Plusy i minusy adopcji dorosłych i szczeniąt psów

Większość starszych psów została już nauczona czystości w domu , oceniono ich tolerancję wobec innych zwierząt i dzieci, a także przeprowadzono dodatkowe podstawowe szkolenie.

Trudno jest patrzeć, jak ukochany zwierzak się starzeje i umiera. Jednak ta relacja może być naprawdę satysfakcjonująca. Nawet wiedząc, że ból serca może być tuż za rogiem, większość właścicieli robiłaby to raz po raz, ponieważ radość jest po prostu o wiele większa. Ponadto dziewięcioletni pies może mieć jeszcze cztery lata życia. Dlaczego nie pomóc, aby te lata były jak najbardziej komfortowe i satysfakcjonujące, dając mu piękny dom na emeryturę?

Starsze psy mogą być wspaniałymi, łagodnymi zwierzętami, które nie są tak podekscytowane ani niepokojące jak młode psy. Chętnie przejdą z tobą spokojny kilometr lub wylegują się na kanapie obok ciebie.

U starszych psów mogą występować problemy związane z wiekiem , które mogą być czasochłonne (utrata wzroku lub słuchu) lub kosztowne.

Niepożądane zachowania , które były nabywane przez całe życie psa, mogą być trudniejsze do wyuczenia. Możesz nauczyć starego psa nowych sztuczek , ale cofnięcie zachowania jest trudniejsze.

Największy powód, dla którego trudno adoptować starsze psy? To mentalność „dlaczego miałbym oddać serce psu, który umrze dopiero za rok lub dwa?” Psy dość szybko wkradają się do twojego serca, a adopcja 10-letniego psa może oznaczać, że twoja relacja będzie krótkotrwała.

Dorosłe psy w schroniskach i ośrodkach ratunkowych są zazwyczaj w większości nauczone czystości, jeśli nie całkowicie. Wiele z nich przeszło podstawowe szkolenie (siad, zostań, przyjdź itp.).

Większość psów nadających się do adopcji została oceniona przez wolontariuszy schroniska pod kątem ich przystosowania do innych zwierząt i dzieci.

Dorosły pies może nadal być szczenięcy w swoim pragnieniu zabawy i biegania z tobą. Psy w każdym wieku uwielbiają się bawić, a dorosły pies ma mniej fizycznych ograniczeń co do rodzaju aktywności fizycznej, jaką może wykonywać.

Większość adoptowanych dorosłych psów zdaje się być świadoma, że ​​znalazły dobre życie i nie chce go opuszczać.

Trudniej jest oduczyć psa pewnych niechcianych nawyków, takich jak wskakiwanie na blat, jedzenie śmieci itp. Na szczęście jest to możliwe, potrzeba tylko wytrwałości i konsekwencji.

Dorosłe psy mają nieznaną cechę. Coś zupełnie nieszkodliwego może sprawić, że staną się gryzącymi strach lub zniweczą tygodnie socjalizacji .

Obawa, że ​​dorosły pies nie nawiąże właściwej więzi ze swoimi nowymi właścicielami, jest duża. Niektóre rasy są znane z tego, że są psami „jednego pana”, co odstrasza wielu potencjalnych właścicieli.

U psów powyżej roku udało się powiązać zachowanie z nagrodą, nawet jeśli nagroda pojawia się z niewielkim opóźnieniem.

Ograniczenia dotyczące aktywności fizycznej związane z wiekiem zaczynają być łagodzone, co pozwala na bardziej wyczerpujące zabawy z psem, np. dłuższe wędrówki, jogging, zabawy w skakanie, a także uprawianie psich sportów, jeśli masz na to ochotę.

Mogą istnieć zachowania, z którymi trzeba będzie sobie poradzić, takie jak wskakiwanie na blat, gryzienie i niewłaściwe oznaczanie terenu.

Jak wspomniano wcześniej, dorastające psy będą przekraczać swoje granice i stale próbować wywinąć się od pewnych rzeczy. Potrzeba surowego przywódcy, aby przejść przez etap dorastania, ale gdy już to zrobisz, reszta pójdzie gładko.

Zaczynając od szczeniaka, zaczynasz od czystej karty. Podczas gdy genetyka odgrywa rolę w tym, jak dojrzewasz i jaki typ osobowości rozwija, większość jego dorosłego życia będzie kształtowana przez ciebie, jego właściciela, trenera i „rodzica”.

Szczeniaki są urocze i milusie!

Szczenięta wymagają dużo czasu. Naprawdę nie chcesz mieć szczeniaka, gdy często nie ma cię w domu. Twój szczeniak będzie tracił cenne szkolenie i socjalizację, jeśli będzie zostawiany sam przez długi czas. 

Na początku będziesz musiał zainwestować trochę więcej pieniędzy w opiekę weterynaryjną nad szczeniakiem, np. w szczepienia , kastrację lub sterylizację .