Heupdysplasie bij honden

Heupdysplasie  is een vrij veelvoorkomend orthopedisch probleem bij honden dat de stabiliteit en functie van het heupgewricht beïnvloedt . Het wordt veroorzaakt door abnormale groei en ontwikkeling van het gewricht, wat om een ​​veelheid aan redenen kan gebeuren, maar meestal door genetica . Heupdysplasie kan elke hond treffen, maar komt het meest voor bij grote hondenrassen , waaronder Duitse herders , Labrador retrievers , Sint-Bernards en rottweilers .

Mank lopen en pijn zijn de meest voorkomende symptomen van deze aandoening, die vaak al beginnen als de hond nog een puppy is . Als heupdysplasie niet wordt behandeld, ontwikkelt het zich vaak tot artrose en verdere degeneratie van het heupgewricht. Gelukkig zijn er verschillende behandelingsopties om de kwaliteit van leven van honden met heupdysplasie te verbeteren.

Wat is heupdysplasie?

Het heupgewricht bij honden, maar ook bij katten, mensen en de meeste andere zoogdieren, is een kogelgewricht dat uit twee hoofdonderdelen bestaat:

1. Femorale kop: een bolvormige formatie aan de bovenkant van het femur (dijbeen)
2. Acetabulum: een ronde kom in de bekkenbotten

In een normaal functionerend heupgewricht zit de femurkop in het acetabulum en beweegt soepel met behulp van kraakbeen en gewrichtsvloeistof. Het gewricht is vastgezet met ligamenten. Het gewrichtskapsel zorgt voor stabiliteit, produceert vloeistof en houdt de vloeistof in het gewricht vast om smering te bieden.

Als een hond heupdysplasie heeft, ontwikkelt het heupgewricht zich niet goed. De femurkop past slecht in het acetabulum (of helemaal niet) en er is sprake van laxiteit in het heupgewricht, wat betekent dat er sprake is van losheid in het gewricht wat leidt tot instabiliteit. Door de instabiliteit veroorzaakt beweging van het been overmatige wrijving in het gewricht, wat leidt tot verdere misvorming. Na verloop van tijd slijt het kraakbeen in het gewricht.

Het beschadigde heupgewricht ontwikkelt uiteindelijk artrose , inclusief abnormale botgroei genaamd osteofyten. De schade in het gewricht beperkt het bewegingsbereik van de hond en maakt het geleidelijk moeilijker voor de hond om het been te bewegen zonder pijn.

Symptomen van heupdysplasie bij honden

Hoewel sommige honden met ernstige heupdysplasie symptomen beginnen te vertonen wanneer ze slechts een paar maanden oud zijn, is het gebruikelijker dat symptomen zich voordoen wanneer de hond één tot twee jaar oud is. Sommige honden met slechts milde heuplaxiteit vertonen echter pas symptomen wanneer ze veel ouder zijn en artritis extra degeneratie van het heupgewricht heeft veroorzaakt.

Tekenen van heupdysplasie verschijnen vaak geleidelijk en variëren afhankelijk van de ernst van de ziekte. De eerste tekenen zijn over het algemeen zwakte van de achterpoten, samen met pijn, die zich uit in de terughoudendheid van de hond om op te staan ​​vanuit een zittende of liggende positie, trap te lopen of op een bank of andere hoogte te springen.

Vaak zul je merken dat je hond in het begin van een speelsessie oké lijkt, maar tegen het einde mankt. De hond kan een vreemde ren maken, een beetje als een huppel. De hond lijkt zijn gewicht zwaarder te verplaatsen naar zijn voorpoten dan naar zijn achterpoten, of kan helemaal niet willen lopen.

Houd er rekening mee dat er ook andere oorzaken kunnen zijn voor mank lopen bij honden. Als uw hond kreupel wordt, moet u daarom altijd uw dierenarts raadplegen.

Oorzaken van heupdysplasie

Verschillende factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van heupdysplasie bij honden. De primaire oorzaak is echter erfelijkheid, wat betekent dat de hond met een neiging tot deze eigenschap wordt geboren. Een andere bijdragende factor is snelle groei, vaak als gevolg van dieetfactoren, zoals het overvoeren van uw puppy . Dit is een van de redenen waarom veel eigenaren van grote rassen speciaal samengesteld puppyvoer voor grote rassen kiezen. Vraag uw dierenarts of voer voor grote rassen geschikt is voor uw puppy .

