Mudi: Charakterystyka i pielęgnacja rasy psów

Mudi to średniej wielkości rasa pasterska z Węgier o falistej sierści, spiczastych uszach i maściach, które mogą obejmować unikalny wzór merle. Jako rasa pracująca, Mudi to zwinne i inteligentne psy , które mogą służyć jako wszechstronne psy gospodarskie i lojalni obrońcy swoich rodzin. Te czujne, silne psy są wystarczająco odważne, aby zaganiać najbardziej uparte zwierzęta gospodarskie, jednocześnie pilnując swoich domów bez nadmiernie agresywnej natury. Wszechstronnie utalentowany Mudi to pracowity pies, który nadal jest łagodnym, lojalnym towarzyszem rodziny.

Charakterystyka Mudi

Mudi to energiczny pies, który najlepiej czuje się w aktywnych rodzinach lub domach, które mogą zapewnić mu pracę. Niezależnie od tego, czy pracujesz na farmie, czy ćwiczysz agility na podwórku, ten pies jest zawsze gotowy na nowe aktywności. Dzięki swojej inteligentnej osobowości i chęci zadowolenia właścicieli, Mudi jest łatwy do wyszkolenia i szybko uczy się posłuszeństwa. Te psy są również bardzo uczuciowe zarówno wobec dorosłych, jak i dzieci, a gdy są wychowywane razem, mają przyjazny temperament wobec innych zwierząt.

Poziom uczucia	Wysoki
Życzliwość	Średni
Przyjazne dla dzieci	Wysoki
Przyjazny zwierzętom	Średni
Potrzeby ćwiczeń	Wysoki
Figlarność	Wysoki
Poziom energii	Wysoki
Możliwość szkolenia	Wysoki
Inteligencja	Wysoki
Skłonność do szczekania	Wysoki
Ilość wypadania	Średni

Historia Mudi

Pies rasy mudi istnieje od XIX wieku. Pierwotna nazwa dla Węgrów, Magyars, zaczęła hodować psy pasterskie pod koniec IX wieku. W tym czasie rasa była dzielona tylko na dwie kategorie — duże i małe — ponieważ hodowla rodowodowa i klasyfikacja psów nie rozpoczęła się aż do drugiej połowy XIX wieku.

Uważa się, że rasa ta wyewoluowała ze skrzyżowania ras Puli, Pumi i German Spitz. Podczas hodowli małe psy były zazwyczaj oddzielane od większych i krzyżowane. Mudi dzieli swoją wczesną historię zarówno z Pumi, jak i Puli.

Około 1930 roku dr Deszö Fényesi, dyrektor muzeum w Balassagyarmat, był jednym z pierwszych, którzy oddzielnie wyhodowali małego owczarka mudi. Przypisuje mu się nadanie nazwy rasie, która została oficjalnie uznana w 1936 roku.

II wojna światowa poważnie wpłynęła na kilka ras węgierskich. Niektóre prawie wyginęły, a Mudi był już rzadki. W latach 60. XX wieku populacja została zrehabilitowana, a kilka lat później dr Zoltan Balassy napisał nowy standard rasy, gdy ubiegał się o uznanie FCI. Dopuszczał on różne rozmiary i kolory. Nowy standard został zatwierdzony w 1966 r., ale niewielu pozostało zainteresowanych hodowlą psów Mudi.

Przywracanie rasy trwało przez następne dekady, a w 2000 r. opracowano nowy standard, który zawierał niektóre z oryginalnych kolorów. W 2004 r. Mudi pojawił się na węgierskim znaczku pocztowym, aby uhonorować psy, które są uważane za skarby narodowe, i w tym samym roku zostały dodane do Foundation Stock Service. Mudi jest obecnie jedyną rasą pasterską, która obejmuje kolor merle i jednolitą białą sierść.

Dziś rasa ta pozostaje bardzo rzadka. Na świecie jest tylko kilka tysięcy Mudi, a najwięcej jest ich na Węgrzech, a następnie w Finlandii. Choć trudno je znaleźć gdzie indziej, te psy są nadal poszukiwaną rasą użytkową . Nadal aktywnie pasą się z owczarkami węgierskimi i ich stadami liczącymi nawet 500 owiec.

Mudi były również używane jako psy poszukiwawczo-ratownicze w Finlandii i Stanach Zjednoczonych. Rasa ta wyróżnia się w agility, obedience i flyball, a także w innych psich sportach. Mogą brać udział w zawodach towarzyskich od 2008 r., a niedawno, 27 czerwca 2018 r., zostały dopuszczone do udziału w klasie Miscellaneous, reprezentowanej przez Mudi Club of America.

Opieka nad Mudi

Mudi jest zazwyczaj łatwy w pielęgnacji, gdy jest wychowywany w aktywnych domach z doświadczeniem w szkoleniu psów, ale nowi właściciele psów powinni zachować ostrożność, ponieważ ta rasa wymaga dużo ruchu, aby być dobrze wychowanym zwierzęciem domowym. Jeśli chodzi o pielęgnację, Mudi są mało wymagające i potrzebują niewiele więcej niż podstawowej pielęgnacji.

Ćwiczenia

Mudi to bardzo energiczny, wesoły pies, który potrzebuje co najmniej godziny ruchu dziennie. Rasa ta najlepiej czuje się na dużym podwórku, po którym może biegać, ale właściciele powinni również zaplanować spacery na smyczy i ćwiczenia umysłowe, takie jak aportowanie lub praca węchowa, aby zapewnić psu rozrywkę. Uwielbiają biegać, a także świetnie radzą sobie w takich grach jak flyball, frisbee i sportach zwinnościowych.

