Myasthenia gravis is een complexe ziekte die ervoor kan zorgen dat uw hond extreem zwak en moe wordt . De ziekte resulteert in slechte communicatie tussen de spieren en zenuwen van de hond , waardoor ze verzwakt raken en niet in staat zijn om lichaamsfuncties uit te voeren . Myasthenia gravis wordt soms geërfd en soms verworven , maar vereist medicatie om de ziekte onder controle te houden.
Inhoudsopgave
Wat is Myasthenia Gravis?
Myasthenia gravis is een neuromusculaire aandoening die honden, katten en mensen kan treffen. Het wordt veroorzaakt door een tekort aan acetylcholinereceptoren op het oppervlak van de spiercellen. Het gebrek aan voldoende ACh-receptoren verstoort de signalen tussen de zenuwen en spieren, wat leidt tot spierzwakte in verschillende delen van het lichaam. Zonder de benodigde hoeveelheid ACh-receptoren kan er geen effectieve signaaloverdracht tussen spieren en zenuwen plaatsvinden.
Symptomen van Myasthenia Gravis bij Honden
Als u denkt dat uw hond tekenen van myasthenia gravis of een andere ziekte vertoont , neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts. De spierzwakte die wordt veroorzaakt door myasthenia gravis kan algemeen zijn (over het hele lichaam) of focaal (alleen voorkomend in specifieke delen van het lichaam). De meest voorkomende focale gebieden die worden aangetast, zijn In beide gevallen variëren de tekenen van mild tot ernstig. Honden met myasthenia gravis kunnen naast zwakte ook andere tekenen vertonen, waaronder de volgende:
Bewegingsintolerantie
Gegeneraliseerde spierzwakte door myasthenia gravis kan bij sommige honden optreden als bewegingsintolerantie of zwakte bij het sporten die verbetert met rust. Sommige honden worden gewoon geleidelijk zwakker, hebben moeite met lopen en raken snel vermoeid.
Plotselinge ineenstorting of omvallen/verlamming
Aan de andere kant kunnen sommige honden plotseling verlamd raken door myasthenia gravis.
Slapen met ogen open
Een van de meest slopende functies die een hond met deze ziekte zal verliezen, is het vermogen om te knipperen. Dit kan ertoe leiden dat uw huisdier met zijn ogen onvrijwillig open slaapt.
Hangende oogleden
Myasthenia gravis tast de spieren van het gezicht aan, inclusief de bovenste oogleden. Uw hond kan hierdoor last krijgen van hangende oogleden, naast het onvermogen om te knipperen.
Overmatig kwijlen
Uw hond zal de controle over zijn lippen en mond verliezen. Uw hond kan last krijgen van overmatig kwijlen, vooral in de hoeken van zijn mond.
Problemen met slikken
De moeite die een hond heeft met slikken kan ervoor zorgen dat hij voedsel, vloeistoffen en zijn eigen braaksel inademt. Of de hond begint overmatig te slikken in een poging om het verlies van functie onder controle te houden.
Teruggeven
De ziekte zal de werking van de slokdarm van uw hond beïnvloeden, wat een secundaire aandoening veroorzaakt die megaoesofagus (vergroting van de slokdarm) wordt genoemd. De slokdarm, de buis die de keel met de maag verbindt, verliest zijn vermogen om voedsel naar de maag te verplaatsen. Een hond met verworven myasthenia gravis zal voedsel eten, maar het zal vast komen te zitten in de slokdarm of terug in zijn bek spugen zonder dat hij moet kokhalzen of braken, omdat de samentrekkingen niet werken. Megaoesofagus kan gemakkelijk leiden tot aspiratiepneumonie wanneer voedsel of vloeistof in de longen wordt geïnhaleerd en er een infectie ontstaat.
Moeilijk ademen/hoesten
Problemen met slikken kunnen leiden tot ademhalingsmoeilijkheden, hoesten en het ontstaan van aspiratiepneumonie.
