Choroba metaboliczna kości u gadów

Metaboliczna choroba kości (MBD) jest dobrze znaną i powszechną chorobą obserwowaną u gadów domowych . Metaboliczna choroba kości jest wynikiem nieprawidłowego stosunku wapnia do fosforu w organizmie, co powoduje zmiękczenie i uszkodzenie kości . Inne terminy, które mogą być używane w odniesieniu do tej choroby, to osteodystrofia włóknista, osteomalacja, wtórna nadczynność przytarczyc spowodowana odżywianiem, osteoporoza i krzywica.

Czym jest metaboliczna choroba kości u gadów?

Metaboliczna choroba kości jest złożoną chorobą. Podstawowym problemem jest zaburzenie metabolizmu wapnia, które powoduje szereg powiązanych problemów. Ze względu na znaczenie wapnia w tworzeniu kości i funkcjonowaniu mięśni, większość objawów i symptomów jest związana z rozwojem kości i mięśni. Nie ma jednej przyczyny MBD, a choroba nie jest tak prosta jak niedobór wapnia.

Objawy metabolicznej choroby kości u gadów

Objawy MBD różnią się w zależności od nasilenia i czasu trwania schorzenia. Lekarz weterynarii specjalizujący się w gadach i płazach będzie w stanie najlepiej rozpoznać objawy MBD. Objawy metabolicznej choroby kości obejmują:

Nieprawidłowości nóg

Nogi gada mogą stać się wygięte lub opuchnięte, jeśli cierpi na MBD. Guzy mogą rozwinąć się na długich kościach nóg. Guzy są próbą organizmu wzmocnienia struktury szkieletu za pomocą tkanki włóknistej, aby zrekompensować brak wapnia w kościach.

Aberracje kręgosłupa

Gad z tym objawem będzie miał wygięty kręgosłup. Albo guzy rozwiną się wzdłuż kości kręgosłupa gada, jak również podstawy, które są innymi obszarami struktury szkieletu, które organizm próbuje wzmocnić tkanką włóknistą.

Zniekształcenia szczęki

Kości szczęki mogą również zostać pozbawione wapnia, co spowoduje ich nieprawidłowe funkcjonowanie. Szczęka gada zmięknie i może wystąpić obrzęk szczęki (dlatego tę chorobę czasami nazywa się „gumową szczęką”). Ponadto żuchwa gada może cofnąć się w odpowiedzi na niedobór wapnia.

Zmiękczanie skorupy

U żółwi, takich jak żółwie ozdobne , w przebiegu MBD dochodzi do zmiękczenia karapaksu lub plastronu (pancerza).

Niekontrolowane ruchy

MBD objawia się u gadów drżeniem mięśni, szarpanymi ruchami lub skurczami mięśni nóg i palców u stóp.

Anoreksja

Gdy choroba zaatakuje jego szczękę i język, gad nie będzie mógł jeść ani pić.

Problemy z defekacją

MBD powoduje u gadów zaparcia lub całkowity brak wypróżnień.

Pęknięcie kości

MBD powoduje złamania kości spowodowane ich osłabieniem i niedoborem wapnia.

Opór przed przeprowadzką

Osłabienie, kulawizna, a nawet częściowy paraliż mogą wystąpić w przypadku MBD. Gad czasami nie będzie w stanie poruszać nogami ani unosić ciała nad ziemię, ponieważ czuje się osłabiony i ospały. Jest to również spowodowane wyczerpaniem wapnia w kościach gada.

Przyczyny metabolicznej choroby kości

Zwykle w ciele gada stosunek wapnia do fosforu powinien wynosić około dwóch części wapnia i jednej części fosforu (2:1). Gdy poziom wapnia jest stosunkowo niski, organizm próbuje to zrekompensować, pobierając wapń skądkolwiek może, w tym z kości. Prowadzi to do zmiękczenia kości, przez co stają się one podatne na złamania, a także do odkładania się tkanki włóknistej, gdy organizm próbuje wzmocnić kość w przypadku braku dostępnego wapnia. Wapń wpływa również na szereg innych układów fizjologicznych, w tym na skurcze mięśni i krzepnięcie krwi.

Dlatego stosunek wapnia do fosforu 2:1 jest idealny w diecie gada, ale metabolizm wapnia nie jest tak prosty do naprawienia. Witamina D (szczególnie D3) jest również niezbędna do metabolizmu wapnia, a ponieważ niektóre gady nie wchłaniają witaminy D tak dobrze, potrzebują ekspozycji na światło ultrafioletowe, aby wytworzyć własną witaminę D, co jeszcze bardziej komplikuje problem.

Podstawowe czynniki, które mogą zaburzyć stosunek wapnia do fosforu to:

• Zbyt mała ilość wapnia lub zbyt duża ilość fosforu w diecie
• Obecność w diecie substancji, które zaburzają wchłanianie wapnia
• Niedobór witaminy D
• Brak ekspozycji na promieniowanie UVA i UVB niezbędne do wytworzenia przez gady własnej witaminy D
• Niedobór białka
• Choroba nerek lub wątroby
• Choroba jelita cienkiego
• Choroba tarczycy lub przytarczyc
• Życie w niskich temperaturach, co zaburza trawienie i wpływa na wchłanianie wapnia

Diagnozowanie metabolicznej choroby kości u gadów

Metaboliczna choroba kości jest na tyle charakterystyczna, że ​​diagnozę zazwyczaj stawia się na podstawie objawów, badania fizykalnego i omówienia właściwej opieki (czyli sprzętu używanego do opieki nad gadem i siedliska, w którym żyje). W celu potwierdzenia diagnozy i monitorowania leczenia można wykonać zdjęcia rentgenowskie. Można również zbadać poziom wapnia we krwi.

Leczenie

Leczenie MBD zależy od ciężkości choroby. W bardzo łagodnych przypadkach wystarczy
zmiana na zbilansowaną dietę i odpowiednie hodowanie. Ciężkie przypadki wymagają intensywnej suplementacji wapnia i witamin, a także zwiększenia intensywności promieni UVB pod opieką lekarza weterynarii zwierząt egzotycznych.

Rokowanie dla gadów z metaboliczną chorobą kości

Diagnoza metabolicznej choroby kości wymaga terminowego leczenia, w przeciwnym razie gad nie przeżyje. Rokowanie dla gadów z łagodnymi objawami jest pozytywne, ponieważ leczenie jest dość dobrze tolerowane. Nawet gady z poważniejszymi objawami i leczone całkowicie wyzdrowieją. Chociaż może to być trudne, nie jest niemożliwe, aby gad z ekstremalnym przypadkiem metabolicznej choroby kości wyzdrowiał przy odpowiednim leczeniu.

Jak zapobiegać metabolicznej chorobie kości

MBD jest prawie zawsze wynikiem złej hodowli, ale można jej również zapobiec, zapewniając odpowiednie środowisko i dietę specjalnie dla danego rodzaju gada . Nie zawsze jest to łatwe lub niedrogie dla właściciela gada, ale ma kluczowe znaczenie dla zdrowia wszystkich gadów domowych.

Właściwa hodowla to coś więcej niż tylko zapewnienie odpowiedniej diety. Poniższe są ważne zarówno w zapobieganiu, jak i leczeniu metabolicznej choroby kości:

• Dieta zbilansowana pod względem wapnia i fosforu, białka, energii i innych składników odżywczych specyficznych dla gadów
• Narażenie na niewidzialne promienie światła UVA/UVB
• Właściwe gradienty ciepła
• Prawidłowe cykle światła i ciemności
• Odpowiednie ogrodzenie i/lub miejsce do ćwiczeń