Het woord cob, dat wordt gebruikt om een type paard te beschrijven , wordt in het Verenigd Koninkrijk vaker gebruikt dan in Noord-Amerika. Toch kun je wel eens een cob-formaat tuig tegenkomen, of iemand een paard horen beschrijven als “cobby” of een cob.
Inhoudsopgave
Wat is een Cob-paard?
In plaats van een specifiek ras, verwijst de term “cob horse” naar het lichaamstype van een paard dat in veel rassen voorkomt. Met stevige benen en een stevige bouw lijken cob-paarden op grote pony’s en omvatten vaak rassen zoals de Welsh Cob, kruisingen van trekpaarden en sommige soorten Arabische en Amerikaanse Quarter horses.
Een cob is doorgaans ongeveer 15 handen hoog met een stabiel temperament. Hoewel ze op pony’s lijken, zijn deze paarden groter dan pony’s, die 14,2 handen hoog zijn. Cobs voelen zich evengoed thuis onder het zadel als in het tuig en zijn vaak allround paarden – wenselijk zowel toen paarden nodig waren voor transport als nu, wanneer een eigenaar zowel een stevig rij- als menpaard wil hebben.
Cob-kenmerken
Gezien hun relatief grote botten, stevige gewrichten, stevige bouw en bijna pony-achtige uiterlijk, kan een cob de indruk wekken vierkant gebouwd te zijn of een beetje kortbenig. Cobs hebben doorgaans een volgzaam temperament. Ze hebben vaak overvloedige manen en staarten en beenbevedering, vergelijkbaar met het Clydesdale- of Shire- paard. Er is geen echte maatspecificatie voor cobs, maar over het algemeen zijn ze even groot als een rijpaard — onder de 16 handen. Hun nekken zijn zwaar en lijken gebogen te zijn, en hun hoofden kunnen dikker zijn (niet delicaat) en soms zelfs een Romeinse neus hebben. Ze zijn er in elke kleur en met elke soort markering en vachtpatroon. Cob-gangen moeten comfortabel zijn, en hun manier van lopen moet sterk en stabiel zijn.
Type, geen ras
Cobs zijn geen specifiek paardenras, maar eerder een type paard. Er is echter een specifiek ras genaamd de Welsh Cob , dat in vier typen voorkomt. Soms kunnen paardentermen verwarrend zijn! Vanwege hun stevige bouw kunnen ze grote volwassenen gemakkelijk dragen zonder te groot te zijn om op te stappen en te rijden, zoals een trekpaard. Dit betekent niet dat trekpaarden geen cob-types kunnen zijn. De Gypsy Vanner, Norman of French Cob en het vergelijkbare Bretonse paard, ook uit Frankrijk, zijn trekrassen van het cob-type. Maar het bekendste cob-type rijpaard is de Section D Welsh Cob . Sommige Arabieren , American Quarter Horses en andere stevige lichte paardenrassen kunnen zelfs cob-typen zijn. Veel trekpaardkruisingen zijn cob-type paarden, vooral als ze jonger zijn dan 16 handen. Er is ook een ras genaamd de Norman Cob, dat afkomstig is uit de regio Normandië in Frankrijk.
Kolven tonen
Cobs worden gebruikt als plezierpaarden, in de sport van de jacht en in het tuig. Wanneer ze worden getoond, worden hun manen vaak gehecht of gekaapt. Deze praktijk grijpt terug op de tijd dat het praktischer was om de manen uit de weg van teugels en tuig te houden dan om ze te vlechten. Beenbevedering kan worden geknipt. In het Verenigd Koninkrijk worden cobs getoond in klassen op basis van grootte en er worden strikte kledingvoorschriften van de ruiters verwacht. Paarden worden getoond op het vlakke en over hindernissen. In Noord-Amerika worden Gypsy Vanners en Welsh Cobs getoond, maar worden ze met natuurlijke manen en beenbevedering gelaten.
Cob-formaat tack
Wanneer u op zoek bent naar tuig , met name halsters en hoofdstellen, zult u merken dat sommige gemarkeerd zijn als cob-formaat. Tack gemarkeerd als cob is bedoeld voor paarden die kleiner zijn dan een groot paard, maar groter dan een pony. Als u een Morgan , Appaloosa , Quarter Horse, Arabier of een ander kleiner, compacter rijpaardras hebt, is cob-formaat misschien de juiste maat om te kopen.