Veranderingen in blaffen of janken
De aandoening verzwakt de spieren van het strottenhoofd van een hond. Als gevolg hiervan zal zijn stem, inclusief zijn geblaf en gejank, beginnen te veranderen.
Tumor in de borst
Verworven myasthenia gravis kan er bij sommige honden ook voor zorgen dat er een tumor in de borstkas ontstaat, een zogenaamd thymoom.
Oorzaken van Myasthenia Gravis
Myasthenia gravis kan aangeboren (aanwezig bij de geboorte) of verworven zijn. Hoewel geen van beide vormen veel voorkomt bij honden, is de aangeboren vorm het zeldzaamst.
Congenitale myasthenia gravis wordt over het algemeen zichtbaar bij puppy’s tussen de zes en acht weken oud. Deze honden zijn geboren met niet voldoende ACh-receptoren. Ze vertonen doorgaans tekenen van door inspanning veroorzaakte zwakte die kan leiden tot verlamming en zelfs de dood. Bepaalde hondenrassen zijn gevoelig voor myasthenia gravis, zoals:
- Engelse springerspaniël
- Jack Russell Terrier
- Gladde foxterriër
- Teckel (sommige honden van dit ras worden geboren met een vorm van myasthenia gravis die in feite vanzelf overgaat)
Verworven myasthenia gravis begint bij volwassen honden, meestal rond de leeftijd van twee tot vier jaar. Dit is een immuun-gemedieerde vorm van myasthenia gravis. De antilichamen van de hond vernietigen ACh-receptoren, wat leidt tot een tekort. Verworven myasthenia gravis kan elke hond treffen, maar bepaalde hondenrassen kunnen er vatbaar voor zijn, waaronder:
Diagnose van myasthenia gravis bij honden
Uw dierenarts zal de voorgeschiedenis van uw hond met u bespreken en vervolgens een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren . Aanvullende diagnostiek, zoals laboratoriumwerk en röntgenfoto’s (röntgenfoto’s), kan worden aanbevolen om onderliggende problemen op te sporen. Het is erg belangrijk om andere ziekten, aandoeningen of verwondingen uit te sluiten voordat u een definitieve diagnose stelt. Uw dierenarts kan u aanraden om uw hond naar een veterinair specialist te brengen (meestal een veterinair neuroloog) om te helpen een definitieve diagnose te stellen.
Een specifieke bloedtest (AChR-antilichaamtest) kan worden uitgevoerd om te controleren op antilichamen tegen acetylcholinereceptoren. Deze test kan de meeste honden effectief diagnosticeren met myasthenia gravis.
Als de symptomen van uw hond gemakkelijk op te merken zijn, kan er een speciaal medicijn worden gegeven om te controleren op myasthenia gravis. Dit wordt vaak een Tensilon-test genoemd. De hond krijgt een intraveneuze injectie van een acetylcholinesteraseremmer genaamd edrofonium. Als de hond myasthenia gravis heeft, zal het medicijn een significante (hoewel tijdelijke) verbetering van de spierzwakte veroorzaken.
Behandeling
Werk nauw samen met uw dierenarts om uw hond het beste therapeutische plan te geven. Medicijnen moeten altijd precies worden gegeven zoals voorgeschreven door de dierenarts. Pas de behandeling nooit aan zonder uw dierenarts te raadplegen. Er kunnen verschillende behandelingen worden gebruikt om honden met myasthenia gravis te behandelen, waaronder de volgende:
- Anticholinesterasemiddelen: Pyridostigmine of neostigmine anticholinesterasemiddelen worden voorgeschreven om de neuromusculaire signaaloverdracht te verbeteren. Deze medicijnen kunnen de werking van acetylcholine bij de neuromusculaire verbinding verlengen. Honden met verworven myasthenia gravis moeten dit type medicatie meestal hun hele leven blijven gebruiken, wat voldoende kan zijn om hun symptomen effectief te beheersen.
