Piodermia to swędząca i nieprzyjemna choroba skóry, ale zazwyczaj wygląda poważniej niż jest w rzeczywistości. Psy z chorobami skóry, układu hormonalnego lub odpornościowego są najbardziej narażone na ten typ infekcji , która powstaje z naturalnie występujących bakterii i powoduje czerwone krosty i strupy . Niektóre łagodne przypadki ustępują samoistnie w ciągu kilku tygodni; inne mogą wymagać miejscowej lub doustnej terapii antybiotykowej, aby się zagoić.
Ponieważ ropne zapalenie skóry może wystąpić w wyniku schorzenia podstawowego , które osłabia odporność szczeniaka , zaleca się ocenę weterynaryjną . Pyoderma jest podobna do liszaja, ludzkiej infekcji skóry, i może być wywołana przez podobne bakterie.
Spis treści
Co to jest piodermia?
Pioderma to uogólniona bakteryjna infekcja skóry, która powoduje powstawanie wypełnionych ropą guzków, które pękają w strupy na obszarach rzadkich włosów lub fałdach skóry. Często wskazuje na ukryty problem zdrowotny.
Objawy ropnego zapalenia skóry u psów
Objawy ropnego zapalenia skóry są najbardziej widoczne na brodzie i brzuchu, gdzie sierść psa jest rzadka. Szukaj:
Charakterystyczne krostki i grudki pękają — z powodu drapania lub jako naturalny przebieg infekcji — powodując okrągłe zmiany, które stają się strupami. Ponieważ zmiany ropne mogą swędzieć, pies może drapać dotknięte obszary skóry , co potencjalnie powoduje dalsze zaczerwienienie, krwawienie i uszkodzenie skóry. Jeśli ropne zapalenie skóry u psa jest poważne, dyskomfort może powodować, że będzie on przygnębiony, ospały i niezainteresowany jedzeniem.
Co powoduje ropne zapalenie skóry u psów?
Konkretna przyczyna ropnego zapalenia skóry nie jest do końca poznana, ponieważ tylko niektóre osoby rozwijają ten problem z powodu bakterii, które naturalnie występują na skórze wszystkich psów. Jeśli pies ma osłabiony układ odpornościowy, zaburzenia endokrynologiczne lub uszkodzenia skóry, które umożliwiają infiltrację bakterii, jest bardziej podatny na ropne zapalenie skóry. Inne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko u psa, to:
- Niehigieniczne warunki życia (przeludnienie, brak urządzeń sanitarnych)
- Silna inwazja pcheł lub świerzbu
- Alergia pokarmowa
- Choroba tarczycy lub inne zaburzenia hormonalne
Niektóre rasy wydają się być podatne na pewne rodzaje ropnego zapalenia skóry, w tym staffordshire bull terrier , buldogi, boksery , pekińczyki, mopsy i shar-pei .
Jak weterynarze diagnozują piodermię u psów?
Twój weterynarz przeprowadzi badanie fizykalne i testy cytologiczne skóry, aby określić obecność infekcji bakteryjnych, grzybiczych lub roztoczowych. Pomoże to zidentyfikować ropne zapalenie skóry i potwierdzić lub wykluczyć inne przyczyny zapalenia skóry.
Po zdiagnozowaniu ropnego zapalenia skóry należy przeprowadzić dalsze badania w celu ustalenia, czy istnieje jakaś choroba podstawowa, która ułatwiła zakażenie skóry.
Jak leczyć ropne zapalenie skóry
Piodermia jest zazwyczaj łatwa do leczenia. Niektóre przypadki mogą nawet ustąpić same bez leczenia lub tylko przy użyciu leczniczego szamponu. Jeśli piodermia psa wydaje się oporna na leczenie, wówczas może pomóc kuracja miejscowymi lub doustnymi antybiotykami. Utrzymywanie skóry w czystości i suchości również przyspieszy gojenie.
Rokowanie dla psów z ropnym zapaleniem skóry
Piodermia nie zagraża życiu i zwykle pozostaje zlokalizowana, rzadko rozprzestrzeniając się lub prowadząc do głębszych infekcji skóry. Pies może doświadczać zaostrzeń do czasu, ale zajęcie się wszelkimi podstawowymi problemami alergicznymi, układu odpornościowego lub endokrynologicznymi może pomóc zminimalizować częstotliwość i nasilenie problemów.
Piodermia nie jest bezpośrednio zaraźliwą chorobą, jak liszajec u ludzi . Bakterie, które są zaangażowane, zwykle nie powodują problemu, gdy ludzie lub inne zwierzęta ze zdrową skórą i układem odpornościowym są narażone na ich działanie. Przestrzeganie zasad higieny po dotknięciu psa z piodermią jest nadal najbezpieczniejsze, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się tych bakterii.
Jak zapobiegać ropnemu zapaleniu skóry
Ponieważ konkretna przyczyna ropnego zapalenia skóry nie jest w pełni poznana, zapobieganie nie jest w 100% możliwe. Utrzymywanie sierści psa w czystości i zdrowiu oraz regularna opieka weterynaryjna w celu kontrolowania wszelkich chorób podstawowych to dobre środki ochronne.