Toksyczność palmy sagowej u psów

Roślina z rodzaju Cycad, sagowiec (Cycas revoluta) jest często uprawiany jako roślina do kształtowania krajobrazu na zewnątrz w cieplejszych klimatach. Jednak wielu właścicieli zwierząt domowych może nie zdawać sobie sprawy, że ta grupa roślin przypominających palmy jest niezwykle toksyczna zarówno dla psów, jak i dzieci.

Chociaż pochodzi z południowej Japonii, ta półtropikalna roślina, która produkuje zarówno nasiona, jak i szyszki, jest szeroko dostępna jako roślina doniczkowa w całych Stanach Zjednoczonych. Ze względu na wolniejsze tempo wzrostu, rośliny sagowate często pojawiają się w kompozycjach bonsai, więc wielu właścicieli zwierząt domowych przynosi te rośliny do swoich domów, nawet nie zdając sobie sprawy z niebezpieczeństw, jakie stanowią dla ich czworonożnych przyjaciół. Sagowate jest również powszechnie używane w kształtowaniu krajobrazu, narażając psy na działanie trującej rośliny podczas spacerów lub na ich własnych podwórkach.

Dlaczego palma sagowa jest toksyczna dla psów

Sagowiec i wszystkie inne rośliny Cycad są niezwykle trujące. Rośliny te zawierają trujące czynniki: cykazynę i BMAA. Cykazyna jest rakotwórczym glikozydem, który powoduje zaburzenia żołądkowo-jelitowe i uszkodzenie wątroby, podczas gdy BMAA jest neurotoksycznym aminokwasem.

Chociaż niektóre psy mogą uważać rośliny sagowcowe za smaczne i przyjemne do żucia, liście, pień, korzenie i nasiona palmy sagowej są niezwykle toksyczne. Jej kiełkujące liście i czerwone nasiona są szczególnie trujące — w rzeczywistości spożycie nawet jednego nasiona może okazać się śmiertelne dla Twojego pupila. Niestety, szacuje się, że śmiertelność zwierząt, które zjadły palmę sagową, wynosi do 50 procent.

Jak zapobiegać zatruciu palmą sagową

Chociaż wielu właścicieli zwierząt domowych zdaje sobie sprawę z tego, jakie pokarmy są toksyczne dla psów (takie jak czekolada czy winogrona), niekoniecznie oznacza to, że znają niebezpieczeństwa związane z niektórymi roślinami — lub wiedzą, które rośliny są najbezpieczniejsze do uprawy w pobliżu psów . W rezultacie przypadki zatrucia palmą sagową są coraz częstsze wśród psów, kotów, a nawet dzieci. Większe zwierzęta, takie jak konie, owce i bydło, również ucierpiały, ponieważ czasami przypadkowo zjadają palmę sagową posadzoną w ozdobnym krajobrazie.

Dlatego najlepszą metodą zapobiegania zatruciu sagowcem jest nigdy nie używać tej konkretnej rośliny w domowych kompozycjach bonsai lub w projektowaniu krajobrazu na zewnątrz. Każdy, kto ma dzieci, zwierzęta domowe lub zwierzęta gospodarskie, powinien całkowicie unikać tych roślin. Możesz również chcieć dowiedzieć się, jak dokładnie wygląda ta roślina, aby ostrzec sąsiadów o ryzyku związanym z sago, jeśli zauważysz te rośliny w swojej okolicy.

Jak zawsze, dobrym pomysłem jest trzymanie psa na smyczy podczas spacerów, uważne obserwowanie go w parku i upewnienie się, że ogrodzenie na podwórku jest zabezpieczone przed ucieczką, aby nie mógł znaleźć i przypadkowo zjeść sagowca lub innych potencjalnie śmiertelnych roślin. Nie pozwól psu wąchać nieznanego krajobrazu ani połykać materiału roślinnego podczas spacerów.

Objawy zatrucia palmą sagową u psów

Jeśli Twój szczeniak przypadkowo zjadł część palmy sagowej, prawdopodobnie zauważysz objawy w ciągu kilku minut do kilku godzin po spożyciu. W niektórych przypadkach poważne objawy nie rozwijają się przez okres do trzech dni. Do początkowych objawów zatrucia rośliną sagową należą:

• Wymioty
• Biegunka
• Ślinienie się
• Utrata apetytu
• Letarg
• Słabość
• Zwiększone pragnienie i oddawanie moczu

Ponieważ Cycasin podrażnia przewód pokarmowy, ślinienie się, wymioty i biegunka są zazwyczaj pierwszymi objawami zatrucia. Chociaż objawy te mogą wydawać się nieznaczne, toksyczność prawie na pewno rozwinie się w niewydolność wątroby, jeśli nie zostanie leczona. Początkowe objawy mogą również rozwinąć się w inne poważniejsze schorzenia, które często towarzyszą niewydolności wątroby i toksyczności układu nerwowego, takie jak:

• Napady padaczkowe
• Nieprawidłowe krwawienie (np. krwawienie z nosa)
• Żółtaczka
• Płyn w jamie brzusznej
• Objawy neurologiczne (depresja, chodzenie w kółko, paraliż, śpiączka, drgawki)
• Czarne, smoliste (lub krwawe) stolce
• Śmierć

Leczenie zatrucia palmą sagową

Jeśli podejrzewasz, że Twój pies pogryzł jakąkolwiek część rośliny sagowca, musisz natychmiast zadzwonić do weterynarza, kliniki weterynaryjnej lub centrum kontroli zatruć zwierząt. Chociaż wskaźniki przeżywalności są ponure, ponieważ sagowiec jest niezwykle trujący — a na toksyny sagowca nie ma antidotum, a jedynie leczenie wspomagające — im szybciej Twój pupil otrzyma leczenie ratunkowe, tym większe prawdopodobieństwo, że przeżyje. Wiele psów, które otrzymały natychmiastowe leczenie ratunkowe, wyzdrowiało po zatruciu sagowcem.

Nie ma konkretnego testu pozwalającego wykryć zatrucie sagowcem, dlatego musisz udzielić lekarzowi weterynarii szczegółowych informacji na temat spożycia palmy sagowej i objawów, które zaobserwowałeś u swojego psa.

Leczenie zatrucia palmą sagową polega na jak najszybszym usunięciu trucizny z organizmu zwierzęcia . Jeśli zostanie stwierdzone, że jest to bezpieczne, weterynarz wywoła wymioty, aby spróbować odzyskać jak najwięcej materiału roślinnego, lub może zdecydować się na płukanie żołądka psa (procedura znana jako płukanie żołądka). Następnie weterynarz może podać węgiel aktywowany, aby pomóc wchłonąć truciznę z przewodu pokarmowego, wraz z lekami przeczyszczającymi, aby pomóc w szybkiej ewakuacji jelit.

Po spożyciu palmy sagowej częste są dłuższe pobyty w szpitalu. Psy z zatruciem palmą sagową wymagają leczenia wspomagającego, takiego jak płyny dożylne, leki przeciwwymiotne, środki chroniące żołądek i środki chroniące wątrobę, takie jak N-acetylocysteina lub S-adenozylometionina. Psy, u których występują drgawki, często wymagają leków przeciwdrgawkowych. Psy, u których rozwija się niewydolność wątroby, mogą potrzebować witaminy K lub transfuzji osocza, aby zapobiec lub rozwiązać problemy z krwawieniem.

Po wypisaniu psa ze szpitala należy umówić się na wizyty kontrolne w celu monitorowania funkcji wątroby poprzez wykonywanie badań krwi.