Grzybica skóry często występuje u kotów, nawet domowych . Jednak pomimo nazwy, nie są to żadne robaki. Grzybica skóry to infekcja grzybicza, która może wpływać na skórę, futro i pazury . Może powodować strupy i łysiny oraz swędzenie . Nieleczona może rozprzestrzeniać się po całym ciele i powodować otwarte rany, szczególnie u zwierząt o słabym układzie odpornościowym. Koty mogą się nią zarazić od innych zwierząt, które mają grzybicę skóry, a także ze środowiska, w którym przebywało zakażone zwierzę. Koty mogą ją nie tylko rozprzestrzeniać między sobą, ale jest ona również zaraźliwa dla innych zwierząt i ludzi. Na szczęście, chociaż ta choroba jest wysoce zaraźliwa, jest również bardzo dobrze uleczalna.
Spis treści
Co to jest grzybica?
Grzybica skóry to infekcja grzybicza, która dotyka wiele różnych gatunków zwierząt. Jest również nazywana dermatofitozą. U kotów około 98% przypadków grzybicy skóry jest powodowanych przez łatwo przenoszony grzyb Microsporum canis . Grzyby żywią się keratyną w futrze, skórze i pazurach. Grzybica skóry bierze swoją nazwę od czerwonej, pierścieniowatej wysypki, którą czasami powoduje. Jednak niektóre zarażone koty mają tylko bardzo niewielkie objawy.
Objawy grzybicy u kotów
Objawy grzybicy wahają się od bardzo łagodnych do ciężkich. Zazwyczaj pojawiają się na głowie, ogonie i łapach kotów, ale mogą również wpływać na inne części ciała.
Czerwone pierścienie na skórze
Koty nie zawsze mają klasyczny, pierścieniowaty obszar zainfekowany, ale jest to możliwe. Okrągły obszar zazwyczaj traci futro, a skóra staje się szorstka i łuszcząca się.
Wypadanie włosów
Oprócz okrągłych plam wypadania włosów, grzybica może również powodować nieregularne łysienie na całym ciele.
Łuszcząca się lub łuszcząca się skóra
Grzybica może powodować łuszczenie się skóry z wypadaniem włosów lub bez. Sierść może po prostu wyglądać, jakby miała dużo łupieżu.
Rany i rany
Oprócz czerwonych pierścieni, na całym ciele mogą pojawić się bardziej nieregularne, wypukłe zmiany. Ponadto, w cięższych przypadkach, koty mogą mieć stosunkowo duże zmiany i otwarte rany.
Swędzenie
Nie wszystkie guzki i zmiany towarzyszące grzybicy swędzą, ale mogą. Swędzenie w określonym miejscu czasami może pomóc właścicielom wykryć grzybicę w jej wczesnym stadium.
Zdeformowane paznokcie
Gdy grzybica paznokci atakuje paznokcie, mogą one przybrać szorstki, dołkowaty wygląd. Ostatecznie mogą wyglądać łuszcząco i zdeformowanie.
Przyczyny grzybicy
Koty mogą przenosić zarodniki grzybów grzybicy i wykazywać objawy choroby lub mogą nie wykazywać żadnych objawów. Tak czy inaczej, zarodniki mogą dość łatwo przenosić się na inne koty. Najczęstsze przyczyny to:
- Bezpośredni kontakt z innym zwierzęciem chorym na grzybicę
- Pośredni kontakt poprzez dotknięcie pościeli, misek z jedzeniem i wodą, zabawek i innych przedmiotów, których dotknął nosiciel lub zakażone zwierzę
Narażenie nie zawsze skutkuje wystąpieniem grzybicy. Zwierzęta o słabym układzie odpornościowym, a także te z wrażliwą skórą są szczególnie podatne na grzybicę.
Diagnozowanie grzybicy u kotów
Aby potwierdzić, że u kota występuje grzybica, a nie inny rodzaj problemu z sierścią lub skórą, weterynarz może zlecić wykonanie badań diagnostycznych, w tym:
- Lampa Wooda: Specjalne czarne światło zwane lampą Wooda powoduje, że grzyb świeci na żółtozielony kolor. To prosty i nieinwazyjny test, ale nie zawsze dokładny. Lampa może powodować świecenie innych rzeczy, w tym martwych komórek skóry, maści miejscowych i innych włókien, więc jest to tylko jeden test stosowany do oceny.
- Mikroskop: Twój weterynarz może poszukać zarodników grzybów pod mikroskopem. Kawałek przezroczystej taśmy umieszczony na zmianie chorobowej wychwyci komórki, które następnie można zabarwić. Specjalne fioletowe zabarwienie spowoduje, że zarodniki grzybicy, które wyglądają jak małe elipsy z liniami, będą widoczne pod mikroskopem. Jednak zarodniki mogą być nadal trudne do zobaczenia nawet przy tym teście.
- Hodowla: Jednym z najdokładniejszych sposobów diagnozowania grzybicy jest pobranie próbek sierści i skóry kota, a następnie umieszczenie ich w specjalnym podłożu hodowlanym w celu sprawdzenia, czy grzyb się rozmnoży. Jest to powolna metoda, a na wyniki można czekać nawet kilka tygodni.
