Longoedeem bij honden

Longoedeem , ook wel vocht in de longen genoemd , wordt vaak veroorzaakt door longontsteking , maar kan ook andere oorzaken hebben. Bij deze aandoening raken de kleine luchtzakjes ( alveoli ) in de longen gevuld met vocht, waardoor het voor de longen moeilijk wordt om hun functie van het inademen van zuurstof en het uitademen van koolstofdioxide uit te voeren .

Veelvoorkomende symptomen van longoedeem zijn hoesten , ademhalingsmoeilijkheden , piepende of luidruchtige ademhaling , zwakte en een blauwachtige tong of lippen . Afhankelijk van de onderliggende oorzaak kan de aandoening snel ontstaan ​​of zich langzaam ontwikkelen als onderdeel van een andere chronische ziekte. Hoewel vocht in de longen een mild, beheersbaar gezondheidsprobleem kan zijn, zijn ernstige gevallen levensbedreigend en heeft elke hond die moeite heeft met ademhalen onmiddellijk veterinaire zorg nodig .

Wat is longoedeem?

Longoedeem is geen ziekte of aandoening die op zichzelf voorkomt, maar is eerder een indicatie van een onderliggend probleem dat ervoor zorgt dat er vocht lekt uit de bloedvaten rond en in de longen. Dit vocht verzamelt zich vervolgens in de kleine luchtzakjes in de longen die gasuitwisseling uitvoeren. Het vocht vermindert de hoeveelheid ruimte in de longblaasjes, waardoor het dier niet zoveel lucht kan inademen en het vermogen van de longblaasjes om gasuitwisseling uit te voeren wordt aangetast, waardoor de longen van de aangetaste hond niet in staat zijn om effectief koolstofdioxide om te wisselen voor verse zuurstof.

Longoedeem wordt doorgaans onderverdeeld in twee categorieën, gebaseerd op de onderliggende oorzaak: cardiogeen longoedeem, dat wordt veroorzaakt door een probleem met het hart , en niet-cardiogeen longoedeem, dat een andere oorzaak heeft dan hartproblemen.

Symptomen van longoedeem bij honden

Afhankelijk van de onderliggende oorzaak van het longoedeem kunnen de symptomen variëren en kunnen ze plotseling optreden of zich langzaam opbouwen in de loop van de tijd. Hieronder staan ​​de meest voorkomende symptomen om op te letten.

Wanneer longoedeem zich langzaam ontwikkelt, kunnen de symptomen in eerste instantie subtiel zijn. U kunt alleen opmerken dat uw hond minder actief lijkt dan normaal en harder ademt dan verwacht. Of uw hond kan een aanhoudende hoest hebben . In ernstigere gevallen zal uw hond echter merkbaar moeite hebben met ademhalen. Hij zal hijgen en u kunt de zijkanten van de hond bij elke ademhaling naar binnen en buiten zien bewegen.

Honden met langdurig longoedeem verliezen vaak gewicht door gebrek aan eetlust en algehele slechte gezondheid. Uw hond heeft weinig energie om normale activiteiten te ondernemen, zoals spelen of wandelen.

Ernstig longoedeem vermindert het vermogen van de longen om zuurstof in het lichaam van de hond te brengen aanzienlijk. Als het zuurstofgehalte in het bloed daalt tot gevaarlijke niveaus, merkt u mogelijk dat de tong en het tandvlees van uw hond een blauwachtige kleur krijgen. Dit wordt cyanose genoemd en vereist een spoedoproep naar uw dierenarts.

Wat veroorzaakt longoedeem?

Er zijn twee basiscategorieën longoedeem: cardiogeen en niet-cardiogeen.

Cardiogeen longoedeem

Cardiogeen betekent afkomstig van het hart. Bij dit type longoedeem heeft de hond een onderliggende hartaandoening die hartfalen aan de linkerkant heeft veroorzaakt . Het hartfalen verhoogt de druk in de haarvaten (kleine bloedvaten) in de longen van de hond, waardoor de haarvaten vloeistof lekken die zich langzaam ophoopt in de luchtzakjes van de longen.

Veelvoorkomende hartaandoeningen die leiden tot longoedeem bij honden zijn onder andere gedilateerde cardiomyopathie, wat een vergroot hart is, hypertrofische cardiomyopathie, wat betekent dat de wanden van het hart dikker zijn dan normaal, en defecten van de mitralisklep in het hart. Meestal ontstaat longoedeem veroorzaakt door hartziekte langzaam.

