Tekenen van vergiftiging bij honden

De omgeving van uw hond zit vol met potentiële toxines die schadelijk kunnen zijn voor uw hond. Hoewel u uw best doet om giftige stoffen uit de buurt van uw hond te houden, is blootstelling aan toxines nog steeds mogelijk. Door te weten waar u op moet letten, kunt u mogelijk het leven van uw hond redden.

Enkele veelvoorkomende symptomen om op te letten zijn schuimbekken, lethargie, trillen of ongewone bewegingen, maagklachten, ongewone zwelling, bleek tandvlees of gedragsveranderingen. Als u merkt dat uw hond een van deze symptomen vertoont, of als u vermoedt dat uw hond iets giftigs heeft ingenomen , neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts. Laat uw hond niet braken zonder directe instructies van uw dierenarts.

Lees verder voor een nadere uitleg over de meest voorkomende vergiftigingsverschijnselen bij honden.

Oorzaken van vergiftiging bij honden

Honden verkennen de wereld met hun neus en mond, en soms nemen ze dingen in die ze niet zouden moeten innemen. Er zijn talloze stoffen die giftig kunnen zijn voor honden, waarvan er veel in en rond het huis te vinden zijn.

• Veel menselijke voedingsmiddelen , zoals druiven , chocolade en producten die xylitol bevatten
• Medicijnen, zowel op recept als vrij verkrijgbaar (medicijnen voor mens en dier)
• Sommige planten , waaronder kamerplanten en buitenplanten
• Chemicaliën zoals antivries , insecticiden, rattengif , kunstmest en schoonmaakmiddelen
• Ontmoetingen met wilde dieren, zoals padden

Tekenen van vergiftiging bij honden

Honden kunnen verschillende symptomen ervaren na blootstelling aan een toxine. Neem contact op met uw dierenarts als uw hond een of meer van de volgende symptomen vertoont:

Kwijlen of schuimen bij de mond

Veel honden ervaren irritatie van de mond na het eten of kauwen op iets giftigs. Dit komt vooral vaak voor nadat een hond aan een giftige plant knabbelt of een giftige chemische stof proeft. Als u merkt dat uw hond kwijlt of schuimt, probeer dan te identificeren waar hij op kauwde of at. Haal het uit het bereik van uw hond en bewaar het voor het geval dat er een monster nodig is. Neem contact op met uw dierenarts voor advies over de volgende stappen.

GI-verontwaardiging

Veel toxines veroorzaken gastro-intestinale irritatie die leidt tot misselijkheid, braken en diarree . Honden kunnen eerst hun eetlust verliezen voordat er andere tekenen ontstaan. In sommige gevallen kunt u bloed in het braaksel of de ontlasting zien. Braken is vaak het eerste teken van inname van medicijnen, inname van giftige planten en inname van giftig voedsel . Als uw hond plotseling begint te braken, mag dit niet worden genegeerd. Zoek naar bewijs van inname van toxines en neem contact op met uw dierenarts.

Lethargie

Toxines kunnen organen en lichaamsfuncties negatief beïnvloeden, waardoor een hond zich ziek en ongemakkelijk voelt. Veel honden worden moe en lusteloos als ze zich ziek voelen. Daarnaast kunnen sommige toxines, zoals rattengif, inwendige bloedingen veroorzaken. Dit bloedverlies kan leiden tot lethargie. Xyliltol, een kunstmatige zoetstof, kan een lage bloedsuikerspiegel veroorzaken, wat honden ook lusteloos kan maken.

Stuiptrekkingen en spiertrillingen/spasmen

Veel toxines tasten het zenuwstelsel en/of de spieren aan. Dit kan leiden tot aanvallen, trillingen of onwillekeurige spierspasmen. Voorgeschreven medicijnen en giftige planten zijn vaak de boosdoeners. Als uw hond onwillekeurig begint te trillen of te trillen, is het misschien een goed idee om een ​​video te maken van de signalen. Kijk rond om te zien of u toxines kunt vinden. Mogelijke inname van toxines moet worden overwogen, tenzij uw hond al een aandoening heeft zoals epilepsie . Neem bij het eerste teken van spierspasmen, trillingen of aanvallen contact op met uw dierenarts. Veel toxines kunnen snel werken, wat kan leiden tot de dood of ernstige ziekte.

Instorten

Bepaalde toxines werken snel en kunnen een hond laten instorten voordat er andere tekenen te zien zijn. Dit komt het meest voor bij toxines die de bloedsomloop of hartfunctie beïnvloeden, zoals voorgeschreven medicijnen, illegale stoffen en chemicaliën, maar kan ook voorkomen bij inname van planten en slangenbeten. Als uw hond plotseling instort of het bewustzijn verliest, is dit een noodsituatie. Breng uw hond naar de dichtstbijzijnde open dierenartspraktijk.

Problemen met ademhalen

Toxines die het ademhalingssysteem aantasten kunnen piepende ademhaling, moeizame ademhaling, kortademigheid, vertraagde ademhaling en ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken. U kunt ook zien dat het tandvlees blauw wordt. Als uw hond moeite heeft met ademhalen, van welke aard dan ook, moet dit als een noodgeval worden behandeld. Breng uw hond naar de dichtstbijzijnde open dierenarts.

Abnormale lichaamstemperatuur

Als een toxine in het lichaam inwerkt, ziet u mogelijk de temperatuur van uw hond stijgen of dalen. Een lage lichaamstemperatuur (onder de 100 graden Fahrenheit) wordt hypothermie genoemd. Koorts en een verhoogde lichaamstemperatuur (boven de 103 graden Fahrenheit) wordt hyperthermie genoemd. Continue spiertrillingen of aanvalsactiviteit kunnen ervoor zorgen dat de lichaamstemperatuur snel stijgt. Als u vermoedt dat uw hond het te koud of te warm heeft, moet u de temperatuur controleren (rectaal, indien mogelijk). Neem contact op met uw dierenarts als de temperatuur van uw hond verhoogd of lager is dan normaal.

