Hoe voorkom je dat katten bijten en krabben?

Er zijn verschillende basissoorten agressie-gebaseerd bijt- en krabgedrag bij katten, en sommige daarvan zijn terug te voeren op gedrag dat ze van hun eigenaren of interacties met hun eigenaren hebben geleerd. Kittens leren bijten en krabben als een normaal onderdeel van de ontwikkeling, en als ze niet vroeg getraind worden, zullen ze niet weten wanneer het gebruik van hun klauwen en tanden niet gepast is.

Gelukkig zijn er een aantal beproefde methoden om dit gedrag te beteugelen, maar ongewoon krabben en bijten kan ook een teken zijn van een onderliggende ziekte.

Grenzen stellen

Een van de eerste regels voor menselijke metgezellen is: Leer uw kat niet dat handen speelgoed zijn. Dit is een gedrag dat u moet ontwikkelen en corrigeren wanneer ze jonge kittens zijn. Als u dit advies negeert, zullen die kleine klauwen en tanden snel uitgroeien tot vlijmscherpe “vleeshaken” en zult u de littekens dragen.

Gebruik je handen niet als speelgoed en speel niet ruw met ze, want ze zullen je waarschijnlijk geen pijn doen als ze kittens zijn, maar als ze eenmaal volledig ontwikkeld zijn, zullen ze denken dat ze nog steeds op deze manier kunnen spelen, ondanks dat ze grotere en sterkere kaken en klauwen hebben. Handen mogen alleen worden gebruikt om te aaien en te dragen. Het moet vroeg worden vastgesteld dat elke “beet” pijnlijk voor je is, zelfs als het misschien niet pijnlijk is. Zodra dit is vastgesteld, zul je speels gedrag moeten richten op andere objecten.

Waarom bijten en krabben katten?

Agressief bijten gebeurt vaak tijdens een aaisessie, wanneer de menselijke metgezel de lichaamstaal van de kat niet begrijpt of negeert. Terwijl sommige katten het heerlijk vinden om urenlang geaaid te worden, kan het voorkomen dat een kat om de een of andere reden overprikkeld raakt en zich wil terugtrekken uit de aaisessie, maar niet weet hoe hij je moet vertellen wanneer je moet stoppen.

Een geïrriteerde kat geeft zijn gevoelens aan met vernauwde ogen en naar achteren getrokken oren. Als je wacht op de onvermijdelijke staartslag, heb je te lang gewacht en word je misschien beloond met een beet . De regel hier is om de signalen van de kat in de gaten te houden en te stoppen met wat je ook doet om escalatie te voorkomen. Zodra je weet wat de triggers van je kat zijn voor agressie, kun je deze interacties beperken of helemaal voorkomen. Voor sommige katten kan de trigger zijn dat ze over de buik worden geaaid, dat ze te lang worden geaaid of dat ze te ruw worden geaaid bij de basis van de staart. Ontdek wat je kat wel en niet leuk vindt en volg zijn of haar voorbeeld bij het aaien.

Andere dieren

Uw kat kan overstuur raken als hij een vreemde kat door een raam ziet en reageren door het eerste wat hij in de directe omgeving ziet aan te vallen – u of een andere kat – een klassiek geval van omgeleide agressie. Dit soort gedrag vereist creatief denken van uw kant.

Breng eerst uw kat naar een plek waar hij de vreemde kat niet kan zien. Stel uw kat vervolgens gerust; besteed extra tijd aan het voorzichtig aaien en spelen met hem. Geef uw kat extra lekkernijen wanneer hij rustig kan interacteren. In extreme gevallen kan uw dierenarts medicijnen voorschrijven om uw kat minder angstig te maken. Als u weet wie de eigenaar van de kat is, kunt u ook beleefd aan uw buren vragen om het dier binnen te houden om episodes van omgeleide agressie te voorkomen.

Medische oorzaken

Wanneer er nieuwe en ongewone gedragsproblemen ontstaan ​​bij uw kat, zoals agressief bijten en krabben, kan dit een teken zijn van een onderliggende ziekte. Medische oorzaken variëren van onopgemerkte wonden tot stress door mijten of  vlooien  tot een hormonale disbalans zoals hyperthyreoïdie.

Als een anderszins tamme kat plotseling en onverklaarbaar agressief gedrag vertoont naar u toe, vooral wanneer u hem vastpakt, is een bezoek aan uw dierenarts op zijn plaats. Hij zal waarschijnlijk zoeken naar bronnen van pijn of ongemak en ook bloedonderzoek aanbevelen.

