Myksomatoza u królików

Myksomatoza , czasami nazywana myksomatozą , jest poważną chorobą wirusową, która objawia się u królików domowych poważnymi objawami, takimi jak gorączka , letarg i zapalenie oczu . W przeciwieństwie do infekcji bakteryjnych, które można skutecznie leczyć antybiotykami, myksomatoza nie jest łatwa do wyleczenia i często kończy się szybko śmiercią . Nie ma konkretnych metod leczenia, a leczenie wspomagające jest skuteczne tylko sporadycznie w pomaganiu królikom w powrocie do zdrowia. Jednak środki zapobiegawcze , takie jak szczepienie , repelenty na pchły i trzymanie królika z dala od potencjalnie zakażonych królików, mogą pomóc uniknąć myksomatozy.

Czym jest myksomatoza?

Myksomatozę wywołuje wirus myksomatozy, rodzaj wirusa ospy, który atakuje tylko króliki . Istnieją również różne szczepy tego wirusa, które różnią się wirulencją. Myksomatozę mogą zachorować zarówno dzikie, jak i udomowione króliki. Dzikie króliki mogą przetrwać jako nosiciele, ale choroba jest zwykle śmiertelna u ras domowych (szczególnie tych pochodzenia europejskiego). Początek choroby jest szybki po przeniesieniu, a króliki zazwyczaj umierają w ciągu dwóch dni od wystąpienia objawów.

Objawy myksomatozy u królików

Króliki, które zachorują na myksomatozę, mogą nagle poważnie zachorować. Jeśli królik wykazuje objawy, nie jest niczym niezwykłym, że zwierzę umrze w ciągu 48 godzin.

W ciągu kilku godzin lub dni od zarażenia wirusem myksomatozy króliki zaczynają wykazywać oznaki złego samopoczucia, takie jak niechęć do jedzenia lub letarg, a ich oczy stają się zapalne. Jeśli królik nie umrze w ciągu dwóch dni, co zwykle się zdarza, choroba może zacząć wpływać na błony śluzowe i inne tkanki, w tym oczy, nos, usta, okolice narządów płciowych i odbytu oraz uszy (które stają się opadnięte, jeśli królik zwykle stoi). Cała twarz królika może również stać się bardzo opuchnięta, a z nosa może wydobywać się gęsta ropa. Z powodu obrzęku i wydzieliny królik zacznie mieć trudności z oddychaniem. Większość królików umiera w ciągu 14 dni od wystąpienia tych objawów.

W bardziej przewlekłych przypadkach (w zależności od szczepu wirusa i odporności królika) na ciele mogą rozwinąć się grudki i guzki (myksomatozy). Króliki z tą grudkowatą postacią myksomatozy mogą przeżyć i uodpornić się na wirusa myksomatozy. Jest to powszechnie obserwowane u dzikich królików, ale niestety wydaje się być mniej prawdopodobnym przebiegiem choroby u królików domowych. Zamiast tego większość królików domowych, u których zdiagnozowano myksomatozę, cierpi na ostrą postać choroby i ostatecznie umiera.

Przyczyny myksomatozy

Ten wirus ospy rozprzestrzenia się przez krwiopijne owady, ale rzadko może być przenoszony przez kontakt z zakażonym królikiem. Nosicielami wirusa są:

• Pchła królicza
• Komary, roztocza, wszy i muchy
• Zakażone króliki (rzadziej)

Diagnozowanie myksomatozy u królików

Diagnoza myksomatozy u żywego królika opiera się na rozpoznaniu przez weterynarza klasycznych objawów, badaniach krwi i moczu w celu wykrycia wirusa oraz biopsjach myksomów. Jednak ponieważ choroba jest tak szybko śmiertelna w większości przypadków, diagnozę częściej stawia się na podstawie badania post mortem.

Leczenie

Niestety nie ma konkretnego leczenia myksomatozy, więc weterynarz może zaoferować jedynie leczenie wspomagające (płyny, antybiotyki zapobiegające wtórnym zakażeniom i leki przeciwbólowe). Ponieważ króliki domowe są zazwyczaj bardzo podatne na wirusa i bardzo cierpią z powodu objawów choroby, często zaleca się eutanazję. W niektórych przypadkach jednak opieka paliatywna może pozwolić młodemu, zdrowemu królikowi na powrót do zdrowia.

Rokowanie dla królika z myksomatozą

Niestety, rokowanie dla królika z myksomatozą jest ponure. Niewiele królików domowych przeżywa tę chorobę.

Jak zapobiegać myksomatozie

Aby zapobiec myksomatozie, upewnij się, że Twój królik nie jest narażony na źródła choroby, podejmując następujące środki ostrożności:

• Unikaj komarów: trzymaj się z dala od terenów, na których występują komary, a jeśli to możliwe, trzymaj królika w domu.
• Stosuj środek zapobiegający pchłom: Miesięczne stosowanie przepisanego przez lekarza środka zapobiegającego pchłom dla królików może być dobrym pomysłem, nawet jeśli Twój królik nigdy nie wychodzi na zewnątrz.
• Nie pozwalaj swoim królikom na socjalizację z innymi królikami: unikaj targów, wystaw i innych wydarzeń, na których gromadzą się nieznane sobie króliki.
• Poddaj kwarantannie chore króliki i króliki narażone: Podejmij kroki, aby zapobiec bezpośredniej transmisji przez ubrania, jedzenie i inne artykuły. Poddaj kwarantannie wszystkie króliki, które były narażone na kontakt z chorym królikiem, przez 14 dni i monitoruj je pod kątem objawów myksomatozy.
• Zaszczep swojego królika : Jeśli mieszkasz w Wielkiej Brytanii, możesz zaszczepić swojego królika przeciwko myksomatozie. Może to nie wyeliminować całkowicie choroby, ale zmniejszyć jej nasilenie; zaszczepione króliki mogą wyzdrowieć i wyzdrowieją. Szczepionkę można podawać królikom, gdy osiągną wiek 6 tygodni. Powtarzaj co roku lub co sześć miesięcy, jeśli myksomatoza jest powszechna. Ta szczepionka jest dostępna jako szczepionka skojarzona ze szczepionką przeciwko chorobie krwotocznej królików od 2012 roku.

Szczepionka przeciwko myksomatozie nie jest dostępna w Stanach Zjednoczonych ani Australii; jednym z powodów jest obawa, że ​​wirus zawarty w szczepionce może rozprzestrzenić się na populację dzikich królików. Gdyby tak się stało, populacja dzikich królików mogłaby rozwinąć odporność na myksomatozę, co doprowadziłoby do eksplozji populacji królików. Myksomatozę wprowadzono w pewnym momencie celowo do populacji królików w Australii w celu zmniejszenia ich liczby; skutkiem była zwiększona odporność na chorobę, a w dłuższej perspektywie wzrost populacji królików.

Czy myksomatoza jest zaraźliwa dla innych zwierząt?

Myksomatoza jest zaraźliwa wśród królików, dlatego ważne jest, aby odizolować chorego królika od innych, gdy tylko pojawią się objawy. Jest to rzadkie, ale możliwe, aby wirus rozprzestrzeniał się poprzez bezpośredni kontakt między królikami, a także pośredni kontakt (poprzez przedmioty, takie jak miski z jedzeniem lub ubrania, które przenoszą wirusa z królika na królika) lub przenoszenie drogą powietrzną.