Wratten komen vrij vaak voor bij honden, maar hoewel ze lelijk zijn, vormen ze meestal geen probleem of bedreiging voor de gezondheid van uw hond. Hoewel de handen en voeten veelvoorkomende plekken zijn waar mensen wratten ontwikkelen, bevinden deze door virussen veroorzaakte bultjes zich bij honden meestal op de lippen of in de bek , hoewel ze bijna overal op het lichaam van de hond kunnen ontstaan. U ziet een of meer bultjes, vaak in de vorm van een stukje bloemkool. Sommige hebben een klein “stengeltje” dat de wrat aan de huid bevestigt.
Jonge honden jonger dan twee jaar lopen de grootste kans om wratten te ontwikkelen, omdat hun immuunsysteem nog niet voldoende is ontwikkeld om het virus te bestrijden. Tenzij de wrat ontstoken raakt en openbarst, of in de poten van de hond groeit, zijn er zelden symptomen van deze onaantrekkelijke, goedaardige huidgezwellen .
Toch kan elke huidgroei op uw huisdier alarmerend zijn en kan het zijn dat u naar de dierenarts moet als u niet zeker weet wat de groei is, of als u weet dat het een wrat is maar deze ontstoken of geïnfecteerd raakt. Dit is wat u moet weten over wratten bij honden.
Inhoudsopgave
Wat zijn wratten?
Wratten worden technisch gezien papillomen genoemd. Deze niet-kankerachtige huidgroeisels zijn afkomstig van stammen van het papillomavirus. Er zijn veel verschillende typen van dit virus, die elk een andere diersoort aanvallen, waaronder honden, katten, paarden en mensen. Het virus dat vaak wratten bij honden veroorzaakt, is CPV-1, wat staat voor canine papillomavirus type 1. Hoewel besmettelijk tussen honden, infecteert CPV-1 geen mensen of andere huisdieren.
Honden kunnen andere soorten huidbultjes ontwikkelen die kunnen worden aangezien voor wratten. Dit zijn meestal andere soorten huidgroeisels , zoals talgkliertumoren, moedervlekken of huidflapjes . Deze huidgroeisels kunnen goedaardig of kwaadaardig zijn. Alle soorten huidgroeisels moeten door een dierenarts worden onderzocht, zodat ze goed kunnen worden gediagnosticeerd en behandeld.
Symptomen van wratten bij honden
Meestal zijn de hobbelige uitgroeisels zelf de enige indicatie dat uw hond wratten heeft. Wratten kunnen vrij plotseling verschijnen, zelfs ‘s nachts. Hoewel een wrat soms vanzelf verschijnt, komt het vaker voor dat ze in clusters ontstaan.
Soms kan een wrat ontstoken of geïnfecteerd raken, wat tot secundaire symptomen leidt.
Wratten op honden kunnen rond, ovaal of onregelmatig gevormd zijn met een bloemkoolachtig uiterlijk. Soms lijkt de wrat een klein steeltje te hebben, maar veel wratten hechten zich direct aan de huid. Ze zijn meestal roze tot rood van kleur, hoewel ze soms ook licht of wit kunnen zijn. Veel wratten zijn vrij klein, maar ze kunnen potentieel wel een inch groot worden.
Papillomen bij honden komen meestal voor op de snuit, lippen en in de bek van honden, op het tandvlees, het zachte gehemelte en de keel. Ze kunnen ook rond de ogen, op de buik, tussen de tenen en op de voetzolen ontstaan.
Wratten kunnen ontstoken, geïnfecteerd en pijnlijk worden als ze worden aangetroffen op plekken die gevoelig zijn voor wrijving of kauwen. Als dit gebeurt, kan de wrat openbarsten en bloeden. Als ze zich in de bek bevinden, kan uw hond een slechte adem krijgen. In ernstige gevallen kunnen wratten het eten, ademen en slikken belemmeren. Veterinaire behandeling is noodzakelijk als wratten een impact hebben op de kwaliteit van leven van uw hond.
nelladel / Getty Images
Oorzaken van wratten
Het papillomavirus is zeer besmettelijk. Het type papillomavirus dat honden infecteert, CPV-1, verspreidt zich tussen honden door direct contact. Uw hond kan het virus oplopen door een andere hond aan te raken, zoals door elkaars gezicht te besnuffelen of te likken. Of uw hond kan het virus oplopen door een waterbak, bed of speeltje te delen met een geïnfecteerde hond. Het virus komt gemakkelijk het lichaam van de hond binnen via snijwonden of schaafwonden, of via zachte, vochtige huid zoals de slijmvliezen in de bek van de hond. Teken-, vlooien- of muggenbeten kunnen ook toegangspoorten voor het virus worden.