Hoewel obesitas geen heupdysplasie veroorzaakt, kan het de symptomen aanzienlijk verergeren. Als uw hond aanleg heeft voor heupdysplasie of de diagnose heeft gekregen, zorg er dan voor dat u zijn gewicht onder controle houdt om de symptomen te minimaliseren.

Verschillende hondenrassen zijn vatbaar voor heupdysplasie, waarvan de meeste grote hondenrassen zijn. Hieronder staan ​​enkele hondenrassen die vatbaar zijn voor heupdysplasie: 

• Labrador Retriever
• Gouden Retrievers
• Duitse herders
• Rottweiler
• Duitse Doggen
• Mastiffs
• Amerikaanse Eskimo
• Bokser

Diagnose van heupdysplasie bij honden

Wanneer u uw hond naar de dierenarts brengt voor kreupelheid of heuppijn, zal uw dierenarts beginnen met een grondig onderzoek van uw huisdier. Dit omvat manipulatie van de gewrichten en observatie van de gang van uw hond. Vervolgens zal uw dierenarts röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) van de heupen, achterpoten en mogelijk de wervelkolom van uw hond aanbevelen. Een goede positionering tijdens de röntgenfoto’s is extreem belangrijk om een ​​nauwkeurige diagnose te krijgen. Dit kan moeilijk zijn voor veel honden, vooral voor honden die pijn hebben. De meeste honden moeten worden verdoofd voor goed gepositioneerde röntgenfoto’s.

Zowel het onderzoek als de röntgenfoto’s zijn essentieel om heupdysplasie bij honden nauwkeurig te diagnosticeren. Een ervaren dierenarts kan de aandoening herkennen aan de slapheid van het heupgewricht tijdens palpatie en manipulatie, samen met karakteristieke afwijkingen op de röntgenfoto’s.

Behandeling

Als bij uw hond heupdysplasie is vastgesteld, zijn er verschillende behandelingsopties. Aanbevelingen zijn gebaseerd op de ernst van de ziekte plus de leeftijd, grootte en algehele gezondheid van uw hond. In sommige gevallen kan milde heupdysplasie conservatief worden behandeld met alleen medische behandeling. Een operatie is echter vaak noodzakelijk in matige tot ernstige gevallen. Uw dierenarts kan u doorverwijzen naar een dierenarts voor verdere evaluatie en behandeling.

Conservatief management

Er is geen medische remedie voor heupdysplasie. Het doel van medische therapie is om de symptomen te verlichten en de progressie van de ziekte te vertragen.

Bij milde tot matige heupdysplasie kunnen medische behandeling en fysiotherapie zeer nuttig zijn.

• Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen , gewrichtssupplementen en/of ziektemodificerende medicijnen tegen artrose kunnen uw hond verlichting bieden.
• Fysiotherapie helpt veel honden om spiermassa op te bouwen, sterker te worden en hun bewegingsbereik te vergroten. 
• Regelmatige, rustige oefeningen kunnen uw hond helpen zijn spiermassa te behouden en stijfheid te verminderen.
• Als uw hond overgewicht heeft, kan gewichtsverlies de symptomen aanzienlijk verbeteren. Lichte beweging en dieetverandering zijn essentieel voor gewichtsverlies.

Chirurgie

Er zijn verschillende chirurgische opties voor de behandeling van heupdysplasie bij honden. Uw vaste dierenarts zal u waarschijnlijk doorverwijzen naar een dierenarts die ervaring heeft met heupdysplasie bij honden. Deze chirurg zal met u praten, uw hond onderzoeken en de röntgenfoto’s bekijken. In sommige gevallen worden aanvullende röntgenfoto’s of andere diagnostische tests aanbevolen. Vervolgens zal de chirurg verschillende factoren overwegen, zoals grootte, leeftijd, ernst van de ziekte en risicofactoren, voordat hij de juiste behandeling voor uw hond bepaalt.

