15 soorten huidziekten bij honden met foto’s

Acrale likdermatitis

Acral lick dermatitis is een huidprobleem dat ontstaat door langdurig likken of kauwen van hetzelfde huidgebied. Deze laesies worden ook wel likgranulomen genoemd en ze komen meestal voor op de bovenkant van de poten of ledematen. De hond likt of kauwt het gebied omdat het jeukt of ongemakkelijk aanvoelt. Na verloop van tijd kan het likken en kauwen dwangmatig worden. Dit veroorzaakt trauma aan de huid dat resistent is tegen genezing. De huid kan geïnfecteerd raken en littekens krijgen.

Er zijn een paar stappen om acrale likdermatitis te behandelen. Uw dierenarts zal proberen de oorzaak van de jeuk of het ongemak te bepalen en deze indien mogelijk te behandelen. Anti-jeukmedicijnen kunnen worden gebruikt om jeuk te verminderen en antibiotica kunnen nodig zijn als er sprake is van een huidinfectie. Deze behandelingen kunnen de hond comfortabeler maken, maar ze stoppen het zelfdestructieve likken mogelijk niet als het een gewoonte is geworden of als uw hond een onderliggende gedragsstoornis heeft, zoals een dwangstoornis. De hond moet stoppen met het likken van het gebied, zodat het kan genezen. Veel dierenartsen raden aan om een ​​e-halsband of kegel te gebruiken om te voorkomen dat de hond likt en kauwt terwijl de huid geneest. Sommige honden hebben ook gedragsverandering en verrijkingsactiviteiten nodig om hun dwangmatige gedrag te behandelen.

Acute vochtige dermatitis

Acute vochtige dermatitis is een aandoening die plotseling ontstaat nadat een hond een jeukende plek op de huid heeft gelikt of gekauwd. Het gebied wordt rood en ruw van het likken en het haar kan vocht en bacteriën vasthouden. Deze plekken worden vaak ‘hot spots’ genoemd.

Hotspots kunnen ontstaan ​​door een onderliggende huidaandoening die jeuk veroorzaakt, zoals allergieën of parasieten. Het gebied van de hotspot kan geïnfecteerd raken, vaak met de bacterie Staphylococcus .

Behandeling van acute vochtige dermatitis omvat het scheren van het haar rond de hotspot en het reinigen van de aangetaste huid, zodat het gebied kan beginnen te drogen en genezen. Lokale medicijnen kunnen nodig zijn om de huid te kalmeren, jeuk en ontsteking te verminderen en bacteriën te vernietigen. Uw dierenarts kan antibiotica, antipruritica, steroïden en/of antihistaminica voorschrijven. Tijdens het genezingsproces moet de hond stoppen met het likken en kauwen van het gebied, dus een kegel kan nodig zijn.

Atopische dermatitis bij honden

Canine atopische dermatitis, of atopie, is een veelvoorkomende oorzaak van jeuk bij honden. Het is een erfelijke aanleg voor een immuungemedieerde overgevoeligheidsreactie, maar vaak wordt er geen specifiek allergeen geïdentificeerd. Honden met atopie ervaren vaak extreme jeuk waardoor ze krabben, kauwen, likken en wrijven op de huid. Veel honden ontwikkelen ook haaruitval en huidirritatie.

Als atopische dermatitis bij honden niet wordt behandeld, kan dit leiden tot secundaire huidinfecties. Tekenen van atopie ontstaan ​​meestal bij honden tussen de zes maanden en drie jaar oud. Vlooien en andere externe parasieten kunnen atopische dermatitis bij honden verergeren.

Behandeling van atopische dermatitis bij honden begint met het verzachten van de jeuk met anti-jeukmedicatie, antihistaminica en/of steroïden. De dierenarts zal ook letten op tekenen van externe parasieten en huidinfecties en deze indien nodig behandelen.

Huidallergietesten kunnen nodig zijn om specifieke allergenen te bepalen die uw hond beïnvloeden. Als een allergeen wordt geïdentificeerd, kan allergeenspecifieke immunotherapie worden aanbevolen. Hiervoor zijn injecties met een speciaal ontwikkeld allergieserum nodig. In veel gevallen worden echter geen specifieke allergenen geïdentificeerd bij atopische honden en zijn algemene immunosuppressieve medicijnen nodig om de reactie te stoppen en verlichting te bieden. Honden met atopische dermatitis hebben waarschijnlijk levenslange behandeling nodig en ervaren periodieke opflakkeringen.

