Łysienie u psów

Alopecja to termin medyczny odnoszący się do łysienia lub utraty włosów na obszarach, które normalnie są owłosione. Istnieje wiele powodów, dla których pies może rozwinąć łysienie, w tym alergie , infekcje skóry , pasożyty, w tym pchły lub świerzb , nadmierne pielęgnowanie się , brak białka w diecie i genetyka . W zależności od przyczyny, łysienie może być stanem przejściowym, który można leczyć, lub może być stanem trwałym . Na szczęście, chociaż może być nieestetyczne, łysienie zazwyczaj nie jest częścią stanu zagrażającego życiu, a Twój pies zazwyczaj może prowadzić normalne, szczęśliwe życie, nawet bez całego futra.

Chociaż u każdego psa może rozwinąć się łysienie, które wynika z czynników zewnętrznych, takich jak świerzb , infekcje skóry lub problemy behawioralne, niektóre rasy są bardziej podatne na dziedziczne typy łysienia. Jamniki , chihuahua , pudle i berneńskie psy pasterskie to tylko kilka ras podatnych na genetyczne typy łysienia.

Czym jest łysienie?

Alopecia to termin medyczny oznaczający wypadanie włosów lub łysienie. Istnieje wiele różnych rodzajów łysienia, które dotykają psy. W przypadku większości rodzajów łysienia utrata sierści u psa jest tymczasowa, a wzrost włosów powraca po wyleczeniu przyczyny. Jednak dziedziczne formy łysienia są czasami stałymi lub nawracającymi schorzeniami.

W zależności od przyczyny łysienia, pies może stracić większość sierści na ciele, jednak częściej łysienie prowadzi do częściowej utraty sierści w postaci miejscowych łysych plam, symetrycznej utraty sierści po jednej lub obu stronach ciała lub sierści, która wygląda na cienką i nadgryzioną przez mole.

Łysienie może wystąpić w dowolnej części ciała psa, jednak najczęściej pojawia się na uszach, górnej części głowy, brzuchu lub bokach.

Objawy łysienia u psów

Najbardziej oczywistym objawem łysienia jest wypadanie włosów, ale w zależności od przyczyny, schorzeniu temu mogą towarzyszyć również inne objawy.

Łysienie spowodowane przez dziedziczne lub hormonalne problemy często nie daje żadnych objawów poza zmianami w sierści psa. Jednak gdy utrata sierści wynika z inwazji pasożytów, takich jak pchły lub świerzbowce, grzybiczego lub bakteryjnego zakażenia skóry, takiego jak grzybica , lub alergii, pies często będzie swędział i nadmiernie się drapał.

Uszkodzona skóra ma tendencję do towarzyszenia swędzącym formom łysienia. Zobaczysz łupież lub łuszczenie na skórze psa, a także możesz zauważyć zaczerwienienie lub ciemnienie skóry. Jeśli stan zapalny jest poważny, na skórze mogą pojawić się strupy lub sączące się plamy. Zazwyczaj pies będzie lizał, drapał lub pocierał podrażnione miejsca, aby uzyskać ulgę w dyskomforcie.

Przyczyny łysienia

Alopecja może wystąpić z wielu powodów , ale przyczyny są zazwyczaj dzielone na dwie kategorie: wrodzone i nabyte. Wrodzona łysienie oznacza, że ​​pies rodzi się z mieszkami włosowymi, które nie rozwijają się prawidłowo, zwykle z powodu genetyki. Objawy tego typu łysienia mogą pojawić się, gdy pies jest jeszcze szczeniakiem lub później, w młodym wieku dorosłym.

Łysienie nabyte oznacza, że ​​pies urodził się z normalną sierścią i normalnymi mieszkami włosowymi, ale teraz pojawiają się u niego obszary łysienia lub wypadania włosów z powodu uszkodzenia mieszków włosowych, problemów z samą łodygą włosa lub spowolnienia naturalnego cyklu wzrostu włosa.

