Howard Oates / Getty Images
Zwemblaasziekte is een aandoening die optreedt wanneer de zwemblaas van een vis niet goed werkt. De zwemblaas is een met gas gevuld intern orgaan dat beenvissen helpt om drijfvermogen te behouden. De aandoening verwijst naar een verzameling problemen die de zwemblaas aantasten, in plaats van één enkele ziekte. Hoewel zwemblaasziekte vaak voorkomt bij goudvissen en betta’s , kan het vrijwel elke vissoort treffen. De aandoening is vaak behandelbaar en een vis kan volledig herstellen. Dit is wat u moet weten over zwemblaasziekte bij vissen.
Inhoudsopgave
Wat is zwemblaasziekte?
Zwemblaasziekte verwijst naar een aandoening waarbij de zwemblaas niet normaal functioneert vanwege ziekte, fysieke afwijkingen, mechanische of omgevingsfactoren, of om redenen die niet kunnen worden vastgesteld. Aangetaste vissen vertonen problemen met drijfvermogen, wat betekent dat ze moeite hebben met het beheersen van hun vermogen om te drijven of te zinken.
Symptomen van zwemblaasziekte bij aquariumvissen
Soms denkt een viseigenaar dat vissen die abnormaal in de tank drijven dood zijn, maar ze kunnen in werkelijkheid symptomen van zwemblaasziekte vertonen. Vissen die lijden aan zwemblaasziekte vertonen een verscheidenheid aan symptomen die voornamelijk te maken hebben met drijfvermogen.
Zinken of drijven naar de top
Als de zwemblaas leeg is, zinkt deze in de tank. Als de vis teveel lucht heeft ingeslikt tijdens het eten, kan dit ervoor zorgen dat de vis naar de bovenkant van de tank drijft.
Moeite om rechtop te blijven, ondersteboven of zijwaarts zwemmen
Een vis die geen drijfvermogenproblemen heeft, blijft meestal stil en rechtop in het water. Als uw vis moeite heeft om rechtop te blijven, of zijwaarts of ondersteboven zwemt, ziet u dat ze overmatige vinbewegingen maken om op de juiste manier te drijven.
Opgezwollen buik
Compressie van de zwemblaas kan ervoor zorgen dat de vis met een opgezwollen maag gaat zwemmen. Het spijsverteringsproces van de vis kan verstoord raken door deze aandoening, waardoor de buik kan opzwellen.
Gebogen rug
Als de buik van de vis opgeblazen is, worden andere organen opzij geduwd, waardoor de wervelkolom soms krom kan gaan staan.
Veranderde eetlust
Aangetaste vissen kunnen normaal eten of helemaal geen eetlust hebben. Als er ernstige drijfvermogenproblemen zijn, kan de vis mogelijk niet normaal eten of zelfs het wateroppervlak bereiken.
De spar / Catherine Song
Oorzaken van zwemblaasziekte
Deze stoornis kan door veel factoren worden veroorzaakt, variërend van problemen met de omgeving tot problemen met de voeding, waaronder de volgende:
- Snel eten, te veel eten, constipatie of lucht happen kan voorkomen bij drijvend voedsel, wat een uitgerekte buik kan veroorzaken en de zwemblaas kan verplaatsen. Het eten van gevriesdroogd of droog vlokkenvoedsel dat uitzet als het nat wordt, kan ook leiden tot een vergrote maag of darmkanaal.
- Andere buikorganen kunnen vergroot raken en de zwemblaas aantasten. Cysten in de nieren, vetafzettingen in de lever of eibinding bij vrouwtjesvissen kunnen resulteren in voldoende vergroting om de zwemblaas aan te tasten.
- Een lage watertemperatuur kan het spijsverteringsproces vertragen, wat op zijn beurt kan leiden tot vergroting van het maag-darmkanaal, waardoor er druk op de zwemblaas ontstaat.
- Parasieten of bacteriële infecties kunnen ook de zwemblaas ontsteken
- Soms kan een harde klap, bijvoorbeeld door het raken van een voorwerp in het aquarium, een gevecht of een val, de zwemblaas beschadigen.
- Hoewel zeldzaam, worden sommige vissen geboren met geboorteafwijkingen die de zwemblaas aantasten. Symptomen zijn meestal al op jonge leeftijd aanwezig.
Hoe dierenartsen zwemblaasziekte bij vissen diagnosticeren
Normaal gesproken wordt zwemblaasziekte thuis vastgesteld door het observeren van symptomen. Een röntgenfoto is echter de enige manier om de diagnose zwemblaas te bevestigen. Hiervoor kunt u uw vis naar een dierenarts brengen die gespecialiseerd is in wateromstandigheden. Een röntgenfoto toont de grootte, vorm en locatie van de zwemblaas. Het kan vocht of andere afwijkingen in de blaas onthullen, zoals een andere groei of ziekte die op de blaas drukt of deze verplaatst.
