Kiryski pieprzowe to małe, spokojne sumy , które pomagają utrzymać dno akwarium w czystości. Są również zabawnymi, interesującymi zwierzętami domowymi, które mogą wydawać odgłosy podczas zalotów. Innym ich nawykiem jest „mruganie” do właścicieli; ich stawowe oczy pozwalają im pochylać oko w dół i do tyłu bez poruszania głową. Swoją nazwę zawdzięczają czarnym plamkom, które wyglądają jak pieprz posypany na ich ciele.
Podobnie jak inne sumy Corydoras, ten gatunek czasami rzuca się na powierzchnię wody, aby połknąć powietrze. Potrafią wykorzystywać tlen atmosferyczny do oddychania, więc normalne jest, że robią to od czasu do czasu. Najlepiej trzymać je w małych grupach, są świetnym dodatkiem do akwarium słodkowodnego.
Spis treści
Przegląd gatunków
Nazwy zwyczajowe: kirysek błękitny, sumik pieprzowy, kirysek pieprzowy
Nazwa naukowa: Corydoras paleatus
Rozmiar dorosłego osobnika: 2 do 3 cali
Długość życia: 5 lat
Charakterystyka
| Rodzina | żmijowate |
|---|---|
| Pochodzenie | Basen Rio de la Plata, Argentyna, Brazylia, Paragwaj, Surinam i Urugwaj |
| Społeczny | Spokojne ławice ryb |
| Poziom zbiornika | Mieszkaniec dna |
| Minimalny rozmiar zbiornika | 15 galonów |
| Dieta | Wszystkożerny, lubi żywe pokarmy |
| Hodowla | Warstwa jaj |
| Opieka | Umiarkowany |
| pH | 6,0 do 7,0 |
| Twardość | Do 12 dGH |
| Temperatura | 72 do 78 stopni Fahrenheita (22 do 26 stopni Celsjusza) |
Pochodzenie i dystrybucja
Kiryski pieprzowe pochodzą z Ameryki Południowej, gdzie zostały odkryte po raz pierwszy przez Karola Darwina podczas jego słynnych podróży na pokładzie HMS Beagle w latach 30. XIX wieku. Ich rodzime siedliska obejmują rzeki i strumienie w dorzeczu Río de la Plata, które jest jednym z największych dorzeczy na świecie. Kiryski pieprzowe znaleziono w rzekach, strumieniach i małych jeziorach w Argentynie, Brazylii, Paragwaju, Surinamie i Urugwaju. Są jednymi z pierwszych ryb wyhodowanych w niewoli na potrzeby handlu akwariowego, po raz pierwszy wyhodowano je w niewoli w Paryżu we Francji w 1878 roku.
Nazwa naukowa tej ryby pochodzi od łacińskich słów cory (oznaczającego hełm), doras (oznaczającego skórę), które odnoszą się do ich opancerzonego ciała, i palea (oznaczającego plewy lub paski folii metalowej), co odnosi się do ich naturalnego ubarwienia. Kiryski pieprzowe pozostają jednymi z najczęściej widywanych i najpopularniejszych przedstawicieli rodzaju Corydoras w handlu akwarystycznym. Większość okazów sprzedawanych w sklepach jest hodowana w niewoli przez komercyjnych hodowców na Florydzie i w Azji.
Kolory i oznaczenia
Corydoras paleatus , powszechnie znany jako kirysek pieprzowy , jest prawdopodobnie najczęściej hodowanym gatunkiem kirysków , z możliwym wyjątkiem Corydoras aenus , czyli kiryska brązowego . Ciało tego gatunku jest dość krępe i pokryte dwoma rzędami kostnych płytek, znanych również jako łuski. Głowa jest również pokryta dużymi kostnymi płytkami, od których pochodzi jego naukowa nazwa. Na górnej szczęce znajdują się dwie pary wąsików, które zawierają kubki smakowe pomagające rybie w poszukiwaniu pożywienia podczas grzebania w podłożu.