Wiele przyczyn łysienia ma konkretne nazwy, podczas gdy inne są po prostu objawami innej choroby lub stanu. Niektóre nazwane typy łysienia obejmują:

• Łysienie plackowate: Ogniskowe obszary utraty włosów są klasyczne dla tego typu łysienia. Jest to rzadka choroba autoimmunologiczna, która zazwyczaj nie powoduje żadnego stanu zapalnego. Zazwyczaj występuje na głowie i szyi.
• Dysplazja mieszkowa: Ten rodzaj łysienia dotyka konkretnych ras i powoduje cienką sierść, która często jest opisywana jako wyglądająca jak zjedzona przez mole. Łysienie z rozcieńczeniem koloru i lipidoza mieszkowa to specyficzne formy dysplazji mieszkowej i są spowodowane przyczyną genetyczną.
• Łysienie po wstrzyknięciu: Po niektórych rodzajach zastrzyków, szczególnie szczepionce przeciwko wściekliźnie lub zastrzykach ze sterydami, u niektórych psów rozwija się łysienie w miejscu wstrzyknięcia. Łysienie po wstrzyknięciu jest spowodowane stanem zapalnym, jaki te zastrzyki mogą wywołać w skórze.
• Alopecja po strzyżeniu: Czasami, gdy sierść psa jest golona, ​​sierść nie odrasta normalnie w miejscu strzyżenia. Przyczyna tego typu łysienia jest nieznana.
• Łysienie plackowate: Ta utrata włosów ma nieznaną przyczynę, ale prawdopodobnie jest dziedziczna. Prowadzi do postępującej utraty włosów, głównie na szyi, udach i brzuchu psa. Często powoduje również ciemnienie skóry w dotkniętych obszarach.
• Łysienie pociągowe: Gdy sierść psa jest zbyt ciasno upięta spinkami, gumkami lub innymi modnymi dodatkami, mieszki włosowe mogą zostać uszkodzone na tyle, że włosy zaczną wypadać.
• Łysienie małżowinowe: Łysienie małżowinowe, obejmujące tylko małżowiny uszne, jest wrodzoną postacią łysienia, która powoduje wypadanie włosów na uszach.

Do łysienia mogą również przyczynić się pasożyty, takie jak roztocza lub pchły , alergie środowiskowe lub pokarmowe, zakażenia bakteryjne lub grzybicze, problemy hormonalne, takie jak niski poziom hormonu tarczycy (niedoczynność tarczycy) lub wysoki poziom kortyzolu ( choroba Cushinga ), niektóre guzy, leki stosowane miejscowo, a nawet wahania sezonowe.

Niektóre rasy psów są predysponowane do rozwoju różnych typów wrodzonej alopecji. Rasy, które są powszechnie dotknięte różnymi typami alopecji, obejmują:

• Alaskan Malamutes (łysienie po strzyżeniu)
• Amerykański spaniel wodny (łysienie androgenowe)
• Bichon Frise (łysienie poiniekcyjne)
• Boston Terrier (łysienie androgenowe i łysienie plackowate)
• Boksery (łysienie androgenowe)
• Chesapeake Bay Retriever (dysplazja mieszkowa)
• Chihuahua (łysienie plackowate, dysplazja mieszków włosowych i łysienie androgenowe)
• Chow Chow (łysienie po strzyżeniu i dysplazja mieszków włosowych)
• Retrievery kręcone (dysplazja mieszkowa)
• Jamniki (łysienie plackowate, dysplazja mieszków włosowych i łysienie androgenowe)
• Dobermany (dysplazja mieszkowa)
• Owczarki niemieckie (łysienie po strzyżeniu)
• Wyżły niemieckie krótkowłose (dysplazja mieszkowa)
• Wyżły niemieckie szorstkowłose (dysplazja mieszkowa)
• Dog niemiecki (dysplazja mieszkowa)
• Charty (łysienie androgenowe)
• Setery irlandzkie (dysplazja mieszkowa)
• Irlandzkie spanielki wodne (dysplazja mieszkowa)
• Charty włoskie (łysienie plackowate, dysplazja mieszków włosowych i łysienie androgenowe)
• Keeshondy (łysienie po strzyżeniu)
• Labradory (łysienie po strzyżeniu)
• Manchester Terrier (łysienie androgenowe)
• Pinczer miniaturowy (dysplazja mieszkowa)
• Nowofundland (dysplazja mieszkowa)
• Pudle (dysplazja mieszkowa)
• Portugalskie psy wodne (łysienie androgenowe i dysplazja mieszkowa)
• Rottweilery (dysplazja mieszkowa)
• Saluki (dysplazja mieszkowa)
• Samoyedy (łysienie po strzyżeniu)
• Schipperkes (dysplazja mieszkowa)
• Owczarki szetlandzkie (dysplazja mieszkowa)
• Shih Tzu (łysienie po zastrzykach)
• Husky syberyjskie (łysienie po strzyżeniu i dysplazja mieszków włosowych)
• Silky Terrier (łysienie poiniekcyjne)
• Whippety (łysienie plackowate, dysplazja mieszków włosowych i łysienie androgenowe)
• Yorkshire Terrier (łysienie poiniekcyjne i dysplazja mieszków włosowych)

