LardonCru/Wikimedia Commons/CC By 2.5
Pelham bits zijn heel gebruikelijk bij zowel Engelse als westerse versies van dit bit. Zoals elk bit heeft het zijn voor- en nadelen, en er zijn mensen die denken dat het een geweldig compromis is en anderen die denken dat het een kruk is. Maar elk bit kan in de verkeerde handen ineffectief en zelfs misbruikend zijn. Dit is wat een pelham doet en wanneer het gebruikt kan worden.
Inhoudsopgave
Verschijning
Het pelhambit kan een massief of gebroken mondstuk hebben. Er is een grote ring die direct aan het mondstuk is bevestigd waaraan de ‘trensen’ worden bevestigd, en schachten die naar beneden lopen en eindigen in ringen waaraan ‘curb reins’ worden bevestigd. Omdat het pelhambit een hefboomwerking heeft, loopt er een curb chain of riem onder de kin van het paard door om te voorkomen dat het bit te ver draait en het zorgt ook voor een ander drukpunt. Een kleine ‘lip strap’ op het getoonde bit voorkomt dat het paard probeert aan de schachten te knabbelen.
Toepassingen
Het pelhambit wordt vaak gebruikt voor training en algemeen rijden, mits de ruiter kennis heeft van het gebruik van een curbbit en het rijden met dubbele teugels. Een Engels Pelhambit bootst enigszins de werking na van de bridoon (kleine trens) en weymouth (curb) bitcombinatie die wordt gebruikt op een ‘dubbele teugel.’ Een Pelham kan worden gebruikt wanneer een paard de twee bitten niet comfortabel kan vasthouden, of voor het gemak.
Pelhams worden gezien op sommige field hunters, in sommige show hunter classes, op eventers en in stadium jumping . Het wordt niet gebruikt in dressuur. Het wordt vaak gebruikt in polo. Er is ook een western versie van het Pelham bit, en er zijn driving bits die lijken op pelhams.
Mechanica
De Pelham geeft een enigszins gedempt effect van de bridoon/Weymouth-combinatie. Met de curb-teugel kan de ruiter het hoofd laten zakken, en dit is handig bij het trainen en aanmoedigen van een goede hoofdhouding. Het activeren van de curb-teugel zet druk op de stangen van de mond, kin, nek en, als er een poort is , het dak van de mond.
Met de trens kan de ruiter het hoofd van het paard optillen. Zoals bij alle Engelse trensen zal de druk alleen op de stangen van de mond zijn. Voor algemeen rijden zal de ruiter waarschijnlijk het meest op de trens rijden, waarbij hij alleen de trens gebruikt wanneer dat nodig is. Dit vereist vaste, deskundige handen om effectief te zijn en niet aan zowel de trens als de trens tegelijk te trekken.
Soms, als een paard een harde trekker is, worden de kin- en trensringen verbonden door een leren adapter (ook wel converters of roundings genoemd), zodat er maar één teugel aan het midden van de adapter is bevestigd. Dit activeert zowel de trens- als de trensacties van de pelham. Wanneer er maar twee teugels worden gebruikt , kan de ruiter het hoofd van het paard niet zo effectief positioneren.
Voor trainingen die een zeer verfijnde reactie op de bithulpen vereisen, zoals gevorderde dressuur, is de Pelham geen goede keuze. De dubbele teugel, met zijn twee aparte bitten, is effectiever om duidelijke signalen via de teugels te geven.