Zatrucie ołowiem u psów

Ołów jest niebezpieczną substancją, która połknięta przez psy może powodować szereg poważnych konsekwencji, w tym anemię, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, letarg i anoreksję oraz zmiany neurologiczne lub behawioralne. Choć rzadkie, zatrucie ołowiem można leczyć, jeśli zostanie szybko zdiagnozowane i ostrożnie leczone.

Czym jest zatrucie ołowiem?

Ołów, toksyczna substancja, która stała się wszechobecna w farbach ze starszych domów, jest metalem o wielu właściwościach. Chociaż nie jest tak powszechnie stosowany w produktach, jak był dodawany do różnych produktów gospodarstwa domowego na początku XX ^wieku  . 

W przypadku spożycia doustnego ołów jest najbardziej niebezpieczny dla psów, ale może być również wchłaniany przez kontakt ze skórą lub wdychany. Szczenięta i młodsze psy mogą być skłonne do badania poprzez lizanie i gryzienie nowych przedmiotów, które mogą być szczególnie podatne na zatrucie ołowiem. Jeśli w starszym domu trwają prace budowlane, mogą zostać odkryte warstwy starej farby ołowiowej i tynku zawierającego ołów. Ciekawskie szczeniaki mogą dać się ponieść ciekawości i przypadkowo spożyć ołów, żując gruz w pobliżu miejsca remontu. Podczas gdy farba jest najczęstszym i najbardziej znanym źródłem zatrucia ołowiem, można ją również znaleźć w zabawkach, bateriach, piłkach golfowych, amunicji, sprzęcie lutowniczym, ciężarkach wędkarskich i szkliwach ceramicznych.

Objawy zatrucia ołowiem

Objawy zatrucia ołowiem mogą powodować nagłe wymioty i biegunkę, letarg i zmniejszony apetyt. Te objawy mogą być ostre lub zauważalne wolniej, w zależności od poziomu narażenia. Objawy neurologiczne obejmują nieskoordynowany chód (ataksja), drgawki, drżenie i inne nagłe zmiany w zachowaniu, takie jak chowanie się i agresja. 

Przyczyny zatrucia ołowiem

Najczęściej pies połyka cząsteczki ołowiu, żując lub liżąc ołowiany przedmiot. Zwierzęta, które hasają po starych placach budowy, mogą być również narażone na ołów i połykać cząsteczki ołowiu podczas późniejszej pielęgnacji. Kiedy ołów dostaje się do organizmu, jest wchłaniany głównie przez przewód pokarmowy. Kwasowość żołądka zmienia ołów i zwiększa jego wchłanianie jeszcze bardziej. 

Diagnozowanie zatrucia ołowiem

Jeśli podejrzewasz, że Twój pupil spożył produkt zawierający ołów, zabierz go do najbliższego weterynaryjnego oddziału ratunkowego. Opieka medyczna i hospitalizacja, których potrzebuje Twój pupil, będą wykonywane w całodobowej placówce. Udanie się do szpitala ratunkowego będzie najszybszym sposobem, aby upewnić się, że Twój pupil zostanie wyleczony. 

Najważniejszą częścią pomocy weterynarzowi w ustaleniu, dlaczego Twój pupil zachowuje się źle, jest podanie szczegółowej historii i ilości produktu ołowiowego, na który Twój pupil był narażony lub który połknął. Wspomnienie, czy niedawno przeprowadzałeś remont domu, może być kluczowym szczegółem, który pomoże ustalić, czy Twój pupil był narażony na ołów. Poinformowanie weterynarza, jeśli podejrzewasz, że Twój pies połknął substancje zawierające ołów, będzie również ważne. Weterynarz rozpocznie od badania fizykalnego i połączy je z podanym wywiadem. Może zalecić prześwietlenie, badanie krwi i analizę moczu. Jednym z pozytywnych aspektów ołowiu jest to, że jako metal można go uwidocznić na zdjęciu rentgenowskim, jeśli zwierzę zjadło stały przedmiot, taki jak ciężarek wędkarski. 

Leczenie zależy od ilości spożytego pokarmu i objawów choroby, jakie wykazuje Twój pupil. W przypadku niektórych zwierząt, które mogą mieć objawy zagrażające życiu, takie jak drgawki, weterynarz będzie starał się ustabilizować je tak bardzo, jak to możliwe. W innych, bardziej stabilnych przypadkach weterynarz może określić, czy możliwe jest usunięcie źródła ołowiu, wywołując wymioty u zwierzęcia, wykonując endoskopię lub operację, jeśli będzie to uzasadnione. Nawet jeśli przedmiot ołowiany zostanie usunięty, Twój pupil nadal będzie potrzebował opieki wspomagającej, która zazwyczaj obejmuje płyny, leki przeciwwymiotne i przeciwwymiotne oraz leki zwiotczające mięśnie lub przeciwdrgawkowe, jeśli jest to wskazane. Leki chelatujące i niektóre leki zobojętniające kwasy żołądkowe mogą pomóc w związaniu metalu w organizmie, dzięki czemu toksyczność nie wzrośnie. Te leki są zazwyczaj stosowane w warunkach szpitalnego oddziału ratunkowego weterynaryjnego i muszą być stosowane bardzo ostrożnie. Lekarz weterynarii może zlecić określone badania laboratoryjne, które sprawdzą poziom stężenia ołowiu we krwi, ale te badania zazwyczaj nie są wykonywane w szpitalu i muszą być wysyłane do zewnętrznego laboratorium. 

Zaszczytne wyróżnienie za wyjaśnienie zagrożeń związanych z ołowiem dotyczy psów, które zjadają dzikie zwierzęta postrzelone śrutem z broni śrutowej. Jeśli masz aktywnego psa, który włóczy się tam, gdzie byli myśliwi, zawsze zachowaj ostrożność, jeśli Twój szczeniak zacznie żuć świeżo znalezioną padlinę. Połknięcie śrutu z broni śrutowej spowoduje również zatrucie u zwierzęcia domowego. 

Ostatecznie najlepszym sposobem na poradzenie sobie z nagłym zatruciem ołowiem jest działanie proaktywne i wiedza, do jakich materiałów może dostać się Twój szczeniak. Nie tylko jest to bezpieczniejsze dla wszystkich zwierząt domowych, ale ponieważ ołów jest tak znaną toksyną, właściciele zwierząt muszą być świadomi tego, co może znajdować się w ich własnym domu.