De ziekte van Lyme is de meest voorkomende door teken overgedragen ziekte in de Verenigde Staten. Honden die de ziekte van Lyme oplopen, kunnen artritis , nierziekte , aandoeningen van het zenuwstelsel en hartproblemen ontwikkelen . Symptomen zijn niet altijd aanwezig, maar omvatten koorts , zwelling en kreupelheid wanneer ze dat wel doen. Honden die veel tijd buiten doorbrengen in omgevingen met veel teken, lopen een verhoogd risico om de ziekte van Lyme op te lopen, en snelle diagnose en behandeling zijn essentieel om complicaties op de lange termijn te voorkomen. Gelukkig zijn er preventieve maatregelen die u kunt nemen om uw hond te beschermen tegen de ziekte van Lyme.
Inhoudsopgave
Wat is de ziekte van Lyme?
De ziekte van Lyme is een infectie met de bacterie Borrelia burgdorferi, die wordt verspreid via tekenbeten . De bacteriën komen het lichaam van de hond binnen terwijl de teek zich voedt en migreren vervolgens door het weefsel, meestal gelokaliseerd in de gewrichten, wat acute artritis veroorzaakt. Als de hond niet wordt behandeld, kunnen de bacteriën schade aan de nieren, het zenuwstelsel en het hart veroorzaken.
De ziekte van Lyme is gemeld in elke staat in de Verenigde Staten en veel andere delen van de wereld. In de VS komt het het meest voor in de regio’s Noordoost, Middenwest en Westkust. Echter, niet alle teken dragen de ziekte van Lyme. De zwartbenige teek (ook bekend als de hertenteek) en de westerse zwartbenige teek zijn de primaire overbrengers van de ziekte van Lyme in de VS.
Symptomen van de ziekte van Lyme bij honden
In tegenstelling tot mensen met de ziekte van Lyme, zal slechts ongeveer 5 tot 10 procent van de honden die besmet zijn met B. burgdorferi symptomen ontwikkelen. Symptomen kunnen zich binnen twee tot vijf maanden na infectie of veel later voordoen. De symptomen van de ziekte van Lyme zijn breed en niet-specifiek. Als uw hond ziek lijkt en is blootgesteld aan een omgeving vol teken, bezoek dan uw dierenarts om een mogelijke diagnose van de ziekte van Lyme te bespreken. Als uw hond in de buurt van teken is geweest maar niet ziek lijkt, wordt het nog steeds aangeraden om een dierenarts te raadplegen. Hier is een lijst met vroege symptomen van de ziekte van Lyme bij honden.
Koorts
Als uw hond Lyme heeft, kan de bacteriële infectie koorts veroorzaken . U kunt mogelijk koorts bij uw hond detecteren als hij rilt, maar zijn oren, poten en buik een warme aanraking hebben.
Verminderde eetlust, lethargie en gewichtsverlies
Een gebrek aan eetlust en algemene lethargie kunnen het begin zijn van nierproblemen bij uw hond. De ziekte van Lyme kan mogelijk de nieren van uw hond aantasten, dus als u merkt dat uw hond gewicht begint te verliezen door niet te eten, bel dan onmiddellijk uw dierenarts.
Gezwollen en pijnlijke gewrichten of lymfeklieren
Een hond met Lyme kan een algemene stijfheid voelen door gezwollen en pijnlijke gewrichten en lymfeklieren . Gezwollen of pijnlijke gewrichten kunnen een beetje warm aanvoelen. Controleer de lymfeklieren van uw hond op zwelling. Ze bevinden zich in de nek, borst, achter de knieën, oksels en liezen.
Kreupelheid
Gezwollen en pijnlijke gewrichten kunnen leiden tot kreupelheid in een of meer ledematen. De kreupelheid kan met tussenpozen optreden en kan zich naar andere ledematen verplaatsen.
Oorzaken van de ziekte van Lyme
De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door de bacterie B. burgdorferi , die via tekenbeten wordt verspreid. Ook de omgeving en levensstijl kunnen bijdragen aan blootstelling aan de ziekte.
- Tekenbeten: Een beet van een geïnfecteerde teek, waarschijnlijk de zwartbenige hertenteek ( Ixodes scapularis), is de enige manier waarop een hond de ziekte van Lyme kan oplopen, aangezien niet alle teken de bacterie bij zich dragen. Een teek krijgt de B. burgdorferi- bacterie wanneer hij zich voedt met geïnfecteerde muizen of andere kleine dieren en draagt deze vervolgens over op honden. Het duurt een tot twee dagen voordat een aangehechte teek de bacterie overdraagt aan zijn gastheer, waardoor het snel verwijderen van teken essentieel is om de ziekte van Lyme in te dammen.