Zweren of brandwonden

Bijtende stoffen kunnen zweren of brandwonden op de huid en in de mond veroorzaken. Veel schadelijke chemicaliën kunnen de huid en mondholte irriteren als een hond ermee in contact komt. Bepaalde planten kunnen ook de huid verwonden of irriteren, vooral als ze worden gekauwd. Het afspoelen van het aangetaste gebied kan irritatie minimaliseren, maar het is nog steeds belangrijk om contact op te nemen met uw dierenarts voor verder advies.

Bleek, blauw of geel tandvlees

Sommige toxines beïnvloeden het lichaam op manieren die zichtbaar zijn in de slijmvliezen (tandvlees, tong, oogleden, mondholte). Bijvoorbeeld, het eten van uien kan leiden tot bloedarmoede en bleek tandvlees . Bloedverlies door rattengif en andere toxines die bloedingen veroorzaken, zorgen er ook voor dat het tandvlees bleek lijkt. Bepaalde giftige planten en medicijnen die de lever aantasten, kunnen ervoor zorgen dat het tandvlees er gelig uitziet (geelzucht). Gifstoffen die het cardiovasculaire of ademhalingssysteem aantasten, kunnen leiden tot blauwgekleurd tandvlees.

Zwelling

Het gezicht en/of de ledematen van een hond kunnen opzwellen na blootstelling aan toxines. Dit komt het vaakst voor nadat een hond is gebeten door een slang of gestoken door een insect. Als u zwelling opmerkt in een gebied van het lichaam van uw hond, kan dit duiden op problemen. Neem contact op met uw dierenarts voor meer advies. Een foto kan nuttig zijn als het moeilijk te beschrijven lijkt.

Gedragsveranderingen

Uw hond kan erg hyperactief of opgewonden worden na het innemen van een toxine. Dit gebeurt vaak nadat een hond een stimulerend middel zoals chocolade, cafeïne of medicatie heeft ingenomen. Omgekeerd kan uw hond depressief worden of zelfs minimaal reageren, vooral als uw hond een kalmerend middel of alcohol heeft ingenomen. Honden worden vaak beschreven als “dronken” in de vroegste stadia van antivriesinname. Tijd is van essentieel belang bij veel toxiciteiten, dus symptomen mogen niet worden genegeerd. Elke extreme gedragsverandering rechtvaardigt een bezoek aan de dierenarts.

Wat te doen als uw huisdier vergiftigd is

Neem eerst contact op met uw dierenarts als u vermoedt dat uw hond is blootgesteld aan een toxine . Als dit gebeurt terwijl uw dierenarts gesloten is, neem dan contact op met de dichtstbijzijnde spoeddierenarts voor advies.

Zorg ervoor dat u zoveel mogelijk informatie verstrekt over de giftige stof, inclusief informatie over de verpakking (indien van toepassing/beschikbaar), wanneer de blootstelling plaatsvond, hoeveel er is ingenomen of aangeraakt en eventuele tekenen die uw hond vertoont. U moet ook het geschatte gewicht en de medische geschiedenis van uw hond weten. Maak een lijst van alle medicijnen en supplementen die uw hond krijgt. Wees voorbereid om de tekenen te bespreken die u bij uw hond hebt gezien.

Uw dierenarts kan u vertellen dat u direct langs moet komen, of u kunt instructies voor thuiszorg krijgen. Wek nooit braken op zonder dat een dierenarts u dat heeft opgedragen, omdat sommige gifstoffen meer schade aanrichten als het weer wordt uitgebraakt. Mogelijk moet u de vacht, ogen of mond van uw hond spoelen als de huid in contact is gekomen met een van deze gebieden.

U of de praktijk van uw dierenarts moet mogelijk contact opnemen met een vergiftigingenbestrijdingsbureau voor advies over hoe u verder moet gaan. Deze diensten brengen kosten in rekening aan de beller, maar bieden de beste behandelingsopties op basis van bewijs. Er is mogelijk een tegengif beschikbaar voor de toxine. In sommige gevallen is ondersteunende behandeling nodig in een ziekenhuisomgeving.

• ASPCA-vergiftigingsbestrijding : (888) 426-4435
• Hulplijn voor vergiftiging van huisdieren : (800) 213-6680

Behandeling voor vergiftiging

De juiste behandeling voor vergiftiging hangt af van het type blootstelling aan toxine, hoe lang geleden het is gebeurd en de schade die is opgetreden. Als uw hond een giftige stof heeft ingenomen, kan uw dierenarts beginnen met het opwekken van braken, indien geïndiceerd. Sommige honden hebben orale doses actieve kool nodig om toxines uit het maag-darmkanaal te absorberen voordat ze verdere schade veroorzaken. Ondersteunende zorg is vaak noodzakelijk en kan bestaan ​​uit vloeistoftherapie en medicijnen. Honden moeten mogelijk in het ziekenhuis worden opgenomen voor controle.

Hoe voorkom je vergiftiging bij honden?

De beste manier om uw hond te beschermen tegen gifstoffen is om gevaarlijke stoffen buiten bereik van uw hond te houden. Voedsel, medicijnen en chemicaliën moeten op planken of in kasten worden bewaard waar uw hond niet bij kan of in kan breken. Zorg ervoor dat u planten kiest die veilig zijn voor honden voordat u kamerplanten koopt of gaat tuinieren. Laat uw hond niet loslopen in onbeveiligde gebieden en houd toezicht op de tijd die hij buiten doorbrengt.