Oor infecties

Oorontstekingen ontstaan ​​wanneer gist en/of bacteriën de gehoorgang infecteren. Het aangetaste oor kan rood, jeukerig, gezwollen en soms pijnlijk worden. Er kan vuil, afscheiding en/of geur aanwezig zijn. Oorontstekingen kunnen alleen voorkomen of samen met een andere huidaandoening. Ze kunnen zich ontwikkelen als een secundaire aandoening van huidproblemen zoals allergieën, oormijt of vreemd materiaal dat de gehoorgang irriteert.

Dierenartsen behandelen oorontstekingen door de oren schoon te maken en een actueel medicijn op de gehoorgangen aan te brengen. Orale of injecteerbare medicijnen kunnen nodig zijn om infecties te bestrijden en ontstekingen te verminderen, vooral bij middenoor- en binnenoorontstekingen. Chronische oorproblemen kunnen permanente oorschade veroorzaken.

Vlooien

Vlooien zijn de meest voorkomende externe parasieten bij honden. Hun beten veroorzaken hevige jeuk bij alle honden. Sommige honden kunnen bijzonder heftige reacties hebben als ze allergisch zijn voor het speeksel van de vlo, bekend als vlooienallergiedermatitis. Wanneer er veel vlooien op een hond leven, kunt u zwarte vlekjes vlooienvuil op de huid zien, vooral op de onderrug bij de staart. Honden hebben de neiging om agressief aan hun huid te krabben en te kauwen om de jeuk te verlichten.

Ernstige vlooienplagen kunnen ernstige huidziekten veroorzaken. Honden kunnen ook bloedarmoede krijgen door het bloedverlies, vooral puppy’s en kleine honden. Gelukkig zijn er veel soorten effectieve vlooienbestrijdingsproducten op de markt. Uw dierenarts kan u helpen de juiste vlooienbestrijding voor uw hond te kiezen.

Folliculitis

Folliculitis is een term die wordt gebruikt om een ​​ontsteking van de haarfollikel te beschrijven. Het treedt op wanneer een of meer haarfollikels geïrriteerd en ontstoken raken. Honden met folliculitis kunnen bultjes op de huid rond de aangetaste haarfollikels of ronde korstachtige plekken op hun vacht krijgen. Deze plekken kunnen jeuken of zelfs pijnlijk zijn. Bacteriën zijn de meest voorkomende oorzaak van folliculitis; meestal is de bacterie Staphylococcus aanwezig. Bacteriële folliculitis wordt ook wel oppervlakkige pyodermie genoemd. Andere oorzaken van folliculitis zijn schimmelinfecties, trauma en parasieten.

Folliculitis kan op zichzelf voorkomen of in combinatie met een ander huidprobleem. De behandeling is afhankelijk van de onderliggende oorzaak en kan antibiotica, antischimmelmiddelen, antipruritica en meer omvatten.

Voedsel allergie

Voedselallergieën komen relatief vaak voor bij honden. Honden met voedselallergieën ervaren symptomen die lijken op atopie, zoals jeuk, roodheid, schilfering en haaruitval. Chronische oorontstekingen kunnen ook ontstaan. Voedselallergieën kunnen ook gastro-intestinale problemen veroorzaken, zoals braken en diarree .

Behandeling van voedselallergieën bij honden vereist een specifieke voedselproef die veelvoorkomende voedselallergenen elimineert. De meeste honden met voedselallergieën zijn allergisch voor een specifiek ingrediënt in hondenvoer , zoals rundvlees, zuivel, tarwe, kip, ei of soja.

Uw dierenarts zal een speciaal dieet voor acht tot twaalf weken aanbevelen met een specifiek allergeenvrij voorgeschreven dieet. Dit zal de dierenarts helpen het beste dieet voor uw hond te bepalen om te voorkomen dat de symptomen van voedselallergie terugkeren. Antipruritische medicijnen worden meestal in het begin gebruikt om de hond wat verlichting te bieden. Uw dierenarts zal ook eventuele secundaire huidproblemen behandelen. Zorg ervoor dat u huidproblemen meldt die terugkeren tijdens de voedselproef.

