Hondsdolheid is een virus dat kan worden overgedragen op mensen en huisdieren door de beet van een geïnfecteerd dier. Zodra er klinische symptomen worden waargenomen, is de ziekte bijna altijd dodelijk. Dit is een te voorkomen ziekte bij honden die zijn gevaccineerd tegen hondsdolheid. Er is veel informatie beschikbaar over dit virus. Hier zijn acht veelvoorkomende misvattingen over hondsdolheid en de werkelijke waarheid.
-
Inhoudsopgave
Mijn hond, die voornamelijk binnen leeft, hoeft niet tegen hondsdolheid gevaccineerd te worden
Wilde dieren zijn de belangrijkste dragers van het hondsdolheidsvirus, maar er zijn ook meldingen van hondsdolle huisdieren. Mensen hebben in de Verenigde Staten meer contact met huisdieren dan met wilde dieren. Omdat er een kans is dat uw hond besmet kan raken wanneer hij wordt gebeten door een hondsdol wild dier, is het het beste om hem of haar up-to-date te houden met zijn of haar hondsdolheidsvaccin. Als ze het grootste deel van hun tijd binnenshuis doorbrengen, moeten ze toch worden gevaccineerd. Dit voorkomt mogelijke overdracht naar uw gezin en andere mensen.
-
Hondsdolheid wordt altijd overgedragen via een bijtwond
Het rabiësvirus wordt overgedragen via direct contact met speeksel of hersen-/zenuwstelselweefsel van een geïnfecteerd dier. Dit gebeurt meestal wanneer een geïnfecteerd dier een mens of een ander dier bijt. Hoewel bijtwonden de belangrijkste manier zijn voor de meeste rabiësinfecties, kan de overdracht ook via andere routes plaatsvinden. Besmetting van open wonden of slijmvliezen (d.w.z. ogen, neus, mond), aerosoloverdracht en orgaantransplantaties zijn gedocumenteerd.
-
Dolle honden schuimen of kwijlen altijd bij de mond
Honden met hondsdolheid kunnen verschillende symptomen vertonen, waaronder angst, agressie, overmatig kwijlen, moeite met slikken, wankelen, verlamming en aanvallen . Hoewel schuimen of kwijlen bij de mond een veelvoorkomend gedrag is, gebeurt dit niet in alle gevallen. Soms is het afwezig. Houd dit in gedachten bij interactie met een wild dier, of een dier dat u of uw hond heeft gebeten.
-
Bijtwonden zijn altijd duidelijk zichtbaar
Vleermuizen zijn veelvoorkomende dragers van hondsdolheid in de VS Ze zijn voornamelijk buiten. Soms vliegen ze echter ook naar binnen. Hierdoor kunnen beten optreden tijdens het slapen en zijn ze mogelijk niet zichtbaar. Om u en uw hond te beschermen, vermijdt u contact met vleermuizen. Zorg ervoor dat uw hond zijn hondsdolheidsvaccinatie up-to-date heeft. Er zijn ook manieren om uw huis ” vleermuisbestendig ” te maken.
Ga verder naar 5 van 8 hieronder -
Hondsdolheid komt niet voor in de Verenigde Staten, alleen in andere landen
De meest gerapporteerde gevallen van hondsdolheid komen uit Afrika, Azië en Latijns-Amerika. In 2016 werden meer dan 4.900 gevallen bij dieren gemeld. De enige plek waar hondsdolheid niet is gemeld, is Antarctica. Jaarlijks worden ongeveer 5.000 gevallen van hondsdolheid bij dieren gemeld bij de CDC, en meer dan 90% van die gevallen komt voor bij wilde dieren.
-
Mijn hond moet geëuthanaseerd worden als hij gebeten is door een wild dier
Elke staat en elk land behandelt hondsdolheidsbeten anders. Het beste scenario voor uw hond is als hij is gevaccineerd tegen hondsdolheid. In dat geval is de kans op hondsdolheid nihil. Als uw hond te laat is voor de hondsdolheidsvaccinatie, moet hij mogelijk tijdelijk in quarantaine om te controleren op tekenen van hondsdolheid. Als uw hond geen hondsdolheidsvaccinatie heeft gehad, kan het proces ingewikkelder worden. Hij zal hoogstwaarschijnlijk in quarantaine worden geplaatst. Als hij tekenen van hondsdolheid begint te vertonen, is de kans groot dat hij wordt geëuthanaseerd. Neem voor meer informatie over hoe uw staat omgaat met hondsdolheidsbeten contact op met de dierenbescherming in uw stad. Zij kunnen u de meest nauwkeurige informatie verstrekken.
-
Mijn hond is als puppy gevaccineerd tegen hondsdolheid en is levenslang beschermd
Helaas beschermt het eerste vaccin een hond niet zijn hele leven. Puppy’s moeten hun eerste rabiësvaccinatie krijgen tussen de leeftijd van drie en vier maanden. Het duurt 28 dagen voordat ze volledig beschermd zijn. Gedurende deze tijd zijn ze slechts één jaar beschermd en moeten ze een booster krijgen op hun eerste verjaardag. Afhankelijk van waar de eigenaar woont, kan de rabiësbooster eenmaal per jaar of eenmaal per drie jaar worden gegeven. Uw dierenarts kan vragen beantwoorden over de frequentie waarmee uw hond het vaccin moet krijgen.
-
Hondsdolheidvaccins zijn pijnlijk voor honden
Rabiësvaccins worden meestal onder de huid toegediend met een kleine naald. De eerste inbreng van de naald in de huid kan worden opgemerkt. Met wat afleiding zullen de meeste honden niet eens merken dat het is toegediend. Als uw hond geen fan is van het ontvangen van vaccins, laat het uw dierenartsteam weten. Zij hebben trucjes om hun aandacht af te leiden. Als ze gemotiveerd zijn door voedsel, kunnen traktaties nuttig zijn. Sommige honden kunnen een licht ongemak ervaren op de plaats waar het vaccin is toegediend. Dit verdwijnt meestal de volgende dag. Neem contact op met uw dierenarts als u vragen hebt over vaccins en reacties .