Diagnozowanie łysienia u psów

Jeśli u psa pojawią się łyse plamy lub sierść stanie się cieńsza, jednym z pierwszych pytań weterynarza będzie prawdopodobnie to, czy zauważyłeś objawy swędzenia , takie jak nadmierne drapanie. Swędzenie zazwyczaj wskazuje na zapalną przyczynę łysienia lub reakcję na alergie pokarmowe lub środowiskowe. W takich przypadkach weterynarz będzie szukał oznak infekcji skóry wywołanych przez drożdżaki, grzybicę lub bakterie, a także zbada psa pod kątem oznak inwazji szkodników, w tym pcheł lub świerzbu.

Oprócz badania fizykalnego weterynarz może zlecić zeskrobiny skóry lub biopsje dotkniętych obszarów w celu przeprowadzenia badania mikroskopowego, które może ujawnić typowe zmiany związane ze stanem zapalnym. Badania krwi mogą czasami ujawnić wzrost liczby niektórych rodzajów białych krwinek, które wskazują na alergie.

Jeśli Twój pies nie swędzi, weterynarz prawdopodobnie zleci badania krwi, aby sprawdzić, czy nie ma nieprawidłowości w tarczycy psa, a także badania krwi, które dadzą wyobrażenie o ogólnym stanie zdrowia psa. Weterynarz przeprowadzi również pełne badanie fizyczne, biorąc pod uwagę symetrię łysych plam, ich lokalizację, zmiany w skórze pod nimi i wygląd pozostałych włosów.

Jeśli Twój weterynarz nie jest w stanie jednoznacznie zdiagnozować przyczyny łysienia, może skierować Cię do dermatologa weterynaryjnego. Jednak nie jest rzadkością, że łysienie jest po prostu diagnozowane jako idiopatyczne, co oznacza, że ​​przyczyna jest nieznana.

Leczenie

Leczenie łysienia u psów będzie się różnić w zależności od przyczyny wypadania włosów. Jeśli problem jest spowodowany infekcją lub podrażnieniem skóry, leczenie będzie obejmować miejscowe lub doustne formy leków przeciwpasożytniczych, antybiotyków, leków przeciwgrzybiczych lub przeciwzapalnych.

Jeśli łysienie jest spowodowane zaburzeniami tarczycy lub nadnerczy, leczenie mające na celu złagodzenie lub odwrócenie zaburzeń hormonalnych zazwyczaj również spowoduje ponowny wzrost włosów. Jeśli źródłem problemu są alergie, usunięcie czynnika wyzwalającego — często jest to jedzenie — a także podanie psu leków przeciwhistaminowych może przynieść ulgę w swędzeniu, które spowodowało, że pies drapał się po futrze.

Niestety, w przypadku wielu form wrodzonego łysienia nie ma skutecznego leczenia poza dbaniem o to, by skóra psa była nawilżona, co pomaga zapobiegać jej wysuszeniu i łuszczeniu.

Rokowanie dla psów z łysieniem

Chociaż wiele form łysienia nie może być wyleczonych ani leczonych, nie skracają one życia psa ani nie wpływają na jego jakość. W większości przypadków łysienie jest problemem kosmetycznym, który może być nieestetyczny, ale nie uniemożliwi Twojemu pupilowi ​​prowadzenia szczęśliwego i zdrowego życia.

Jak zapobiegać łysieniu

Niektóre rodzaje łysienia można zapobiec, podczas gdy inne są poza kontrolą właściciela psa. Najlepszym sposobem zapobiegania tym możliwym do uniknięcia rodzajom łysienia jest stosowanie środków przeciwpasożytniczych i upewnienie się, że żadne akcesoria do włosów nie są zakładane zbyt ciasno. Innych rodzajów łysienia, które są spowodowane genetyczną lub autoimmunologiczną przyczyną, nie można zapobiec, ale można je zmniejszyć w przyszłych pokoleniach dzięki selektywnej hodowli.

Czy łysienie jest zaraźliwe dla ludzi?

Samo wypadanie włosów nie jest zaraźliwe, ale grzybica, która jest jedną z przyczyn łysienia, jest zaraźliwa dla ludzi i innych zwierząt domowych w domu, podobnie jak wiele rodzajów świerzbowców. Jeśli łysienie u psa jest spowodowane jedną z tych przyczyn, musisz podjąć środki ostrożności, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji, myjąc posłanie psa, oddzielając zarażonego psa od innych zwierząt domowych w domu i dokładnie myjąc ręce po głaskaniu psa lub stosowaniu leków na jego skórę.