Rzucawka u psów

Rzucawka to zagrażający życiu spadek poziomu wapnia we krwi, który dotyka niektóre karmiące suki, zwykle gdy szczenięta mają od jednego do czterech tygodni. Nazywana również tężyczką połogową, gorączką mleczną lub hipokalcemią, rzucawka może powodować pobudzenie, drżenie mięśni, drgawki, a nawet śmierć, jeśli nie zostanie natychmiast leczona. Chociaż rzucawka jest stosunkowo rzadka, powinnaś znać jej objawy, jeśli posiadasz sukę wykorzystywaną do rozrodu, zwłaszcza jeśli jest to mała rasa lub urodziła duży miot szczeniąt, ponieważ są to dwa najczęstsze scenariusze rozwoju tego zaburzenia.

Co to jest eklampsja?

U ludzi eklampsja odnosi się do powikłań ciążowych obejmujących wzrost ciśnienia krwi. U psów eklampsja nie ma jednak nic wspólnego z ciśnieniem krwi; jest to stan charakteryzujący się poważnym spadkiem poziomu wapnia krążącego we krwi psa.

Chociaż dokładny mechanizm eklampsji jest niepewny, przyjmuje się, że stan ten jest spowodowany połączeniem niewystarczającej podaży wapnia w diecie psa w połączeniu z utratą wapnia, której doświadcza suka w czasie ciąży i laktacji. Chociaż eklampsja może dotknąć każdą karmiącą sukę, najczęściej występuje u samic małych ras lub matek dużych miotów. Czasami eklampsja pojawia się w ostatnich stadiach ciąży u suki, ale najczęściej występuje, gdy szczenięta mają od jednego do czterech tygodni, czyli wtedy, gdy matka produkuje najwięcej mleka, a zatem zapotrzebowanie na wapń jest najwyższe.

Objawy rzucawki u psów

Eklampsja zwykle pojawia się szybko, ale ponieważ początkowe objawy mogą być subtelne, właścicielowi psa łatwo jest je przeoczyć, dopóki stan nie rozwinie się. Jeśli masz karmiącą sukę, bądź czujny na nagły początek nietypowego dyszenia, pobudzenia lub niepokoju. Jeśli nie zostanie leczona, eklampsja rozwinie się w objawy, które mogą obejmować sztywność mięśni (tężyczkę), skurcze mięśni lub drżenie, drgawki, wysoką gorączkę, śpiączkę i śmierć. Skontaktuj się natychmiast ze swoim lekarzem weterynarii, jeśli zauważysz jakiekolwiek objawy eklampsji u karmiącej suki lub suki w ostatnim tygodniu lub dwóch ciąży i oddal matkę od szczeniąt, aby nie mogła kontynuować karmienia.

Wczesne objawy eklampsji obejmują zazwyczaj niepokój, dyszenie, osłabienie i sztywność mięśni, które mogą powodować chwiejny chód psa. W miarę postępu choroby pies może odczuwać zwiększoną sztywność mięśni lub skurcze, które powodują drgania lub szarpnięcia mięśni.

Jeśli nie jest leczona, objawy eklampsji będą się nasilać, a pies będzie sprawiał wrażenie zdezorientowanego i nieświadomego, gdzie się znajduje, a być może także kim jesteś. U niektórych psów na tym etapie występuje wysoka gorączka. Częste są drgawki, podczas których pies upada na ziemię. Ostatecznie w przypadku nieleczonej eklampsji pies zapada w śpiączkę i umiera.

Na szczęście, przy szybkim leczeniu, większość psów wraca do zdrowia szybko i całkowicie.

Co jest przyczyną rzucawki u psów?

Rzucawka u psów jest spowodowana niebezpiecznie niskim poziomem wapnia we krwi. Scenariusz prowadzący do rzucawki jest złożony, ale zasadniczo jest spowodowany brakiem wystarczającej ilości wapnia w diecie w czasie ciąży w połączeniu z zapotrzebowaniem na zasoby wapnia u suki w czasie ciąży. Karmienie szczeniąt prowadzi do dalszych wymagań dotyczących poziomu wapnia u matki, co powoduje, że znajdują się one w strefie zagrożenia, która wyzwala objawy rzucawki.

