Wat is het Zwarte Hond-syndroom?

Black dog syndrome, ook bekend als BDS, is een fenomeen bij de adoptie van huisdieren waarbij zwarte honden worden genegeerd ten gunste van lichtgekleurde honden. BDS wordt wereldwijd waargenomen door asielen en reddingsgroepen en is een probleem dat de adoptiepercentages van zwarte huisdieren negatief beïnvloedt. De reden achter het fenomeen is onduidelijk.

Adoptanten kunnen zwarte honden overslaan vanwege een angststigma tegen bepaalde rassen, zoals pitbulls bijvoorbeeld. Films en televisieshows portretteren grote, zwarte honden vaak als agressief en intimiderend, wat potentiële adoptanten er ook van kan overtuigen om ze te mijden. Sommigen geloven dat het te maken kan hebben met hoe fotogeniek honden zijn. Zwarte honden zijn notoir niet goed te fotograferen. Lichtere honden daarentegen wel. Wanneer asielen of reddingsorganisaties foto’s maken van hun adopteerbare dieren om ze op hun website of op sociale media te plaatsen, hebben lichtere honden mogelijk de overhand.

Oorsprong en geschiedenis

Het BDS-fenomeen wordt al tientallen jaren bestudeerd en heeft sinds de jaren 2000 media-aandacht gekregen toen activisten het probleem publiekelijk begonnen aan te kaarten. Historisch gezien kan het black dog-syndroom eeuwen terug worden getraceerd.

In mythologie en folklore worden zwarte honden regelmatig afgeschilderd als bewakers van de onderwereld. Ze worden ook in het algemeen voorgesteld als slechte voortekenen. Die verhalen gaan honderden jaren terug en ze kunnen in de gedachten van adoptanten sluipen wanneer ze het asiel doornemen. En sommige mensen geloven dat het zwartehondensyndroom kan komen doordat potentiële adoptanten de kleur zwart associëren met kwaad.

Andere theorieën over waarom BDS bestaat, zijn onder andere het feit dat zwarte of donkere vachten minder opvallen en dat zwarte honden gewoon niet goed op de foto staan ​​en daardoor niet altijd adoptanten aantrekken. Naast een angststigma tegen bepaalde rassen die vaak als agressief worden afgeschilderd, kan geografische locatie ook een rol spelen bij BDS.

Zwarte katten zitten in een vergelijkbare situatie en zijn vaak onderhevig aan hetzelfde fenomeen, ook wel bekend als het zwarte kattensyndroom. Sommigen geloven dat zwarte katten in een lastigere positie zitten vanwege het extra stigma van bijgeloof en hun associatie met hekserij, wat potentiële eigenaren zou kunnen afschrikken.

Invloed

Asielmedewerkers over de hele wereld zeggen dat ze het black dog-syndroom met eigen ogen hebben gezien. Vanwege het fenomeen blijven grotere, zwarte hondenrassen doorgaans aanzienlijk langer in het asiel dan kleinere, lichter gekleurde honden. Veel zwarte honden worden hierdoor zelfs geëuthanaseerd.

Terwijl sommigen geloven dat het echt moeilijker is voor zwarte honden om hun eeuwige families te vinden, heeft de wetenschap de theorie niet bewezen of ontkracht. Er zijn verschillende onderzoeken die elkaar tegenspreken.

In een onderzoek uit 2011 van de ASPCA was uiterlijk de meest genoemde reden voor mensen om een ​​hond te adopteren. Een onderzoek dat in 2002 werd gepubliceerd in het Journal of Applied Animal Welfare Science, ontdekte dat zwarte vachtkleuren een negatieve invloed hadden op de adoptiepercentages van zowel honden als katten. Onderzoekers zeiden dat de adoptiepercentages veel lager waren bij zuiver zwarte dieren.

Andere wetenschappelijke onderzoeken lijken deze resultaten tegen te spreken, zoals een onderzoek naar hoe lang honden in twee asielen in New York bleven in 2013. Dat onderzoek bepaalde dat de vachtkleur geen effect had op de verblijfsduur en merkte op dat het zwarte hondensyndroom mogelijk alleen in bepaalde delen van de wereld voorkomt, mogelijk vanwege culturele verschillen.

Hoewel het lastig is om vast te stellen of BDS daadwerkelijk voorkomt in dierenasiels, zijn dierenliefhebbers het erover eens dat het een onwelkom fenomeen is.

Hoe te helpen

Zwarte honden zijn niet anders dan honden van andere kleuren. Ze gedragen zich hetzelfde, geven evenveel liefde en geven evenveel kusjes. Als u de impact van het zwarte hondensyndroom wilt verminderen, is het adopteren van een zwarte hond de perfecte oplossing. 

Een zwarte hond adopteren is een zekere manier om zwarte honden te helpen een thuis voor altijd te vinden. Ga naar het plaatselijke asiel of ga naar een site als PetFinder om je nieuwe harige vriend te vinden. Je kunt ook kijken naar reddingsorganisaties, die vaak zwarte honden opnemen, en zelfs reddingsorganisaties die specifiek zijn voor zwarte honden. Als je een zwarte hond redt uit een asiel of een reddingsorganisatie, maak je ruimte voor meer dieren die klaar zijn om gered te worden. Bonus? Je hebt een gloednieuwe pup die je je eigen kunt noemen.

Als je zelf geen hond kunt krijgen, overweeg dan om te doneren aan lokale asielen of reddingsorganisaties om hun activiteiten te ondersteunen en misschien een zwarte hond meer hoop te geven. Je kunt ook vrijwilligerswerk doen om lokale asielen te ondersteunen. Vaak bieden asielen vrijwilligersmogelijkheden om met honden te wandelen, te spelen of gewoon te ontspannen. Vrijwilligerswerk is een geweldige manier om het leven van een hond positief te beïnvloeden zonder veel geld uit te geven of een levensveranderende verbintenis aan te gaan. Je kunt ook een verschil maken in het leven van een zwart asieldier door je gedachten over het probleem te delen met vrienden, familie en leden van de gemeenschap. Moedig ze aan om een ​​zwarte hond of kat te adopteren en zorg ervoor dat je foto’s van adopteerbare huisdieren deelt op je website of socialemediakanalen om ze een boost te geven. Mond-tot-mondreclame heeft een verrassend grote impact.