Megaoesofagus bij honden

Megaoesofagus is een ernstig probleem dat voorkomt dat honden voedsel doorslikken en binnenhouden. Regurgitatie is een van de primaire symptomen, dus het is belangrijk om het verschil te herkennen tussen het uitstoten van onverteerd voedsel en braken . Verhoogde voedingstechnieken kunnen helpen het probleem te beheersen, maar operaties en behandeling van onderliggende aandoeningen kunnen ook nodig zijn. Bepaalde rassen lopen een hoger risico op het ontwikkelen van megaoesofagus.

Wat is megaoesofagus?

Megaoesofagus, ook bekend als dilatatie van de slokdarm, is de vergroting van de buis die voedsel van de mond naar de maag vervoert. Verminderde slokdarmmotiliteit wordt ook geassocieerd met megaoesofagus.

Symptomen van megaoesofagus bij honden

Normaal gesproken is de slokdarm een ​​gladde, dunne, gespierde buis bekleed met slijmvlies dat voedsel zachtjes helpt om naar beneden te glijden in de maag via zenuwfunctie die slikken stimuleert. Bij een hond met megaoesofagus is de slokdarm te wijd en de zenuwfunctie die de beweeglijkheid regelt, vermindert of verdwijnt, waardoor het voor een hond moeilijk wordt om voedsel en vloeistof door te slikken.

Het meest voor de hand liggende teken van megaoesofagus is regurgitatie. Dit is anders dan braken, omdat regurgitatie een passieve gebeurtenis is, wat betekent dat er geen actieve inspanning van het lichaam is om de inhoud uit de slokdarm of maag te verdrijven. Opgebraakt voedsel en vloeistof lijken uit de bek van een hond te vallen, terwijl braken kokhalzen en kokhalzen omvat.

Honden met megaoesofagus zullen voedsel bijna onmiddellijk uitbraken als de zwaartekracht het toelaat (d.w.z. de kop van de hond is gebogen in een normale eetpositie), dus slikken kan onmogelijk zijn. Gewichtsverlies en spierverlies zullen volgen als de benodigde voedingsstoffen niet uit voedsel worden gehaald.

Honden met deze aandoening hebben vaak last van een slechte adem, omdat er voedselresten in de slokdarm achterblijven, waar ze gaan gisten en rotten.

Snelle ademhaling of verstikking kan optreden als een hond voedsel in zijn longen aspireert (ademt). Tijdens regurgitatie kan wat voedsel of water in de luchtpijp terechtkomen in plaats van in de slokdarm, waardoor het moeilijk wordt om te ademen en mogelijk aspiratiepneumonie ontstaat .

Oorzaken van megaoesofagus bij honden

Megaoesofagus kan aangeboren of verworven zijn. Honden die met megaoesofagus worden geboren, hebben de aangeboren vorm van de ziekte. Het wordt meestal opgemerkt op de leeftijd van 12 weken bij puppy’s, omdat ze borstvoeding krijgen of met de fles worden gevoed.

Oudere honden kunnen megaoesofagus ontwikkelen, wat secundair kan zijn aan een andere aandoening of een onbekende oorzaak kan hebben. Dingen waarvan bekend is dat ze verworven megaoesofagus veroorzaken, zijn onder andere:

• Myasthenia gravis : Dit is een ziekte die het zenuwstelsel aantast, waaronder de zenuwen die de slokdarm aansturen.
• Trauma : Elk type letsel aan de slokdarm of zenuwen dat de normale functie van de slokdarm beïnvloedt, kan resulteren in megaoesofagus. Dit omvat een obstructie, vreemd lichaam, sommige toxine-innames, ontsteking, overmatig braken en andere verwondingen aan de slokdarmspier.
• Hypothyreoïdie : Deze ziekte tast de schildklier aan en kan ook de beweeglijkheid van de slokdarmspier aantasten.
• Ziekte van Addison : Deze ziekte tast de bijnieren van een hond aan en kan de spier in de slokdarm aantasten als gevolg van een tekort aan cortisol in het lichaam.
• Dermatomyositis : Bij sommige honden met deze ziekte kan er weefselschade en ontsteking optreden door een gebrek aan zuurstof in de bloedvaten; megaoesofagus kan het gevolg zijn.

Elk hondenras kan met megaoesofagus geboren worden of deze ontwikkelen. De volgende rassen hebben echter een grotere kans om met dit probleem geboren te worden of deze te ontwikkelen dan andere rassen.

• Miniatuur schnauzers
• Ruwharige foxterriërs
• Duitse herders
• Newfoundlanders
• Duitse Doggen
• Ierse setters
• Scherpe peis
• Windhonden
• Labrador Retriever

Diagnose van megaoesofagus bij honden

Bespreek symptomen met uw dierenarts die waarschijnlijk röntgenfoto’s zal bestellen om de plaatsing van de luchtpijp en slokdarm bij uw hond te bekijken. Soms wordt ook een contrastonderzoek met barium of endoscopie gebruikt.

Behandeling voor megaoesofagus bij honden

Als een hond megaoesofagus ontwikkelt als gevolg van de ziekte van Addison of hypothyreoïdie, lost dit probleem zich vaak op zodra de ziekte goed wordt behandeld. Honden met andere typen verworven megaoesofagus en aangeboren megaoesofagus kunnen alleen de symptomen van de ziekte behandelen, aangezien er geen genezing is. Medicijnen om de symptomen te behandelen en speciale voedingstechnieken moeten in deze gevallen worden gebruikt.

Voedingssondes of verhoogde voedingstechnieken zijn nodig om een ​​hond met megaoesofagus te laten eten en drinken zonder te braken. Voedingssondes worden chirurgisch geplaatst en vereisen regelmatig onderhoud en vervanging, dus verhoogde voedingstechnieken zijn populairder voor eigenaren van honden met megaoesofagus.

Zwaartekracht is de vijand als het gaat om eten. Honden eten meestal staand op alle vier de poten, waardoor hun slokdarm praktisch loodrecht op de grond staat. Hierdoor kan voedsel uit de keel glijden, omdat de vergrote slokdarm de zwaartekracht niet kan weerstaan. Het eten van voedsel dat op een krukje of tafel is geplaatst, kan helpen het effect van de zwaartekracht te verminderen. Een andere optie is een speciale stoel, een Bailey-stoel, die een hond rechtop zet terwijl hij eet.

In sommige gevallen kan een operatie de megaoesofagus corrigeren, maar dit is niet altijd een haalbare of succesvolle behandelingsoptie.

Prognose voor honden met megaoesofagus

Met de juiste aanpak en behandeling van de onderliggende aandoeningen kunnen de meeste honden met een aangeboren of verworven megaoesofagus een gezond en gelukkig leven leiden.

Hoe megaoesofagus bij honden te voorkomen

Helaas is er bij de meeste honden geen manier om megaoesofagus te voorkomen. Maar als u de waarschuwingssignalen kent, kunt u uw hond helpen met deze aandoening om te gaan.