Mudi mogą być zrelaksowanymi, czułymi towarzyszami rodziny w pomieszczeniach, o ile mają wystarczająco dużo ruchu w ciągu dnia. Bez wystarczającej ilości aktywności, Twój Mudi może stać się psotny i zacząć kopać, skakać lub gryźć w środku.

Pielęgnacja

Mudi jest uważany za rasę mało wymagającą, którą łatwo pielęgnować. Wymagają jedynie okazjonalnych kąpieli, czesania lub szczotkowania, aby usunąć nadmiar sierści z sierści, chociaż nie linieją intensywnie. Właściciele powinni również szczotkować zęby psa, przycinać mu pazury i sprawdzać uszy pod kątem brudu i zanieczyszczeń. W razie potrzeby użyj środka czyszczącego przeznaczonego do uszu z wacikiem, aby delikatnie wyczyścić uszy psa.

Szkolenie

Mudi to głośny i czujny pies, który jest elastyczny i chętny do pomocy, więc jest bardzo podatny na szkolenie. Podstawowe lekcje posłuszeństwa można rozpocząć już w wieku siedmiu tygodni. Te psy są również nieufne wobec obcych i są doskonałymi psami stróżującymi, zwłaszcza dlatego, że są entuzjastycznie nastawione do wykonywania zadań. Oznacza to również, że właściciele będą musieli oduczyć go nadmiernego szczekania, jeśli stanie się ono zbyt częste. Są one na ogół przyjazne wobec innych zwierząt domowych, gdy są wychowywane razem, ale należy zadbać o zapoznanie swojego Mudi z wieloma nowymi zwierzętami jako szczeniaka, aby zachęcić go do towarzyskiego temperamentu. Te psy są łagodnymi, czułymi towarzyszami dla dzieci i rodzin, o ile zostały odpowiednio wyszkolone i uspołecznione.

Typowe problemy zdrowotne

Mudi to ogólnie zdrowa rasa, ale jak większość rasowych, może być podatna na dziedziczne problemy zdrowotne. Odpowiedzialni hodowcy starają się utrzymać swoje linie genetyczne w jak najlepszym zdrowiu. Przyjmując szczeniaka od hodowcy, zawsze upewnij się, że masz dostęp do historii medycznej jego rodziny.

Poniżej przedstawiono typowe schorzenia związane z tą rasą:

• Dysplazja łokci i bioder : Dysplazja jest spowodowana wadą rozwojowych stawów u psa w miarę jego starzenia się. Ta powszechna u wielu ras psów przypadłość może być zazwyczaj leczona za pomocą fizjoterapii, ale w ciężkich przypadkach może być konieczna operacja, aby pies mógł żyć wygodnie.
• Zwichnięcie rzepki : Schorzenie to powoduje, że staw kolanowy u psa przemieszcza się do wewnątrz i na zewnątrz.
• Padaczka : Ta choroba neurologiczna powoduje drgawki u psów. Łagodne do umiarkowanych przypadki można leczyć lekami.
• Zaćma : Podobnie jak ludzie, psy mogą zachorować na zaćmę. Te mętne plamy w oku mogą upośledzać wzrok psa, a weterynarz może zalecić operację w celu ich usunięcia.

Dieta i odżywianie

Mudi powinien dobrze radzić sobie z wysokiej jakości komercyjną lub przygotowaną w domu (pod nadzorem weterynarza) karmą dla psów. Świeża, czysta woda powinna być dostępna przez cały czas. Jak w przypadku wszystkich ras, smakołyki należy podawać z umiarem, a dieta powinna być kontrolowana, aby uniknąć przyrostu masy ciała lub problemów związanych z otyłością. Skonsultuj się z weterynarzem, aby ustalić najlepsze porcje i składniki odżywcze dla konkretnego psa na podstawie jego wieku, wagi i poziomu aktywności.

Gdzie adoptować lub kupić Mudi

Ponieważ mudi jest bardzo rzadką rasą w Stanach Zjednoczonych, potencjalni właściciele mogą nie mieć szczęścia w znalezieniu tych psów w wielu schroniskach. Jednak organizacje zajmujące się ratowaniem konkretnych ras mogą pomóc Ci nawiązać kontakt z mudi, aby dołączył do Twojej rodziny. Lokalny schronisko dla zwierząt może również mieć podobne rasy psów pasterskich, które potrzebują stałych domów, a które mogą stać się Twoimi najlepszymi przyjaciółmi.

Jeśli planujesz adoptować Mudi jako szczeniaka, koniecznie poszukaj odpowiedzialnych hodowców i współpracuj z takim, który chętnie udostępni historię medyczną miotu. Powinieneś również mieć możliwość spotkania się z rodzicami szczeniaka i sprawdzenia, czy psy są trzymane w bezpiecznym, wygodnym miejscu w pomieszczeniu. Szczenięta zazwyczaj kosztują od 1500 do 2500 dolarów, ale ceny mogą się wahać do 3000 dolarów lub więcej w zależności od rodowodu i dostępności.

Aby rozpocząć wyszukiwanie, zapoznaj się z poniższymi materiałami dotyczącymi krajowego klubu hodowców, organizacji ratujących konkretne rasy oraz AKC:

• Klub Mudi w Ameryce
• Mudi Club of America Ratowanie psów
• Hodowcy AKC Mudi

Przegląd Mudi

Więcej ras psów i dalsze badania

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o podobnych psach, weź pod uwagę poniższe rasy:

• Owczarek szetlandzki
• Szpic fiński
• Owczarek Australijski

Istnieje wiele różnych ras psów , które mogą dołączyć do Twojej rodziny. Z odrobiną researchu możesz znaleźć swojego następnego najlepszego przyjaciela!