De horseface of horsehead loach is een relatief schuwe bodembewoner die graag in de ondergrond graaft; hij zeeft het zand door zijn kieuwen op zoek naar micro-organismen of ander voedsel. Zijn lange snuit doet denken aan een paardenmuilkorf, vandaar zijn naam. Deze interessant uitziende vis is vredig en tolerant ten opzichte van het aquariumleven en is leuk om naar te kijken terwijl hij zich succesvol verbergt voor andere vissen die zich in de buurt bevinden.
Inhoudsopgave
Soortenoverzicht
Algemene namen: Bananenvis, paardenkopmodderkruiper, paardenkopmodderkruiper, langneusmodderkruiper, langneusmodderkruiper
Wetenschappelijke naam: Acantopsis dialuzona
Volwassen grootte: 8 inch (22 cm)
Levensverwachting: 10 jaar
Kenmerken
| Familie | Cobitidae |
|---|---|
| Oorsprong | Zuid-Oost Azië |
| Sociaal | Vredevol |
| Tankniveau | Bodembewonend |
| Minimale tankgrootte | 15 liter |
| Eetpatroon | Omnivoor, houdt van levend voedsel |
| Fokken | Onbekend, niet succesvol gefokt |
| Zorg | Tussenliggend |
| pH | 6,0 tot 6,5 |
| Hardheid | Tot 10 dGH |
| Temperatuur | 75 tot 82 F (25 tot 28 C) |
Oorsprong en distributie
De paardenkopmodderkruiper komt veel voor in Zuidoost-Azië, waaronder Borneo, Java, Maleisië, Myanmar, Sumatra, Thailand en Vietnam. Deze brede verspreiding heeft ertoe geleid dat sommigen zich afvragen of dit inderdaad één soort is, of eerder een groep nauw verwante soorten die nog niet zijn onderscheiden. In het wild worden Acantopsis -soorten aangetroffen in snelstromende rivieren en beken met modder, zand of een bodem van fijn grind.
Deze soort werd voor het eerst in 1929 naar Europa geïmporteerd en wordt nu op grote schaal geëxporteerd. Tot op heden zijn deze vissen niet succesvol in gevangenschap gekweekt, dus alle exemplaren die in de aquariumhandel worden verkocht, zijn wildgevangen.
Tijdens een herziening van modderkruipers door de wetenschappelijke gemeenschap in 2012, werd de wetenschappelijke naam voor de paardenkopmodderkruiper veranderd van Acantopsis choirorhynchos naar Acantopsis dialuzona . Het is echter gebruikelijk om het te vinden met beide namen, evenals met verschillende oudere synoniemen.
Kleuren en markeringen
Deze modderkruiper is langwerpig van vorm en heeft donkere vlekken over een geelbruine lichaamskleur. De kleurpatronen variëren enigszins, afhankelijk van de natuurlijke habitat waarin de vis is ontstaan. Aan het einde van de paardachtige snuit zitten drie paar kleine halters.
De staartvin van de horseface modderkruiper is licht gevorkt en de buik is plat en lichter van kleur dan de rest van het lichaam. Net als andere leden van deze familie is deze soort uitgerust met een paar extreem scherpe stekels onder de oogkassen. Deze stekels kunnen worden uitgeschoven als verdedigingsmiddel wanneer de vis wordt bedreigd of aangevallen. Wees voorzichtig bij het vangen van deze soort, omdat deze stekels gemakkelijk in het net verstrikt kunnen raken.
Tankgenoten
Het is vrij gebruikelijk om deze vis onder het substraat te vinden. Ze blijven net onder het oppervlak van het zand, met alleen hun ogen naar buiten gericht om activiteiten in de buurt te kunnen monitoren. Terwijl ze onder het oppervlak zijn, zullen ze het fijne substraat zeven op zoek naar kleine voedseldeeltjes. Over het algemeen is deze soort een vrij langzame zwemmer, maar hij kan verrassend snelle pijltjes door de tank maken als hij schrikt. Deze soort is voornamelijk nachtelijk.