Immuun-gemedieerde ziekten

Soms herkent het immuunsysteem de eigen cellen van het lichaam niet en probeert het ze te vernietigen. Er zijn een aantal auto-immuunziekten die hun huid kunnen aantasten. Veel kunnen behoorlijk ernstig worden en vereisen diagnose door een gespecialiseerde veterinaire dermatoloog. Enkele van de meest voorkomende immuungemedieerde huidaandoeningen die bij honden worden gezien, zijn allergieën, discoïde lupus erythematodes, systemische lupus erythematodes, bulleuze pemfigoïd, pemphigus foliaceus en andere vormen van pemphigus.

Dierenartsen behandelen auto-immuunziekten doorgaans met medicijnen die de reactie van het immuunsysteem onderdrukken. Dit kunnen steroïden, cyclosporine en Apoquel zijn.

Pyodermie

Pyodermie is een algemene term die verwijst naar een bacteriële infectie van de huid. Oppervlakkige pyodermie tast de bovenste lagen van de huid aan. Bacteriële folliculitis is een vorm van oppervlakkige pyodermie.

Diepe pyodermie tast huidlagen aan die dieper liggen dan de haarzakjes. Het komt minder vaak voor, maar is ernstiger dan oppervlakkige pyodermie. De huid kan een afscheiding hebben en er kunnen korstjes ontstaan. Diepe pyodermie kan erg pijnlijk worden voor honden.

Antibiotica worden gebruikt om pyodermie te behandelen en langdurige antibioticatherapie kan nodig zijn. Aanvullende behandelingen kunnen medicinale baden en antibacteriële plaatselijke behandelingen omvatten.

Schurft

De term schurft verwijst naar aandoeningen waarbij microscopisch kleine mijten op of in de huid leven en ziekten veroorzaken.

Demodectische schurft is het meest voorkomende type schurft bij honden. Het is normaal dat een klein aantal van deze mijten op de huid leeft, omdat het immuunsysteem ze onder controle houdt. Puppy’s en immuungecompromitteerde honden kunnen echter te veel mijten hebben. Dit kan leiden tot plekken met haaruitval en jeuk. Behandeling kan bestaan ​​uit plaatselijke toepassingen, medicinale baden en orale medicijnen.

Sarcoptische schurft , ook wel scabies genoemd, is een besmettelijke vorm van schurft die extreme jeuk, haaruitval, roodheid en korsten op de huid veroorzaakt. De behandeling kan bestaan ​​uit meerdere actuele en orale medicijnen en baden.

Cheyletiella-mijten zijn besmettelijke mijten die droge, jeukende huid en roos veroorzaken . Deze aandoening wordt vaak “wandelende roos” genoemd, omdat je soms de haarvlokken met de mijten mee ziet bewegen. De mijten zelf zijn echter alleen met een microscoop te zien. De behandeling bestaat doorgaans uit plaatselijke antiparasitaire medicijnen en baden.

Ringworm

Ringworm is, ondanks de naam, geen worm maar een schimmelinfectie die honden, mensen en andere dieren treft. Het is een zoönotische ziekte, wat betekent dat het kan worden verspreid tussen dieren en mensen. Ringworm wordt technisch gezien dermatofytose genoemd omdat het wordt veroorzaakt door schimmels die dermatofyten worden genoemd.

Ringworm bij mensen veroorzaakt rode laesies op de huid die rond of ovaal van vorm zijn en omgeven worden door schilferige huid. Bij honden kunnen deze ronde laesies wel of niet verschijnen; in plaats daarvan kan de hond plekken met haaruitval, schilferige huid, roodheid of donkerdere pigmentatie hebben. Teennagels kunnen ook worden aangetast door ringworm. Jeuk kan wel of niet optreden.

Als de dierenarts ringworm vermoedt, kan hij of zij testen door de huid te onderzoeken onder een Wood’s lamp. De lamp produceert een soort blacklight dat, wanneer het op de huid schijnt, een groen fluorescerend uiterlijk zal vertonen. Dit is geen definitieve test, maar een eenvoudige manier om de huid in eerste instantie te evalueren.