- Immunosuppressieve therapie: Dit type therapie kan worden overwogen als er aanvullende behandeling nodig is. Omdat verworven myasthenia gravis immuungemedieerd is, kunnen immunosuppressieve medicijnen effectief zijn. Uw dierenarts kan corticosteroïden voorschrijven om het immuunsysteem te onderdrukken. Immunosuppressieve therapie kan echter het risico op infecties vergroten, met name voor honden met megaoesofagus die al vatbaar zijn voor het ontwikkelen van aspiratiepneumonie.
- Therapeutische plasma-uitwisseling: Deze behandeling wordt soms gebruikt voor mensen met ernstige gevallen van myasthenia gravis. Dit is beschikbaar voor honden in sommige regio’s, maar het kan te duur zijn. TPE houdt in dat het “zieke” plasma wordt verwijderd en vervangen door plasma van een gezonde donor. Deze therapie kan effectief zijn bij honden met zeer ernstige gevallen van myasthenia gravis.
- Ziekenhuiszorg: Na de diagnose myasthenia gravis kan ziekenhuisopname nodig zijn om uw hond te stabiliseren, vooral als secundaire problemen een zorg zijn. De ziekenhuisopname zal uw dierenarts ook helpen uw hond nauwlettend in de gaten te houden tijdens de periode van aanpassing van de medicatie.
Ondersteunende zorg is een belangrijk onderdeel van de behandeling van honden met myasthenia gravis, waartoe de volgende therapieën behoren:
- Honden met megaoesofagus moeten grote “gehaktballen” van voedsel krijgen terwijl ze rechtop zitten. Dit type voeding kan ervoor zorgen dat voedsel effectiever in de maag terechtkomt en het risico op aspiratiepneumonie vermindert.
- Vloeistoftherapie kan nodig zijn om uitdroging te voorkomen, vooral bij honden die vloeistoffen uitbraken.
- Medicijnen ter ondersteuning van het maag-darmstelsel kunnen ook nuttig zijn (metoclopramide, cisapride, cimetidine).
- Antibiotica en ademhalingsbehandelingen (zoals vernevelaars) kunnen nodig zijn om aspiratiepneumonie te behandelen.
- Bij ernstige gevallen van megaoesofagus kan het nodig zijn om via een operatie een maagsonde te plaatsen om voedsel rechtstreeks naar de maag te brengen.
Prognose voor honden met myasthenia gravis
Er is geen genezing voor myasthenia gravis. Veel puppy’s die geboren worden met erfelijke myasthenia gravis zullen het niet overleven. Er zijn echter behandelingen voor verworven myasthenia gravis die veel honden kunnen helpen een gelukkig leven te leiden. Sommige honden met verworven myasthenia gravis ervaren zelfs spontane remissie nadat ze de diagnose hebben gekregen.
Als uw hond geen remissie ervaart, moet u hem zorgvuldig verzorgen. Afhankelijk van hoe ernstig de ziekte van uw hond is, kan de dagelijkse verzorging tijdrovend zijn (vooral als uw hond megaoesofagus heeft). Probeer de volgende stappen te ondernemen:
- Let goed op het gedrag van uw hond en bespreek eventuele veranderingen bij uw hond, hoe klein ook, met uw dierenarts.
- Heb geduld met uzelf en uw hond.
- Vraag indien nodig hulp aan vrienden en familieleden.
- Sluit u aan bij een community van andere hondenbezitters met myasthenia gravis of megaoesofagus voor extra ondersteuning.
- Houd een logboek bij van de dagelijkse medicatie en behandelingen, zodat u geen enkele stap in de verzorging van uw hond over het hoofd ziet.
Hoe nauwlettend u uw hond ook in de gaten houdt, er kunnen altijd problemen optreden. Uw hond moet mogelijk periodiek in het ziekenhuis worden opgenomen om aspiratiepneumonie of andere secundaire problemen te behandelen.
Hoe Myasthenia Gravis te Voorkomen
Helaas zijn er geen preventieve maatregelen tegen deze neuromusculaire ziekte bij honden.