Kerkez / Getty Images
IJzervergiftiging komt relatief weinig voor bij honden, maar moet serieus worden genomen omdat het kan leiden tot ernstige complicaties en zelfs de dood . Hoewel een kleine hoeveelheid ijzer noodzakelijk is voor het dieet van een hond , kan het innemen van te veel ijzer giftig zijn. IJzervergiftiging veroorzaakt braken , toevallen en leverfalen in voorspelbare stadia van vergiftiging . Het herkennen van de signalen en het snel zoeken van veterinaire hulp kan helpen het leven van uw hond te redden.
Inhoudsopgave
Wat is ijzervergiftiging?
IJzervergiftiging, ook wel ijzervergiftiging genoemd, is een ziekte die ontstaat wanneer een hond een teveel aan ijzer in zijn bloedbaan heeft.
Symptomen van ijzervergiftiging bij honden
Honden kunnen klinische tekenen van toxiciteit ervaren bij het consumeren van 20 tot 60 milligram ijzer per kilogram lichaamsgewicht. Ernstige toxiciteit, waaronder potentieel levensbedreigende ziekte, kan optreden als een hond meer dan 60 milligram ijzer per kilogram lichaamsgewicht consumeert.
De symptomen van ijzervergiftiging kunnen variëren in zowel voorkomen als ernst, afhankelijk van hoeveel ijzer uw hond binnenkrijgt, en in welk stadium van toxiciteit hij zich bevindt. Hier zijn symptomen die in elk stadium kunnen voorkomen:
Minder voor de hand liggende symptomen die kunnen optreden binnen de eerste paar dagen van toxische ijzerinname zijn onder andere orgaanschade (lever en nieren), lage bloeddruk en coagulopathie (overmatige stolling). Sommige honden die deze eerste periode van vergiftiging overleven, kunnen binnen enkele weken darmblokkades ontwikkelen als gevolg van pylorusstenose .
Om al deze redenen is het raadzaam om onmiddellijk een afspraak te maken met de dierenarts als uw hond een product met veel ijzer eet dat niet in zijn normale dieet voorkomt.
Oorzaken van ijzervergiftiging
IJzervergiftiging treedt op wanneer een hond een overmatige hoeveelheid ijzer binnenkrijgt in verhouding tot zijn lichaamsgewicht. Wanneer dit gebeurt, kan het overtollige ijzer in de bloedbaan terechtkomen en schade aanrichten aan de weefsels en organen van uw hond. Mogelijke bronnen van toxiciteit zijn:
Supplementen en multivitaminen
- Sommige meststoffen en mosbestrijders
- Hand- en voetwarmers
- Vochtabsorberende zakjes en geurverdrijversachets
IJzer is een essentieel onderdeel van het dieet van een hond en wordt gereguleerd in commercieel hondenvoer, dus toxiciteit via maaltijden en snacks is niet waarschijnlijk. IJzeroxide (roest) wordt niet als giftig beschouwd omdat het niet gemakkelijk in de bloedbaan wordt opgenomen.
Diagnose van ijzervergiftiging bij honden
Als een patiënt een substantie heeft ingenomen die een hoog ijzergehalte bevat, zal uw dierenarts een bloedtest uitvoeren om het serumijzer (SI)-niveau en de totale ijzerbindende capaciteit (TIBC) van het bloed van uw hond te bepalen. IJzervergiftiging kan worden bevestigd als het bloed-SI-niveau hoger is dan de TIBC.
Behandeling
Bij een diagnose van ijzervergiftiging zal uw dierenarts een aantal belangrijke stappen ondernemen om het teveel uit het systeem van uw hond te verwijderen. Dit kan bestaan uit IV-vloeistoffen, zuurstoftherapie, het opwekken van braken en/of het leegpompen van de maag met een zoutoplossing.
Een andere mogelijke behandeling is chelatietherapie. Hierbij wordt een medicijn gebruikt dat zich aan het ijzer in het lichaam bindt en het via de nieren naar buiten leidt, waarna het via de urine van uw hond kan worden verwijderd.
Prognose voor honden met ijzervergiftiging
Houd er rekening mee dat uw hond ten minste 24 uur bij de dierenarts moet blijven voor observatie en behandeling. Aanvullende behandelingen, waaronder chirurgie, kunnen weken later nodig zijn om de symptomen en gevolgen van ijzervergiftiging aan te pakken, vooral in de latere stadia van toxiciteit.
De kans op herstel is het grootst als ijzervergiftiging direct wordt behandeld nadat men een giftige hoeveelheid ijzer heeft ingenomen.
Hoe voorkom je ijzervergiftiging?
De beste manier om uw hond te beschermen tegen ijzervergiftiging is ervoor te zorgen dat hij geen toegang heeft tot producten die ijzer bevatten.