Als een operatie wordt aanbevolen, zal hoogstwaarschijnlijk een van de volgende chirurgische ingrepen worden uitgevoerd:

• Femorale kopostectomie: Bij deze procedure wordt de femorale kop verwijderd. Voor honden die minder dan 70 pond wegen, kan deze operatie de pijn verminderen en de noodzaak van pijnstillers minimaliseren. Het herstelt echter niet de normale heupfunctie. Bovendien is het van cruciaal belang dat de hond de rest van zijn leven een gezond gewicht behoudt en slechts beperkte beweging krijgt, zoals wandelingen aan de lijn.
• Totale heupvervanging: Net als bij mensen, omvat een totale heupvervanging bij een hond de volledige vervanging van de kogel en kom in het heupgewricht met implantaten. Deze operatie wordt uitgevoerd bij jonge honden die niet in aanmerking komen voor andere soorten operaties. Zodra de hond genezen is, heeft hij over het algemeen geen pijn meer en een normale bewegingsvrijheid in zijn heupen.
• Pelvic Osteotomy: Deze operatie wordt uitgevoerd bij puppy’s met dysplasie, maar zonder artritische veranderingen in het heupgewricht. Hierbij wordt het bekkenbot doorgesneden en gedraaid om de stabiliteit van het heupgewricht te verbeteren.
• Juveniele Pubische Symfysiodese: Deze operatie wordt uitgevoerd bij puppy’s jonger dan 18 weken die gewrichtslaxiteit hebben, maar geen artritische veranderingen in het heupgewricht. Het is een minimaal invasieve operatie die de groeischijven in het bekken van de puppy sluit. Het verandert de ontwikkeling van het bekken om de laxiteit en degeneratie te helpen voorkomen die zouden optreden als de botten normaal zouden groeien. De meeste puppy’s zijn pijnvrij en hebben binnen een paar maanden na de operatie een normale heupfunctie.

Uw hond moet herstellen na de operatie , zodat hij goed kan genezen en de best mogelijke functie kan herwinnen. De hersteltijd is afhankelijk van het type operatie dat is uitgevoerd en de individuele genezingssnelheid van uw hond. Beperking van de beweging is vereist, maar uw hond moet ook de heupen op een gecontroleerde manier kunnen bewegen. Fysiotherapie is een belangrijk onderdeel van het herstelproces, of u dit nu thuis doet met instructies van uw dierenarts of u neemt uw hond mee naar een revalidatiearts voor honden.

Praat met uw dierenarts of dierenarts over de verwachte risico’s, hersteltijden, succespercentages en kosten van de aanbevolen opties, zodat u een weloverwogen beslissing kunt nemen. Overweeg bij twijfel om een ​​second opinion te vragen.

Prognose voor honden met heupdysplasie

Met medische behandeling of operatie zou uw hond een goede kwaliteit van leven moeten hebben met weinig pijn en een redelijk normale bewegingsvrijheid in zijn heupen. U zult echter het gezonde gewicht van uw hond zorgvuldig moeten handhaven en mogelijk regelmatig pijnstillers moeten geven als hij artritische degeneratie in het gewricht heeft.

Hoe heupdysplasie te voorkomen

Omdat heupdysplasie erfelijk is en wordt beïnvloed door de ontwikkeling van een hond, kunt u het mogelijk niet voorkomen bij uw hond. U kunt echter voorkomen dat de aandoening erger wordt door uw hond naar de dierenarts te brengen nadat de eerste tekenen van pijn of kreupelheid zich voordoen.

Het voorkomen van heupdysplasie kan bij rashonden worden geminimaliseerd door selectief fokken. Honden met heupdysplasie mogen niet worden gefokt. Betrouwbare fokkers van gepredisponeerde hondenrassen laten vaak de heupen van hun honden screenen en certificeren via de Orthopedic Foundation for Animals  of PennHip  voordat ze worden gefokt. Screening omvat het maken van nauwkeurig gepositioneerde röntgenfoto’s van de heupen, meestal onder sedatie. Honden kunnen worden gecertificeerd na de leeftijd van twee jaar. Röntgenfoto’s die al op vier maanden leeftijd worden gemaakt, kunnen echter de vatbaarheid van een hond voor heupdysplasie onthullen.