Ubarwienie ciała jest jasnooliwkowe do jasnobrązowego, z zielonym, opalizującym połyskiem. Sieć ciemnozielono-czarnych oznaczeń pokrywa ciało, przy czym nie ma dwóch okazów wyglądających dokładnie tak samo. Płetwy są stosunkowo blade, a płetwa grzbietowa ma ciemną plamę na pierwszych kilku promieniach, podczas gdy płetwa ogonowa ma posypkę drobnych plamek. Gatunek ten ma płetwę tłuszczową, która ma plamkę na górnym końcu. Hodowane odmiany występują w kolorze albinos i złotym, czasami określanym jako golden paleatus. Dziko żyjące okazy mają większy kontrast we wzorach, a także większą opalizacja niż większość okazów hodowanych w niewoli.
Współlokatorzy
Ten gatunek jest idealny do małych i dużych akwariów. Należy trzymać go w grupach po trzy lub więcej osobników. Idealnymi towarzyszami są inne małe ryby, takie jak małe spokojne brzanki, danio, żyworódki, karpiowate , małe bystrzyki i karłowate pielęgnice. Należy pamiętać, że ten gatunek preferuje zimniejszą wodę, dlatego należy unikać trzymania go z gatunkami wymagającymi wyższego zakresu temperatur tropikalnych. Nie należy również trzymać go z dużymi lub agresywnymi rybami.
Podobnie jak inni członkowie tej rodziny, kirys pieprzowy ma ostre jak brzytwa zadziory pod każdym okiem, pod płetwą tłuszczową i z przodu płetwy grzbietowej. Mają one na celu odstraszenie większych ryb przed ich połknięciem. Mogą one jednak stwarzać problemy podczas próby złapania tego małego suma w siatkę, dlatego należy zachować ostrożność. Gatunek ten jest bardzo spokojny i chociaż jest dość aktywny w ciągu dnia, znany jest również z tego, że przez długi czas siedzi w jednym miejscu, rozglądając się po okolicy w poszukiwaniu resztek jedzenia. Preferuje towarzystwo innych osobników swojego gatunku i najlepiej czuje się, gdy jest trzymany w ławicach.
Ciekawym zachowaniem u tego gatunku jest zdolność do wydawania dźwięku poprzez odwodzenie (odsuwanie się od środka ciała) płetw piersiowych. To zachowanie jest zazwyczaj widoczne podczas zalotów lub u młodych osobników, gdy są one w stanie społecznego niepokoju.
Siedlisko i pielęgnacja Cory pieprzowego
Jako że gatunek ten żyje na dnie i spędza dnie na kopaniu w podłożu, należy zapewnić mu podłoże z piasku lub drobnego żwiru o gładkich krawędziach, najlepiej w ciemnym kolorze. Idealne są żywe rośliny, ale można również używać roślin sztucznych. Kluczem jest zapewnienie wielu miejsc do ukrycia, aby czuły się bezpiecznie i komfortowo. Rośliny pływające są dobrym rozwiązaniem, ponieważ ten gatunek preferuje bardziej stonowane oświetlenie. Formacje drewna dryftowego lub bagiennego w akwarium są również dobrym sposobem na zapewnienie temu gatunkowi miejsc do ukrycia się.
Dieta i karmienie Cory Peppered
Kiryski pieprzowe lubią żywe pokarmy, ale dobrze radzą sobie również z mrożonymi, płatkowanymi, granulowanymi, a nawet granulowanymi lub tabletkowanymi pokarmami. Żywy pokarm może obejmować ochotki, krewetki solankowe, tubifexy i białe robaki. Są głównie dennymi żerowcami i chociaż czasami wynurzają się na górne poziomy, aby złapać kąsek, żerują prawie wyłącznie na pokarmie z dolnego podłoża.
