Szczenięta zazwyczaj okazują strach, gdy stają w obliczu nieznanych osób, zwierząt lub sytuacji. Ta normalna emocja jest mechanizmem obronnym, który skłania psa do walki lub ucieczki przed niebezpieczeństwem. Jest to powszechne u wszystkich zwierząt (w tym u ludzi). Istnieją kroki, które możesz podjąć, aby złagodzić niektóre lęki szczeniaka i zapobiec jego nadmiernej reakcji, gdy się przestraszy.
Spis treści
Zidentyfikuj strach
Istnieje niemal nieograniczona liczba okoliczności, które mogą wywołać lękliwe lub niespokojne zachowanie u młodego psa. Niektóre są bardziej powszechne niż inne. Wszystko, czego szczeniak nie doświadcza, jest zazwyczaj postrzegane jako potencjalne zagrożenie, szczególnie przez uległe lub nieśmiałe zwierzęta. Przydatne jest zidentyfikowanie konkretnego strachu w celach szkoleniowych. Niektóre powszechne lęki obejmują:
- Nietypowe dźwięki lub zbliżanie się nieznajomej osoby mogą wywołać reakcję u każdego psa, ale mogą być szczególnie przerażające dla szczeniaka.
- Samotność może być czynnikiem wywołującym niepokój u szczeniaka.
- Szczenięta mogą reagować lękowo na nieznane zwierzęta, spotkanie z dziećmi lub kontakt z niemowlętami.
- Szczenięta mogą wpaść w panikę na widok osoby w mundurze, z długimi włosami lub w kapeluszu.
Niektóre rasy północne, takie jak husky syberyjskie, a także psy większych ras, takie jak owczarki niemieckie i labradory, wydają się bardziej podatne na fobie dźwiękowe, takie jak strachliwość podczas burzy lub fajerwerków. A pies, który boi się czegoś konkretnego w okresie socjalizacji, może zawsze reagować na ten bodziec w sposób lękliwy.
Legowisko zaprojektowane specjalnie dla szczeniąt może pomóc w zapewnieniu komfortu szczeniętom, które cierpią z powodu strachu lub niepokoju.
Zobacz reakcję szczeniaka
Reakcja szczeniaka na strach zależy od okoliczności i tego, jak pewny siebie (lub nie) jest szczeniak. Gdy nadarzy się okazja, większość szczeniaków ucieka lub próbuje się ukryć przed zagrożeniem. Szczenięta niespokojne lub bojące się zostania same mogą próbować uciec, drapiąc okna lub drzwi, płacząc lub wyjąc, aby znaleźć towarzystwo, a nawet żując lub nieodpowiednio załatwiając swoje potrzeby. Uległy pies kuca w niskiej pozycji, a następnie przewraca się na grzbiet i wykonuje uległe oddawanie moczu , aby uspokoić postrzegane zagrożenie.
Gdy ucieczka nie jest możliwa, a szczeniak czuje się osaczony lub broni swojej własności (np. podwórka), skutkiem może być agresja wywołana strachem . Możesz zauważyć tę reakcję u szczeniaka, gdy sięgniesz do jego klatki, a on warczy i kłapie na ciebie, ale potem staje się przyjazny i szczęśliwy, gdy już wyjdzie z klatki. Pies nie może uciec z klatki, więc twoje ręce zbliżające się do niego mogą wywołać reakcję strachu przed klatką.
Twój szczeniak komunikuje swój strach i próbuje odgonić zagrożenie warcząc, szczekając, napinając sierść i kładąc uszy. Sygnały te mają na celu odstraszenie agresora, a jeśli nie zadziałają, pies może zaatakować.
Zmniejsz lęk
Najlepszym sposobem na zapobieganie strachowi jest budowanie pewności siebie od najmłodszych lat poprzez wystawianie szczeniąt na różnorodne pozytywne nowe doświadczenia. Psy, które są szczególnie nieśmiałe, mogą skorzystać z treningu posłuszeństwa i interaktywnych sesji zabawowych. Nic nie buduje pewności siebie u psów tak, jak pochwały za dobre wykonanie czegoś. Przeciąganie liny ręcznikiem to świetny zastrzyk pewności siebie u psów.
Jeśli zauważysz, że konkretny bodziec jest jedyną przyczyną strachu, spróbuj go wyeliminować. Jeśli to niemożliwe, powoli pomóż psu oswoić się z bodźcem, a małymi krokami jego strach może zniknąć.
Problemy i sprawdzanie zachowania
Wiele młodych psów ma tendencję do nieśmiałości w okresie dojrzewania, w wieku około 4-5 miesięcy. Ostrożna socjalizacja z potencjalnymi czynnikami wyzwalającymi w tym czasie może być pomocna. Większość tych zachowań związanych ze strachem zanika, gdy pies dojrzewa, nabiera pewności siebie i przyzwyczaja się do sytuacji wyzwalającej. Wyjątki mogą przerodzić się w zachowania problemowe.
Karanie psa za zachowanie lękliwe nie działa, a w niektórych przypadkach nasili zachowanie i pogorszy je. Pies wyjątkowo lękliwy, zwłaszcza taki, który reaguje agresywnie, potrzebuje więcej pomocy, niż może zaoferować większość właścicieli zwierząt domowych. Skonsultuj się z profesjonalnym behawiorystą zwierząt, aby uzyskać poradę; niektórym psom mogą pomóc leki przeciwlękowe.