Hyperesthesie

Hyperesthesie is een zeldzame aandoening die wordt gezien in uitbarstingen van overdreven en herhaaldelijke verzorging of agressief gedrag bij sommige katten. Deze aandoening manifesteert zich voor het eerst bij katten van ongeveer een jaar oud en komt veel voor bij Siamese, Burmese en Abessijnse katten. Tot de symptomen van hyperesthesie behoren overmatig verzorgen en zelfverminking, onverklaarbare en plotselinge agressie en in extreme gevallen toevallen.

Hoewel er nog discussie is over de oorzaak, zijn sommige dierenartsen van mening dat hyperesthesie een neurologische aandoening is die vergelijkbaar is met paniekaanvallen bij mensen. Andere deskundigen denken dat de aanvallen worden veroorzaakt door stress en weer anderen associëren het met een vorm van epileptische stoornis. In ieder geval moet een kat met plotseling agressief gedrag (zoals bijten) die last heeft van epileptische aanvallen een neurologisch onderzoek ondergaan door een dierenarts of een veterinair specialist.

Om episodes van hyperesthesie te voorkomen of te stoppen als ze eenmaal zijn begonnen, kan het helpen om een ​​handdoek of deken over de kat te leggen om het in te dammen of te verstoren. In sommige gevallen kan uw dierenarts angstremmende of anti-epileptische medicatie voorschrijven om de aanvallen en ander gedrag te beteugelen.

Hoe je kunt stoppen met bijten en krabben

Soms is het moeilijk om een ​​kat die gewend is te bijten en krabben, dit gedrag af te leren. Het kost geduld en tijd, maar je kunt je kat leren dat je liever niet het doelwit bent van zijn aanvallen, zelfs als de kat het als speeltijd ziet .

Er zijn een paar dingen die u kunt doen om uzelf te beschermen tegen speelse aanvallen van uw kat:

• Knip de klauwen.  Het knippen van de klauwen moet sowieso regelmatig gebeuren om te voorkomen dat de klauwen van katten ingroeien. Het is niet nodig om een ​​kat te ontklauwen vanwege krabgedrag, maar het knippen van de klauwen kan de aanval minder pijnlijk maken voor de ontvanger.
• Zeg “Nee!”  of een andere zin met één woord om te gebruiken bij het corrigeren van uw huisdier. Gebruik dit ene woord als uw “corrigerende” woord en wees consistent in het gebruik ervan. Schreeuw het niet, maar zeg het luid en duidelijk. Dit kan de kat laten schrikken, maar het leidt de aandacht van de kat af. Terwijl u de aandacht van uw kat hebt, haalt u langzaam uw hand uit zijn greep. Trek hem niet weg, anders denkt de kat dat het spel begonnen is en pakt hem weer vast.
• Pak de kat bij zijn nekvel.  Dit mag alleen in ernstige gevallen worden gedaan, waarbij u bang bent dat uw kat u blijft pijn doen. Het bootst de straf na die een moederkat aan een onhandelbaar kitten geeft. Pak de kat bij zijn nekvel , til hem op en verplaats hem naar een andere plek in huis of de kamer. Dit dient om het gedrag te doorbreken en hem uit de situatie te halen die u pijn doet. Probeer, zodra het is gecorrigeerd, zijn gedrag om te buigen naar iets gepasts.
• Verleg de aandacht. Speels bijten in handen of voeten gebeurt vaak omdat uw kat zich verveelt en op zoek is naar een speelobject. Geef hem 15 minuten actief spelen met een interactief speeltje . U kunt hem ook naar een krabpaal of een andere uitlaatklep voor zijn gedrag sturen. Dit voldoet aan de behoefte om hem niet alleen te corrigeren, maar hem ook een uitlaatklep voor zijn gedrag te geven die gepast is.
• Ken uw kat. Het is aan u om op de hoogte te zijn van veranderingen in het gedrag of de fysieke conditie van uw kat. Probeer uw kat routinematig te onderzoeken, zodat hij eraan gewend raakt dat u elk deel van zijn lichaam aanraakt, van kop tot teen. Houd vervolgens uw ogen open voor de waarschuwingssignalen van dreigende agressie.

Als uw kat nog steeds bijt

Maak een afspraak met uw dierenarts. Ze zullen waarschijnlijk veel vragen hebben over het type gedrag, de omstandigheden van het gedrag, de huiselijke omgeving en uw techniek om het te corrigeren. In sommige gevallen zullen ze vragen om bloedonderzoek te doen naar specifieke aandoeningen die verhoogde agressie kunnen veroorzaken. Als ze niet kunnen helpen het gedrag te elimineren, kunnen ze u doorverwijzen naar een gedragsdeskundige.