Dlatego upewnij się, że dostają jedzenie. Tonące granulki lub tabletki to dobry sposób, aby zapewnić im sprawiedliwą porcję jedzenia. Chociaż są aktywne w ciągu dnia, często żerują w nocy, więc wrzuć kilka tonących tabletek do zbiornika tuż przed wyłączeniem światła, aby mieć pewność, że są dobrze nakarmione. Podawaj żywe pokarmy za pomocą szczypiec lub długiej pipety; te pokarmy mogą być umieszczone wokół podstawy dekoracji zbiornika, aby sumy mogły je znaleźć.
Różnice płci
Samice kirysów pieprzowych są generalnie większe od samców i bardziej zaokrąglone w brzuchu. Patrząc z góry, różnica jest bardziej widoczna, ponieważ samica jest znacznie szersza od samca. Samiec ma znacznie większą płetwę grzbietową, a jego płetwa odbytowa jest bardziej spiczasta niż u samicy. Samce są często bardziej kolorowe od samic.
Hodowla kiry pieprzowej
Należy wybrać parę hodowlaną lub trio składające się z dwóch samców i jednej samicy. Niektórzy hodowcy preferują jeszcze wyższy stosunek samców do samic, aby zapewnić sobie sukces. Hodowcy powinni być przygotowani poprzez karmienie małymi żywymi pokarmami, takimi jak ochotki, artemie, dafnie i tubifexy. Te ryby to ryby składające jaja, które zjadają własne jaja, co oznacza, że konieczne jest oddzielne akwarium do tarła i wychowywania narybku.
Gdy samica będzie gotowa do tarła, jej obwód znacznie wzrośnie, a ryby będą ogólnie bardziej aktywne. Brzuch samicy może mieć czerwonawy odcień, podobnie jak pierwszy promień płetwy piersiowej. W tym momencie należy wykonać dużą wymianę wody (około 25 procent) na wodę zimniejszą niż temperatura wody w akwarium. Celem jest obniżenie temperatury wody o około pięć stopni, symulując porę deszczową, co z kolei wywoła tarło.
Początkowe etapy tarła są wskazywane przez samca płynącego po grzbiecie samicy, wystarczająco blisko, aby jego wąsy mogły dotknąć jej grzbietu. Samce często wykazują drżenie podczas rytuału tarła. Ostatecznie samiec przyjmuje tradycyjną pozycję „T”, a jego ciało znajduje się pod kątem prostym do nosa samicy.
Pozycja ta wyzwala uwolnienie plemników, a także jednego do 10 jajeczek, które samica chwyta między swoimi miseczkowatymi płetwami miednicznymi. Po zapłodnieniu jajeczek para rozdziela się, a samica składa klejące jajeczka na powierzchni, którą już wybrała i wyczyściła w tym celu. Może to mieć miejsce na szkle, rurkach filtracyjnych lub liściach roślin.
Po złożeniu jaj samce ponownie ścigają samicę, a rytuał godowy odbywa się ponownie. Powtarza się to, aż 200 do 300 jaj zostanie zapłodnionych i złożonych w całym akwarium. Tarło może trwać godzinę lub dłużej. Po zakończeniu tarła dorosłe osobniki należy wyjąć z tarliska . Jaja wyklują się po około czterech do sześciu dniach, chociaż będzie to zależeć od temperatury wody. Zimniejsza woda może wydłużyć wylęg nawet o dwa dni.
Po wykluciu się jajek narybek można karmić bardzo drobnymi pokarmami, takimi jak cyklopy , świeżo wyklute krewetki solankowe , mikrorobaki lub komercyjnie przygotowane pokarmy dla narybku . Utrzymuj dobrą jakość wody, wykonując częste wymiany wody. Filtry gąbkowe są dobre do stosowania w zbiornikach tarliskowych, ponieważ zapewniają filtrację bez obawy o wciągnięcie narybku.
Więcej gatunków ryb domowych i dalsze badania
Jeśli interesują Cię podobne gatunki, sprawdź:
Sprawdź dodatkowe profile ras ryb, aby uzyskać więcej informacji na temat innych ryb
słodkowodnych .