Co zaskakujące, podawanie ciężarnej suce dodatkowych suplementów wapnia może zwiększyć ryzyko wystąpienia eklampsji po porodzie, ponieważ może to zahamować normalne biologiczne kontrole wapnia w organizmie, co prowadzi do zmniejszenia podaży wapnia, gdy tylko rozpocznie się intensywne zapotrzebowanie laktacji. Eklampsja najczęściej występuje u psów małych ras lub psów z dużymi miotami ze względu na duże zapotrzebowanie szczeniąt na mleko . Organizm produkuje mleko szybciej, niż może przyjąć wapń.

Jak weterynarze diagnozują eklampsję u psów?

Jeśli Twoja ciężarna lub karmiąca suka wykazuje jakiekolwiek objawy choroby, koniecznie odwiedź weterynarza tak szybko, jak to możliwe. Zazwyczaj weterynarze diagnozują eklampsję na podstawie objawów u suki, wieku szczeniąt i wyników badania krwi na zawartość wapnia. Większość weterynarzy przeprowadza również pełne badanie fizykalne psa i może zlecić dodatkowe badania krwi w celu oceny funkcji narządów i sprawdzenia oznak wszelkich ukrytych problemów zdrowotnych.

Jak leczyć eklampsję

Jeśli weterynarz zdiagnozuje u psa eklampsję, ważne jest, aby natychmiast rozpocząć leczenie. Pies zostanie przyjęty do szpitala i otrzyma dożylnie wapń, a jednocześnie będzie pod ścisłą obserwacją. Wapń należy podawać powoli i ostrożnie, aby uniknąć powikłań, takich jak arytmia (nieregularne tętno) i bradykardia (wolne tętno). Dodatkowe leki mogą być stosowane w celu kontrolowania objawów, takich jak drgawki i sztywność mięśni.

Gdy poziom wapnia powróci do normy, pies zostanie odesłany do domu z doustnymi suplementami wapnia i witaminy D. Zazwyczaj najlepiej jest, aby szczenięta przestały ssać przez około 12–24 godziny. Powinny otrzymywać mleko zastępcze dla psów, dopóki matka nie będzie mogła ponownie ssać. Jednak szczenięta powinny zostać odstawione od mleka matki tak szybko, jak to możliwe.

Rokowanie dla psów z eklampsją

Na szczęście, przy szybkim leczeniu, większość psów szybko i całkowicie wraca do zdrowia. Jednak czas jest najważniejszy, gdy zaczyna się eklampsja, więc zawsze zabieraj swojego psa do weterynarza natychmiast, jeśli wykazuje objawy choroby w czasie ciąży lub karmienia szczeniąt.

Jak zapobiegać rzucawce

Najlepszym sposobem zapobiegania eklampsji jest unikanie suplementacji wapnia u suki w ciąży. Zamiast tego upewnij się, że Twój pies je wysokiej jakości, zbilansowaną dietę specjalnie opracowaną dla suk w ciąży lub karmiących, i przestrzegaj zalecanego przez weterynarza harmonogramu badań kontrolnych w czasie ciąży suki i w tygodniach po niej.

Twój weterynarz może zalecić rozpoczęcie suplementacji wapnia pod koniec ciąży lub po porodzie, jeśli u Twojej suki występuje wysokie ryzyko wystąpienia eklampsji. Szczenięta mogą wymagać suplementacji mlekiem modyfikowanym od około trzeciego do czwartego tygodnia życia, aby uniknąć spadku poziomu wapnia u matki. Czynniki ryzyka obejmują:

• Psy małych ras
• Oczekuje się, że psy będą miały liczne mioty
• Historia rzucawki w poprzednich ciążach