- Omgeving: Teken komen vaker voor in beboste, grasachtige gebieden, met name in het noordoosten, noordwesten en het hogere middenwesten. Teken zijn het meest actief wanneer de temperatuur boven de 45 graden Fahrenheit ligt en wanneer de luchtvochtigheid ten minste 85 procent is.
- Leefstijl: Honden die veel buiten zijn, lopen meer risico op teken en mogelijk ook op de ziekte van Lyme.
Diagnose van de ziekte van Lyme bij honden
Een teek moet 36 tot 48 uur aan uw hond vastzitten voordat een infectie wordt overgedragen. Om de ziekte van Lyme te voorkomen, is het essentieel om de teek snel te verwijderen. Dierenartsen gebruiken een combinatie van klinische symptomen, medische geschiedenis en diagnostische tests om de ziekte van Lyme bij honden te diagnosticeren. Er is geen enkele test voor de ziekte van Lyme, maar er zijn wel tests om B. burgdorferi -antigenen in het bloed te detecteren. De aanwezigheid van antigenen geeft aan dat de hond is blootgesteld aan de bacterie, maar het betekent niet dat de hond de ziekte van Lyme heeft. Uw dierenarts zal waarschijnlijk diagnostische tests uitvoeren om andere gezondheidsproblemen uit te sluiten en te bepalen of de bacterie de nieren of andere organen en systemen heeft aangetast. Dit kan bloed- en urineanalyses, röntgenfoto’s en het verzamelen en analyseren van gewrichtsvloeistof omvatten.
Behandeling
Honden met de ziekte van Lyme worden doorgaans enkele weken lang behandeld met antibiotica en de meeste honden ervaren kort daarna een snelle verbetering van de symptomen. De behandeling kan de bacteriën niet volledig uitroeien, maar het kan de symptomen wel wegnemen. Honden met een nierziekte hebben een langere antibioticakuur en aanvullende medicijnen en behandelingsmaatregelen nodig. Honden met problemen met het zenuwstelsel of het hart moeten mogelijk worden doorverwezen naar een veterinaire specialist voor geavanceerde diagnostiek en behandelingen.
Prognose voor honden met de ziekte van Lyme
Als de ziekte van Lyme bij uw hond snel en succesvol wordt behandeld, is de prognose goed. De prognose is echter voorzichtiger als de ziekte van Lyme niet is gediagnosticeerd en onbehandeld is gebleven en zich heeft verspreid naar de nieren, het hart of het zenuwstelsel. Onbehandelde ziekte van Lyme kan nierfalen, daaropvolgend braken en verhoogde dorst en urineren veroorzaken. Vaak hebben honden die nierfalen ontwikkelen een terminale prognose.
Zelfs nadat alle andere symptomen zijn verdwenen, kunnen honden met de ziekte van Lyme in hun leven nog steeds chronische artritis ontwikkelen. Honden die de ziekte van Lyme hebben gehad, kunnen mogelijk vatbaarder worden voor het ontwikkelen van chronische nierziekte.
Hoe de ziekte van Lyme bij honden te voorkomen
Tekenbestrijding is de beste manier om de ziekte van Lyme en andere door teken overgedragen ziekten te voorkomen. Controleer uw hond regelmatig op teken en verwijder ze onmiddellijk. Dit is vooral belangrijk in het hoogseizoen van teken (lente en herfst) en nadat uw hond tijd heeft doorgebracht in gebieden waarvan bekend is dat teken er gedijen. Houd het gras en struikgewas in uw tuin kort, zodat teken minder plekken hebben om zich te verstoppen. Overweeg om uw tuin te behandelen tegen teken als u in een gebied woont waar teken veel voorkomen.
Producten ter voorkoming van teken zijn zeer effectief en veel producten ter bestrijding van vlooien bevatten ook ingrediënten om teken te doden. Vraag uw dierenarts naar de beste opties voor tekenbestrijding voor uw hond.
Uw dierenarts kan een vaccinatie tegen de ziekte van Lyme aanbevelen als u in een risicogebied woont. Veel veterinaire specialisten raden een routinematige vaccinatie af, omdat zo weinig honden symptomen van de ziekte van Lyme ontwikkelen en honden die dat wel doen, doorgaans goed op de behandeling reageren. Een vaccinatie biedt geen volledige bescherming, maar kan het risico van een hond om de ziekte op te lopen en te dragen, verlagen. Toch is het geen vervanging voor tekenpreventiemedicijnen.
Honden worden over het algemeen gevaccineerd rond de leeftijd van 12 weken en krijgen twee tot vier weken later een booster. Het vaccin wordt idealiter toegediend vóór het tekenseizoen van elk jaar.