Vissoortprofiel van de tijgerbarb

De zeer populaire tijgerbarbeel is een makkelijke vis om voor te zorgen en het kan leuk zijn om naar te kijken als hij met hoge snelheid zwemt in scholen van zes of meer. Het is echter geen ideale vis voor een gezelschapstank, omdat hij licht agressief kan zijn en elke vis met wapperende vinnen kan bijten. Als hij goed wordt verzorgd, hebben tijgerbarbelen een levensduur van vijf tot zeven jaar.

Kenmerken

Familie	Karpers
Oorsprong	Borneo, Indonesië, Sumatra
Sociaal	Actieve scholenvis , bijt vinnen
Tankniveau	Middenbewoner
Minimale tankgrootte	20 liter
Eetpatroon	Omnivoor , eet de meeste voedingsmiddelen
Fokken	Eierlegger
Zorg	Gemakkelijk tot gemiddeld
pH	6.5
Hardheid	tot 10 dGH
Temperatuur	68 tot 79 F (20 tot 26 C)

Oorsprong en distributie

De tijgerbarbeel is inheems in Borneo en Maleisië, inclusief Sarawak en Kalimantan. Ze zijn ook te vinden op het eiland Sumatra en in Thailand en Cambodja. Niet-inheemse tijgerbarbeel is geïntroduceerd in Singapore, Australië, de Verenigde Staten en Colombia.

In hun natuurlijke habitat leven deze vissen in rustige, met bomen omzoomde rivieren en zijrivieren vol zand, rotsen en dikke vegetatie, waar ze insecten, algen, ongewervelden en afval van planten kunnen vinden. Ze geven de voorkeur aan helder, zuurstofrijk water.

Kleuren en markeringen

Vier tijgerachtige zwarte verticale banden op een oranjegeel lichaam maken duidelijk waar dit lid van de barbelfamilie zijn algemene naam aan te danken heeft. Roodgerande vinnen en een rood gezicht geven de populaire tijgerbarbel nog meer kleur. In de afgelopen jaren heeft selectief fokken verschillende kleurvariaties gecreëerd, waaronder groen, zwart, rood en albino. Een genetisch gemodificeerde gloeiversie van de tijgerbarbel komt in veel kleuren voor.

Tankgenoten

Ze bereiken een volwassen grootte van 2 1/2 tot 3 inch, groot genoeg om niet opgegeten te worden door grote vissen, maar klein genoeg om een ​​school van hen in een bescheiden aquarium te houden. Voor een opvallende vertoning, zet u een soort-specifieke tank op met een half dozijn van elke kleurvariatie van tijgerbarbel, aangevuld met levende planten .

Mits er voldoende ruimte is, is een van de beste tankgenoten voor de tijgerbarbeel de clownbotia  ; deze zal zelfs scholen met de tijgerbarbeel en zich gedragen zoals zij doen. U kunt de tijgerbarbeel ook koppelen aan snel bewegende tankgenoten zoals danio’s , platys , modderkruipers of meervallen .

Leefgebied en verzorging van tijgerbarbel

Tigers barbs tolereren een breed scala aan watercondities, maar doen het het beste in zacht, licht zuur water. De ideale tank zou een groot open gebied moeten hebben om te zwemmen met een overvloed aan levende of kunstmatige planten rond de rand van de tank. Temperatuur is niet kritisch, en deze vis kan zelfs in een onverwarmde tank worden gehouden. Zorg voor goede verlichting en een fijn substraat om de opstelling te voltooien.

Dieet en voeding van de tijgerbarb

Tigerbarbs accepteren vrijwel elk soort voedsel en moeten een verscheidenheid aan voedsel krijgen om een ​​gezond immuunsysteem te behouden. Voeg kwaliteitskorrels of vlokkenvoer toe , evenals levend en bevroren voedsel zoals pekelkreeftjes, bloedwormen en runderhart. Ze zullen snel kleine ongewervelde waterdieren en zelfs gekookte groenten opeten.

Geslachtsverschillen

Vrouwtjes hebben een bredere, rondere buik dan mannetjes en zijn groter en zwaarder. Mannetjes zijn te herkennen aan hun felle kleuren en de rode neus die ze ontwikkelen tijdens het paaiproces.

Het fokken van de tijgerbarbeel

Als eierstrooiers die geen ouderlijke zorg bieden, eten tijgerbarbelen hun eigen eieren op als ze de kans krijgen. Daarom is het raadzaam om een ​​aparte kweekbak in te richten die ook als kweekbak voor de jongen kan dienen. Om een ​​kweekpaar te krijgen, houd je minstens een half dozijn barbelen en laat je ze paren. Conditioneer de kweekvogels met levend voer en verplaats ze, zodra er een paar is gevormd, naar de aparte kweekbak.

Het kweekaquarium moet zacht, zuur water, fijnbladige planten en een kale bodem hebben. Sommige kwekers gebruiken knikkers of een afzetrooster op de bodem, waardoor de eieren veilig uit de handen van de ouders kunnen vallen. Houd er rekening mee dat als de bodem kaal is, het extra belangrijk is om goed te observeren en de ouders direct na het afzetten en voordat ze hun eieren kunnen opeten, te verwijderen.

Het paaien vindt meestal ‘s ochtends plaats. Als het broedpaar niet binnen een dag of twee paait, zal een gedeeltelijke waterverversing met water dat een graad of twee warmer is dan het water in de tank meestal het paaien op gang brengen. Als er nog meer interventie nodig is, verlaag dan het waterniveau in de tank met een inch en gebruik vervolgens een gietersproeier om het koudere aanmaakwater aan de tank toe te voegen. De sproeitrillingen bootsen de omstandigheden van het natuurlijke regenseizoen na, waardoor er meer van de juiste hormonale signalen worden afgegeven dat het tijd is om te paaien.

Het vrouwtje legt ongeveer 200 doorzichtige tot geelachtige eieren, die het mannetje onmiddellijk zal bevruchten. Zodra de eieren bevrucht zijn, moet het broedpaar worden verwijderd. De eieren komen na ongeveer 36 uur uit en de jongen zwemmen na vijf dagen vrij rond. Geef de jongen pas uitgekomen pekelkreeftjes totdat ze groot genoeg zijn om fijngemalen vlokkenvoer of commercieel poedervoer voor jongen te accepteren.

Meer soorten huisdierenvissen en verder onderzoek

Barbelen zijn klein, kleurrijk en actief, dus een school van hen is ideaal voor het zoetwatergemeenschapsaquarium. Als tijgerbarbelen u aanspreken en u geïnteresseerd bent in een aantal compatibele vissen voor uw aquarium, lees dan verder:

• Gouden stekels
• Roze stekels
• Denison-weerhaken

Bekijk de profielen van andere vissoorten voor meer informatie over andere zoetwatervissen.