Voor een vissendierenarts bij u in de buurt kunt u het volgende bekijken:
Behandeling van zwemblaasziekte
Behandeling van zwemblaasziekte bij vissen bestaat uit het bijhouden van het water, het aanpassen van het voer en eventueel het toedienen van antibiotica.
- Laat de vissen vasten: Als u vermoedt dat een vergrote maag of darm de oorzaak is van een zwemblaasaandoening, is de eerste maatregel om de vissen gedurende drie dagen niet te voeren.
- Pas de watertemperatuur aan: Verhoog, terwijl de vis vast, de watertemperatuur tot 25-27 graden Celsius en laat deze tijdens de behandeling op die temperatuur.
- Voer de vis erwten: Voer de vis op de vierde dag een gekookte en gepelde erwt. Diepvrieserwten zijn hiervoor ideaal, omdat ze in de magnetron kunnen worden gedaan of een paar seconden kunnen worden gekookt om ze te ontdooien, wat resulteert in de juiste consistentie (niet te zacht, maar ook niet te stevig). Verwijder de schil en serveer de erwt vervolgens aan de vis. U kunt een paar dagen lang één erwt per dag blijven voeren en daarna overstappen op een soortgeschikt voer, maar vermijd vlokken of pellets die drijven.
- Antibiotica: Als een infectie de oorzaak is van de zwemblaasziekte van een vis, kan behandeling met een breedspectrumantibioticum helpen. Hiervoor moet u naar een vissendierenarts.
Andere ondersteunende behandelingen (ongeacht de oorzaak) kunnen het volgende omvatten:
- Zorg ervoor dat het water schoon is en dat de temperatuur tussen de 25 en 27 graden Celsius ligt.
- Voeg een kleine hoeveelheid aquariumzout toe aan het aquarium.
- Verlaag het waterniveau zodat de vissen zich gemakkelijker in het aquarium kunnen bewegen.
- Verminder de waterstroom in tanks met een sterke stroming.
- Als de aangetaste vis drijft en een deel van zijn lichaam voortdurend aan de lucht is blootgesteld, kan het aanbrengen van een beetje Stress Coat waterconditioner (dit helpt de slijmhuid van de vis te verbeteren ) helpen om de ontwikkeling van zweren en rode vlekken te voorkomen.
Prognose voor aquariumvissen met zwemblaasziekte
Soms is een zwemblaasziekte slechts een tijdelijke aandoening die reageert op behandeling. Vissen met deze aandoening hebben een probleem met eten, wat fataal kan zijn, dus u moet uw vis mogelijk met de hand voeren als hij aanzienlijke bewegingsproblemen heeft. Helaas reageren sommige gevallen van zwemblaasziekte niet op enige vorm van behandeling. Als de vis niet binnen ongeveer een of twee weken na de behandeling herstelt, kan euthanasie de humane oplossing zijn . Een aquatische dierenarts kan u adviseren over de beste handelwijze.
Hoe zwemblaasziekte te voorkomen
Het is bekend dat slechte watercondities ervoor zorgen dat vissen vatbaarder zijn voor infecties. Onjuiste voeding kan ook bijdragen aan gezondheidsproblemen. Hier zijn enkele manieren om zwemblaasziekte bij aquariumvissen te voorkomen:
- Houd het aquarium schoon en ververs regelmatig het water .
- Zorg voor een iets hogere watertemperatuur om de spijsvertering te bevorderen en eventueel constipatie te voorkomen.
- Geef uw vissen voer van hoge kwaliteit dat geschikt is voor hun soort.
- Laat gedroogd voedsel een paar minuten weken voordat u het geeft
- Laat diepvriesvoedsel goed ontdooien voordat u het in het aquarium legt.
- Voor vissen die lucht inslikken als ze aan de oppervlakte eten, kunt u het beste overstappen op zinkend voer.
- Vermijd overvoeren ten koste van alles. Geef kleinere porties zodat vissen niet te veel kunnen eten en let op de totale hoeveelheid die u gedurende de week voert.
Is zwemblaasziekte besmettelijk voor andere vissen?
Een zwemblaasziekte is niet besmettelijk van vis op vis. Het is echter het beste om uw zieke vissen naar een aparte tank te verplaatsen waar ze behandeld en geobserveerd kunnen worden. De tank moet leeg zijn van grind of planten, zodat u duidelijk kunt zien hoe het met de vissen gaat. Gebruik vers water en gebruik geen water uit de tank waar de vissen vandaan komen, omdat het water het probleem kan hebben veroorzaakt.