- Biopsja: Biopsja skóry jest najbardziej inwazyjnym sposobem diagnozowania grzybicy, ale jest również bardzo dokładna. Ta metoda polega na wycięciu kawałka skóry i wysłaniu go do laboratorium w celu przeprowadzenia analizy mikroskopowej. Uzyskanie wyników może zająć kilka dni.
- PCR: Najnowszą metodą wykrywania grzybicy jest nieinwazyjny test łańcuchowej reakcji polimerowej, powszechnie nazywany PCR. Podobnie jak test hodowlany, test PCR wykorzystuje skórę i włosy, ale może wykryć grzybicę w ciągu zaledwie kilku dni.
Te różne testy potwierdzą, że Twój kot ma grzybicę. Twój weterynarz będzie mógł wtedy leczyć infekcję grzybiczą odpowiednimi lekami. Twój weterynarz może również zapytać, czy masz jakieś zmiany lub inne nieprawidłowości skóry podobne do tych u Twojego kota, ponieważ prawdopodobnie byłeś narażony na grzyba.
Zmiany wywołane przez grzybicę mogą wyglądać podobnie do innych problemów, dlatego weterynarz może potrzebować wykonać więcej niż jeden test. Na przykład pchły i świerzb mogą powodować wypadanie włosów i swędzenie. Ponadto niektóre koty będą zlizywać swoje futro i podrażniać skórę, aż stanie się czerwona z powodu alergii lub stresu i lęku . Błędna diagnoza może oznaczać, że kot otrzyma niewłaściwy rodzaj leku.
Alastair Macewen / Getty Images
Leczenie
Jeśli weterynarz zdiagnozował u kota grzybicę, prawdopodobnie przepisze lek przeciwgrzybiczy w celu leczenia infekcji. Itrakonazol jest często stosowanym lekiem u zwierząt z grzybicą. Czasami do leczenia grzybicy stosuje się maści miejscowe w połączeniu z leczeniem doustnym. Stosując zarówno doustne, jak i miejscowe schematy leczenia, zabijesz zarówno zarodniki na skórze, jak i stłumisz infekcję u kota ogólnoustrojowo.
Na koniec, jeśli masz kota z grzybicą, musisz potraktować środowisko domowe, aby zabić wszelkie zarodniki. Użyj rozcieńczonego roztworu wybielacza na powierzchniach po ogólnym czyszczeniu. Pomocne może być ograniczenie kota do małego, łatwego do czyszczenia obszaru, dopóki nie będzie już zainfekowany.
Rokowanie dla kotów z grzybicą
Większość kotów wraca do zdrowia po infekcjach grzybiczych, choć może to potrwać trochę czasu. Zazwyczaj zmiany mogą ustępować po ponad tygodniu od leczenia. Ponadto niewystarczające leczenie lub zbyt wczesne przerwanie leczenia może spowodować nawrót choroby. Po zakończeniu cyklu leczenia weterynarz może wykonać kolejny test, aby upewnić się, że grzybica ustąpiła i że Twój pupil nie jest już zaraźliwy. Dopóki tego nie dowiesz, ogranicz kontakt swojego pupila z innymi osobami i zwierzętami w domu i utrzymuj jego otoczenie w czystości.
Jak zapobiegać grzybicy
Grzybica jest wysoce zaraźliwa, ale można jej również zapobiec, jeśli podejmie się odpowiednie kroki. Mycie rąk przed i po kontakcie ze zwierzęciem jest najłatwiejszym sposobem na zmniejszenie prawdopodobieństwa zarażenia się grzybicą u Ciebie lub Twojego kota. Poza tym nie pozwól kotu bawić się z kotami, które nie mieszkają w Twoim domu. Utrzymuj higieniczne środowisko życia dla siebie i swojego kota. A jeśli masz grzybicę, powstrzymaj się od dotykania kota, dopóki lekarz nie stwierdzi, że jesteś wolny od infekcji.
Czy grzybica jest zaraźliwa dla innych zwierząt?
Grzybica u kotów jest zaraźliwa dla innych zwierząt. Mogą się nią zarazić przez bezpośredni lub pośredni kontakt z zarażonym zwierzęciem. Grzybica może przetrwać do 18 miesięcy w środowisku na przedmiotach takich jak szczotki, legowiska dla zwierząt, meble, dywany i miski. Więc jeśli masz zarażone zwierzę lub podejrzewasz przypadek, natychmiast oddziel jego rzeczy od innych zwierząt domowych, które masz.
Czy choroba jest zaraźliwa dla ludzi?
Grzybica jest chorobą odzwierzęcą, co oznacza, że może przenosić się ze zwierzęcia na człowieka. Zakażenie grzybicą u człowieka zwykle występuje po dotknięciu przez osobę zakażonego kota lub kota będącego nosicielem. Może jednak wystąpić również po prostu po dotknięciu przedmiotów, których używał zakażony kot. Osoby z obniżoną odpornością są bardziej podatne na zarażenie się grzybicą. Mycie rąk i utrzymywanie warunków sanitarnych może pomóc zapobiec rozprzestrzenianiu się.