Perineale hernia’s bij honden

Perineale hernia’s bij honden ontstaan ​​wanneer de bekkensteunspieren zwak of gewond raken en de omliggende weefsels worden verplaatst, waardoor er zwellingen naast de anus ontstaan. Ze komen vrij vaak voor bij niet-gecastreerde mannelijke honden, maar zelden bij vrouwelijke en gecastreerde mannelijke honden. Een operatie is meestal erg effectief bij het herstellen van deze hernia’s en de prognose is goed voor honden die herstellen. Dit is wat u kunt verwachten als uw hond een perineale hernia heeft.

Wat zijn perineale hernia’s bij honden?

Perineale hernia’s bij honden ontstaan ​​wanneer buikorganen of weefsels verplaatst raken door een verzwakt of beschadigd bekkenmembraan. Het bekkenmembraan is de spierwand die het bekken ondersteunt en zich dicht bij het perineum bevindt, een gebied van bindweefsel tussen de anus en de genitaliën. Wanneer de bekkenspieren scheuren of verzwakken, kunnen de omliggende organen en weefsels in het perineum uitsteken, inclusief een deel van de darmen en de blaas.

Symptomen van perineale hernia’s bij honden

Bij een hond met een perineale hernia kunnen de volgende symptomen optreden:

• Zwelling rond de anus
• Constipatie
• Persen of niet kunnen ontlasten en urineren
• Urine-incontinentie
• Abnormale staartpositie
• Buikpijn
• Verlies van eetlust
• Lethargie
• Depressie

Het eerste teken van een perineale hernia is doorgaans een niet-pijnlijke zwelling aan een of beide kanten van de anus van de hond. De hond kan moeite hebben met poepen en urineren vanwege de druk op dat gebied. Sommige honden ervaren constipatie, incontinentie en/of buikklachten. De hond kan zijn staart in een abnormale positie houden om de zwelling op te vangen. Sommige honden ervaren geen andere symptomen dan anale zwelling, terwijl andere honden lusteloos worden en stoppen met eten vanwege het ongemak.

Wat veroorzaakt perineale hernia’s

De exacte oorzaak van perineale hernia’s is onbekend, maar ze komen het meest voor bij oudere, niet-gecastreerde reuen. Bijdragende factoren zijn onder andere:

Reproductieve status 

Niet-gecastreerde reuen zijn de demografische groep die het meest vatbaar is voor perineale hernia’s. Deze honden hebben vaak een vergrote prostaat, waardoor er bij het poepen of plassen te veel druk op het rectum komt te staan. Het rectale weefsel verzwakt en scheurt, wat resulteert in een perineale hernia. Vrouwelijke honden kunnen perineale hernia’s ontwikkelen, maar dit komt niet vaak voor.

Leeftijd

De meeste perineale hernia’s komen voor bij honden van middelbare tot  oudere leeftijd , met name tussen de leeftijd van 7 en 9 jaar. De meeste van deze gevallen zijn ongecastreerde mannelijke honden.

Genetica

Bepaalde hondenrassen zijn mogelijk gevoeliger voor perineale hernia’s dan andere, waaronder de Boston terriër , de boxer , de Pekinees en de Welsh corgi . Puppy’s kunnen geboren worden met aangeboren of erfelijke perineale hernia’s.

Trauma

Trauma aan het rectum, variërend van verwondingen tot tumoren, kan perineale hernia’s veroorzaken. Zenuwbeschadiging veroorzaakt door verwondingen kan ertoe leiden dat een hond onbewust overbelast raakt tijdens het poepen of plassen, waardoor de kans op een perineale hernia toeneemt.

Hoe dierenartsen perineale hernia’s bij honden diagnosticeren

Uw dierenarts zal een rectaal onderzoek uitvoeren om een ​​perineale hernia te diagnosticeren, gevolgd door aanvullende diagnostische tests, zoals een echo en bloedanalyse.

Om een ​​perineale hernia te diagnosticeren, zal uw dierenarts de geschiedenis van uw hond bespreken en een grondig onderzoek uitvoeren. Dit omvat een rectaal onderzoek om te voelen naar massa’s , een vergrote prostaat en de locatie van de hernia (aan één of beide kanten).

Uw dierenarts kan aanvullende diagnostische tests aanbevelen om de oorzaak van de perineale hernia te bepalen. Deze kunnen bestaan ​​uit een echo, röntgenfoto’s, bloedonderzoek en urineonderzoek.

Hoe perineale hernia’s bij honden te behandelen

Een operatie is de enige curatieve behandelingsoptie voor een perineale hernia. Hoewel ongewoon, kunnen ernstige perineale hernia’s een spoedoperatie vereisen. Kleine hernia’s kunnen conservatief worden behandeld totdat een operatie kan worden uitgevoerd. Als de hernia onbehandeld blijft, zal deze waarschijnlijk erger worden en meer buikorganen aantasten.

Chirurgie

Het doel van de operatie is om het bekkenmembraan te repareren en te voorkomen dat de hernia terugkeert. Dit houdt meestal in dat de inhoud van de buikholte terug in de buik wordt gebracht en het bekkenmembraan wordt gerepareerd of vervangen. De blaas en de dikke darm kunnen aan de buikwand worden gehecht om terugkerende hernia’s te voorkomen. Als de blaas in de hernia vastzit, zal de chirurg een urinekatheter plaatsen om de blaas te legen. De hond wordt meestal  gecastreerd  tijdens de procedure om de prostaat te verkleinen en de kans op herhaling te verkleinen.

Conservatieve behandeling

Conservatieve behandeling houdt in dat u uw hond vezelrijk , nat voedsel geeft en ontlastingverzachters toedient. Een dierenarts moet mogelijk alle vastzittende ontlasting handmatig verwijderen. Deze behandelingen zullen de hernia niet omkeren of de progressie ervan stoppen, maar kunnen de hond wel comfortabel houden totdat de operatie kan worden uitgevoerd.

Prognose voor honden met perineale hernia’s

De meeste honden herstellen goed na een operatie voor een perineale hernia. Mogelijke complicaties zijn infecties, rectale prolaps , fecale incontinentie, zenuwbeschadiging en rectale fistel (een gat of tunnel die het rectum verbindt met een nabijgelegen opening op de huid). Ernstige complicaties zijn zeldzaam en de meeste honden herstellen volledig.

Volg na de operatie de instructies van uw dierenarts voor thuiszorg. Houd de incisie van uw hond schoon en droog en laat uw hond het gebied niet likken of kauwen. Een e-collar of “cone” wordt meestal aanbevolen terwijl uw hond geneest.

Hoe voorkom je een perineale hernia bij honden?

De beste preventieve maatregel voor perineale hernia’s is castratie (castratie), aangezien de aandoening zelden voorkomt bij gecastreerde reuen. Selectief fokken kan de kans op perineale hernia’s bij nakomelingen verkleinen; honden met een voorgeschiedenis van perineale hernia’s mogen niet worden gebruikt voor de fokkerij.