Over het algemeen is de horseface loach een vreedzame soort, maar hij kan ook worden gecombineerd met andere vreedzame modderkruipers en andere vreedzame soorten die de middelste en bovenste lagen van het aquarium bezetten. Hieronder vallen barbelen, danio’s, rasbora’s en tetra’s. Deze soort doet het echter beter als hij wordt gehouden met soortgenoten. Idealiter houdt u er minstens een half dozijn bij elkaar, als de ruimte het toelaat. Binnen hun eigen soortgroep zullen ze vaak hun eigen hiërarchie vaststellen en kunnen ze zelfs territoria vaststellen die ze zullen verdedigen. Om een school modderkruipers te ondersteunen, moet u altijd een groter aquarium overwegen.
Leefgebied en verzorging van de paardenkopmodderkruiper
Bij het bouwen van een habitat voor deze soort is de ondergrond bijzonder belangrijk. Omdat ze veel van hun tijd begraven doorbrengen, moeten ze een fijne ondergrond hebben van zand of fijn grind. Als er levende planten in het aquarium worden gebruikt, plant ze dan niet met kale wortels, omdat ze snel ontworteld zullen raken. Plant ze in plaats daarvan in potten om ze op hun plaats te houden. Stevige planten zoals anubias zijn ideaal. Een andere optie voor levende planten is het gebruik van drijvende planten, die ook de verlichting dempen, iets waar deze soort de voorkeur aan geeft.
Drijfhout en gladde rotsen kunnen ook worden gebruikt in de decoratie, op zo’n manier dat ze schuilplaatsen bieden. Goede waterbeweging is belangrijk, omdat deze soort een zuurstofrijke omgeving nodig heeft. Regelmatige waterverversingen zijn ook nodig, vanwege de gevoeligheid van de horseface loach voor organisch afval. De tank moet volwassen zijn, omdat deze vis niet goed overweg kan met de snel veranderende chemie van een nieuw aquarium.
Dieet en voeding van de paardenkopmodderkruiper
Relatief makkelijk tevreden te stellen, deze soort eet de meeste aangeboden voeding. Deze vis houdt vooral van levend voedsel en is gewend om kleine schaaldieren en insectenlarven te eten in hun natuurlijke habitat. Door ze een gevarieerd dieet te bieden, blijven ze in optimale gezondheid.
Omdat ze bodemvoeders zijn, moet u ervoor zorgen dat het voedsel de bodem bereikt. Hiervoor moet u mogelijk zinkend voedsel aanbieden naast andere soorten voedsel. Levende of bevroren pekelkreeftjes, muggenlarven, daphnia, tubifex en bloedwormen zijn allemaal goede opties voor deze modderkruiper. Leg levend voedsel met een tang op de bodem. Aanvullende algenwafels of tabletten zijn ook welkom.
Omdat ze ‘s nachts actiever zijn, is het een goed idee om ze te observeren met maanlicht . Als de primaire verlichting uit is, komen ze soms in het schemerige licht naar buiten om actief op zoek te gaan naar voedsel. Door een beetje zinkend voedsel in de tank te gooien nadat de hoofdverlichting uit is, worden ze gestimuleerd om uit hun schuilplaatsen te komen.
Geslachtsverschillen
Er zijn weinig duidelijke seksuele verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes, behalve de grootte. Volwassen exemplaren kunnen een lengte van acht inch bereiken, maar in de meeste gevallen blijven gevangen exemplaren kleiner. Volwassen vrouwtjes zijn doorgaans groter dan mannetjes en ook ronder.
Bij mannetjes zijn de eerste paar vertakte stralen van de borstvinnen verlengd. Dat subtiele verschil is echter niet altijd gemakkelijk te zien, vooral niet als de vis een groot deel van zijn tijd begraven in het substraat doorbrengt.
Het fokken van de Paardenkopmodderkruiper
Er zijn geen gedocumenteerde gevallen van deze soort die in gevangenschap heeft gefokt; dit omvat ook commerciële kweek. Alle exemplaren die in de aquariumhandel worden verkocht, zijn in het wild gevangen, maar hun populaties in het wild blijven robuust.
Meer soorten huisdierenvissen en verder onderzoek
Als u geïnteresseerd bent in paardenkopbotten en op zoek bent naar geschikte vissen voor uw aquarium, lees dan het volgende:
Bekijk de profielen van andere vissoorten voor meer informatie over andere zoetwatervissen .