CPV-1 heeft over het algemeen een incubatieperiode van maximaal twee maanden voordat er symptomen optreden. Het virus dringt door in de cellen van de hond en zorgt ervoor dat ze zich sneller dan normaal voortplanten, terwijl het tegelijkertijd genen onderdrukt die de celgroei zouden vertragen. Zodra de wratten verschijnen, nemen ze meestal snel in omvang toe gedurende meerdere weken.
Wratten komen bijna altijd voor bij honden die jonger zijn dan twee jaar, omdat oudere honden een volwassen immuunsysteem hebben dat het virus bestrijdt voordat het symptomen veroorzaakt. Echter, oudere honden met een verzwakt immuunsysteem kunnen soms ook wratten ontwikkelen.
Wratten bij honden diagnosticeren
Uw dierenarts zal de wratten waarschijnlijk diagnosticeren op basis van hun karakteristieke uiterlijk. Als de diagnose echter niet duidelijk is, kan de dierenarts een fijne naaldaspiratie (FNA) van de wrat bestellen, waarbij een naald wordt gebruikt om een paar cellen uit de groei te zuigen. Het monster wordt vervolgens onder de microscoop onderzocht op karakteristieke celveranderingen. Als de diagnose nog steeds onzeker is, kan een biopsie worden besteld, waarbij een stuk van de wrat, of de hele groei, wordt verwijderd en microscopisch wordt onderzocht.
Behandeling
Papillomen hebben over het algemeen geen medische behandeling nodig, tenzij ze geïrriteerd raken, geïnfecteerd raken of groot genoeg worden om ongemak te veroorzaken. In de meeste gevallen verdwijnen wratten vanzelf binnen een maand of twee, omdat het immuunsysteem van de hond leert het virus te bestrijden. Sommige honden hebben echter medische interventie nodig.
Een mogelijke behandeling bestaat uit het verpletteren van de wratten met een chirurgisch instrument. Dit stimuleert het immuunsysteem van de hond om het papillomavirus te bestrijden en leidt er doorgaans toe dat de wratten binnen een paar weken genezen. Uw hond wordt voor deze procedure verdoofd.
Andere chirurgische opties zijn het verwijderen van de wrat met een scalpel of het bevriezen ervan. Zelden worden wratten bij honden behandeld met interferon, een immuunstimulerend medicijn, of door een vaccin te maken van de eigen wratten van de hond. Deze laatste twee opties worden meestal alleen gebruikt bij honden met ernstige symptomen, zoals moeite met ademhalen of slikken vanwege grote wratten in de keel en mond.
Uw dierenarts kan u doorverwijzen naar een specialist, zoals een veterinair dermatoloog, voor de behandeling van ernstige papillomen bij honden.
Prognose voor honden met wratten
Omdat wratten meestal vanzelf verdwijnen, zelfs zonder behandeling, is de prognose voor uw huisdier uitstekend. Soms kunnen wratten echter terugkeren, met name bij dieren met een verzwakt immuunsysteem.
Hoe voorkom je wratten?
Omdat honden wratten ontwikkelen nadat ze CPV-1 van een andere hond hebben opgelopen, is de enige manier om ze te voorkomen, ervoor te zorgen dat uw hond niet in contact komt met andere honden die wratten hebben. Dit kan gebeuren in een hondenpark of trimsalon als iemand een hond met wratten meeneemt naar de omgeving.
Het hondenpapillomavirus kan lange tijd in de omgeving overleven. Daarom moet u alle bedden, speeltjes en voerbakken wassen die worden gedeeld met andere honden waarvan bekend is dat ze wratten hebben.
Als uw hond papillomen heeft, laat uw hond dan niet in contact komen met andere honden totdat alle wratten vanzelf zijn verdwenen. Vraag uw dierenarts om advies over wanneer het veilig is om uw hond in de buurt van andere honden te laten.
Zijn wratten besmettelijk voor andere dieren?
Hoewel mensen zeker wratten kunnen ontwikkelen, zijn de papillomavirussen die mensen infecteren andere stammen dan die welke honden infecteren. Er zijn ook specifieke stammen van het papillomavirus die katten infecteren, hoewel het veel minder vaak voorkomt dat katten wratten ontwikkelen dan mensen of honden. Maar de kern van de zaak is dat u zich geen zorgen hoeft te maken dat u wratten van uw hond krijgt, of dat u zelf wratten aan uw huisdier geeft. Ook kunnen uw hond en kat geen wratten van elkaar krijgen.