen, zoals kurkschorsplaten, takken en holle boomstammen. Hoe groter de tank, hoe beter.

Omdat ze terrestrisch zijn, hebben tomaatkikkers over het algemeen baat bij een grotere hoeveelheid horizontale ruimte (in plaats van verticale). Deze kikkers graven graag, dus hun substraat moet minstens twee inches diep zijn.

Tijdens het broeden leggen vrouwelijke tomatenkikkers honderden kleverige zwart-witte eieren op het wateroppervlak, en kikkervisjes komen ongeveer 36 uur later tevoorschijn. Ze ontwikkelen zich ongeveer twee maanden voordat ze geslachtsrijp worden tussen de leeftijd van twee en vier jaar.

Warmte

Je kunt een klein warmtekussen of een warmtelamp gebruiken om de omgeving warm genoeg te houden voor je tomatenkikker, hoewel dit afhankelijk is van de temperatuur van de kamer waarin je je kikker houdt. Zorg ervoor dat de temperatuur tussen de 65 en 85 graden Fahrenheit blijft, want alles daarboven of daaronder kan verwondingen of zelfs de dood van je kikker veroorzaken.

Licht

De tomatenkikker is eigenlijk vrij makkelijk te verzorgen als nachtelijke soort. Ze hebben geen speciale verlichting nodig, maar hun leefomgeving moet wel een hoge luchtvochtigheid hebben. Een full spectrum lamp zou meer dan genoeg moeten zijn om planten in leven te houden en zal geen invloed hebben op uw huisdierkikker – overweeg een laag wattage 2.0 of 5.0 UVB/UVA-lamp die is ingesteld op een dag- en nachtcyclus.

Vochtigheid

De luchtvochtigheid in de leefomgeving van uw kikker moet tussen de 65 en 80 procent liggen. Dit kunt u doen door dagelijks te sproeien of door een goede hygrometer te gebruiken.

Substraat

Omdat ze de neiging hebben om te graven, wordt een losse ondergrond (denk aan plantagegrond, eco-aarde of andere kokosvezels) aanbevolen bij het huisvesten van je tomatenkikker. Probeer te mikken op ten minste twee centimeter diepte om ze genoeg ruimte te geven om te graven. Je kunt ook teelaarde gebruiken, zolang deze maar vrij is van pesticiden en meststoffen en veilig is voor amfibieën.

Houd er rekening mee dat het graven van uw kikker ervoor kan zorgen dat de wortels van levende planten bloot komen te liggen. Als gevolg hiervan kiezen veel tomatenkikkereigenaren voor nepplanten in plaats van echte.

Eten en water

Tomatenkikkers eten voornamelijk insecten zoals kevers, vliegen, muggen, insectenlarven en wormen. Deze kikkers worden beschouwd als hinderlaagroofdieren, wat betekent dat ze voornamelijk ‘s nachts jagen. Omdat het misschien niet mogelijk is om uw kikker de insecten te geven die ze normaal gesproken in het wild zouden eten, zullen veel eigenaren van tomatenkikkers hun primaire voedselbron (zoals krekels) aanvullen met calcium- en vitaminesupplementen. Enkele andere mogelijke voedselbronnen zijn meelwormen, wasmotlarven, superwormen en pinkie muizen.

Uw tomatenkikker heeft schoon, chloorvrij water nodig, omdat alle gifstoffen in het water door hun huid kunnen worden opgenomen. Kikkers geven de voorkeur aan zacht tot gemiddeld hard water met een neutrale pH-waarde. Ondanks het feit dat ze amfibieën zijn, kunnen tomatenkikkers eigenlijk niet zo goed zwemmen.

Veel voorkomende gezondheidsproblemen

De meest voorkomende ziekte die de kikkerpopulaties van Madagaskar treft is chytridiomycose (algemeen bekend als chytrid fungus), die wordt veroorzaakt door de schimmelpathogeen  Batrachochytrium dendrobatidis . Deze ziekte is een aanzienlijke bedreiging voor de soort.

Het kiezen van uw tomatenkikker

De tomatenkikker is een van de populairste kikkersoorten aan het worden, en dat is niet voor niets. Deze sterke kikkers zijn relatief makkelijk te verzorgen en, mits aan hun behoeften wordt voldaan, zijn ze eigenlijk geweldige huisdieren. Houd er rekening mee dat dit solitaire wezens zijn die kannibalistisch gedrag kunnen vertonen en over het algemeen maar één per verblijf moeten hebben. U kunt mogelijk twee tomatenkikkers samen huisvesten, mits ze voldoende ruimte krijgen om rond te bewegen en hun eigen holen te maken.

Als u voor het eerst een tomatenkikker aanschaft, kunt u het beste beginnen met een jongere, in gevangenschap gefokte kikker. Deze kikkers zijn minder snel drager van parasieten of sluimerende ziektes.

Vergelijkbare soorten kikkers

Als u geïnteresseerd bent in andere soorten kikkers die als huisdier gehouden kunnen worden, kijk dan eens naar:

• Luipaard kikkers
• Pacman Kikker
• Afrikaanse stierkikker

Bekijk anders ook eens andere soorten reptielen en amfibieën die uw nieuwe huisdier kunnen worden!