Vervolgens zal de dierenarts doorgaans een monster van de vacht nemen en analyseren. Een schimmelkweek is vaak nodig om te bepalen of er inderdaad dermatofyten aanwezig zijn. Aanvullende tests kunnen nodig zijn, afhankelijk van het geval.

Antischimmelmedicijnen zijn nodig om ringworm bij honden te behandelen; deze kunnen plaatselijk en/of oraal zijn. Daarnaast kan de dierenarts medicinale baden, dips of andere plaatselijke behandelingen aanbevelen.

Seborroe

Seborroe bij honden is een huidziekte die overmatige schilfering en schilfering van de huid veroorzaakt door gebrekkige keratinisatie. Keratine is een belangrijk onderdeel van de regeneratie van huid, nagels en haarzakjes. Er zijn twee soorten seborroe bij honden en sommige honden hebben last van beide:

• Seborrhea sicca veroorzaakt de vorming van droge schilfers en velletjes op de huid.
• Seborrhea oleosa is een olieachtige vorm. De huid ziet er vettig uit en de schilfers of schubjes zijn olieachtig.

Primaire seborroe is een genetische of erfelijke aandoening die bepaalde hondenrassen treft. Er is geen genezing voor primaire seborroe, maar er zijn medicijnen beschikbaar om de ziekte te behandelen.

Secundaire seborroe komt veel vaker voor bij honden. Het wordt veroorzaakt door andere huidziekten, zoals parasieten, allergieën, infecties en/of hormonale ziekten. Secundaire seborroe wordt behandeld door de onderliggende aandoening te bepalen en deze te behandelen.

Beide vormen van seborroe kunnen worden behandeld met medicinale baden en andere plaatselijke behandelingen, maar ook met orale medicijnen.

Huidtumoren

Er zijn verschillende soorten huidtumoren, cysten en bultjes die op de huid kunnen verschijnen en die kwaadaardig of goedaardig kunnen zijn. Visuele inspectie is vaak niet voldoende om te bepalen of een groei kwaadaardig of goedaardig is, dus zijn tests zoals fijne naaldaspiraten en/of biopsieën vereist om ze te karakteriseren. Veelvoorkomende soorten huidgroei zijn:

• Huidflapjes : goedaardige gezwellen die alleen verwijderd hoeven te worden als ze ongemak veroorzaken of geïnfecteerd raken
• Histiocytomen : Goedaardige gezwellen die vooral bij jonge honden voorkomen en vanzelf verdwijnen.
• Lipomen en adenomen: twee van de meest voorkomende goedaardige huidtumoren bij honden
• Papilloom: Een vorm van wrat die vaak voorkomt bij jonge honden en honden met een verzwakt immuunsysteem.
• Melanoom: een vorm van huidkanker
• Plaveiselcelcarcinoom: een ander type huidkanker
• Mestceltumoren: kankerachtige tumoren die op de huid verschijnen

Sommige huidgroeisels behoeven geen behandeling. Andere dienen mogelijk operatief verwijderd te worden. Sommige kankergezwellen behoeven chemotherapie en/of radiotherapie. Ga zeker naar uw dierenarts als u nieuwe huidgroeisels opmerkt bij uw hond.

Teken

Teken hechten zich aan de huid en nemen bloed op. Hoewel teken huidreacties kunnen veroorzaken, is het grootste gevaar de ziektes die ze op de hond kunnen overbrengen, zoals de ziekte van Lyme , Ehrlichia en Rocky Mountain Spotted Fever . Veel producten voor vlooienbestrijding bevatten ook ingrediënten voor tekenbestrijding. Praat met uw dierenarts over beschikbare producten.

Schimmelinfecties

Huidgistinfecties bij honden worden ook wel Malassezia dermatitis genoemd. Dit type huidprobleem treedt op wanneer er een overgroei van Malassezia gist op de huid is. Gistinfecties veroorzaken jeuk, roodheid en haaruitval. Malassezia is vaak ook een onderdeel van oorontstekingen . Gistinfecties bij honden ontwikkelen zich vaak secundair aan andere huidproblemen zoals allergieën. Bacteriële infecties kunnen tegelijkertijd met gistinfecties optreden.

Behandeling van gistinfectie bij honden omvat behandeling met antipruritische en antischimmelmedicijnen. Medicinale baden en plaatselijke behandelingen kunnen ook worden aanbevolen.