Niet-cardiogene longoedeem

Niet-cardiogeen longoedeem betekent, niet verrassend, oedeem dat wordt veroorzaakt door onderliggende aandoeningen die niet hartgerelateerd zijn. Bij dit type longoedeem is het niet de hoge druk in de haarvaten die ervoor zorgt dat er vloeistof lekt, maar een verandering in de normale permeabiliteit van de bloedvaten waardoor de vloeistof kan lekken en de longblaasjes kan vullen.

Er zijn behoorlijk wat niet-cardiogene oorzaken van longoedeem, hoewel longontsteking de meest voorkomende is. Andere oorzaken zijn kanker , te weinig eiwitten in het bloed, bloedarmoede, bijna-verdrinking, elektrocutie, slangengif , rookinhalatie, luchtwegobstructie en hartwormen . Over het algemeen ontstaat dit type longoedeem plotseling.

Hoe diagnosticeren dierenartsen longoedeem bij honden?

Röntgenfoto’s zijn het belangrijkste hulpmiddel voor het diagnosticeren van longoedeem, omdat ze de vloeistof in de longen van de hond onthullen. Röntgenfoto’s kunnen ook een vergroot hart of andere afwijkingen in de hartspier onthullen.

Uw dierenarts zal ook met een stethoscoop naar de longen en het hart van uw hond luisteren. Vaak zijn er kenmerkende knetterende longgeluiden bij longoedeem. Bij cardiogeen longoedeem zijn de hartgeluiden vaak ook abnormaal.

Over het algemeen zal uw dierenarts bloedtesten uitvoeren om de algehele gezondheid van uw hond te beoordelen en kan hij specifieke bloedtesten uitvoeren om verschillende onderliggende gezondheidsproblemen die het longoedeem kunnen hebben veroorzaakt, uit te sluiten of te diagnosticeren. Er zal ook een volledig lichamelijk onderzoek worden uitgevoerd.

Behandeling en preventie

De behandeling van longoedeem is deels afhankelijk van de onderliggende oorzaak, maar over het algemeen wordt een hond met ademhalingsmoeilijkheden direct extra zuurstof toegediend via een masker.

Als de oorzaak van het oedeem cardiogeen is, worden diuretica voorgeschreven. Dit zijn medicijnen die helpen overtollige vloeistoffen in het lichaam te verminderen. Furosemide is het meest gebruikte diureticum voor dit doel bij honden. Vasodilatatoren, zoals nitroglycerine, worden ook vaak voorgeschreven. Deze medicijnen helpen de bloedvaten te openen, waardoor het hart minder werk hoeft te verrichten om bloed te pompen. Uw hond moet deze medicijnen mogelijk langdurig blijven gebruiken, mogelijk de rest van zijn leven. Naast medicijnen worden meestal rust en een natriumarm dieet aanbevolen.

Als het oedeem niet cardiogeen is, kan de behandeling nogal verschillen, afhankelijk van de oorzaak. Diuretica worden vaak voorgeschreven, evenals ontstekingsremmende medicijnen. Een luchtwegobstructie kan onmiddellijke chirurgie of endoscopie vereisen, terwijl longontsteking antibiotica vereist. Als het oedeem wordt veroorzaakt door een ongeval, zoals bijna-verdrinking, elektrocutie of het inademen van rook, bestaat de behandeling grotendeels uit het laten rusten van de hond terwijl hij extra zuurstof krijgt.

Afhankelijk van de oorzaak van het oedeem en de toestand van uw hond, moet het dier mogelijk in de dierenkliniek blijven voor controle en een uitgebreide behandeling. Het is ook mogelijk dat u uw huisdier dezelfde dag nog mee naar huis neemt, samen met eventuele voorgeschreven medicijnen.

Omdat longoedeem veel oorzaken heeft, waarvan de meeste moeilijk te voorspellen of te voorkomen zijn, is de aandoening niet eenvoudig te voorkomen. U moet uw huisdier alleen gezond houden en regelmatig naar de dierenarts gaan voor controle. Zo kunt u gezondheidsproblemen opsporen voordat ze ernstig worden.

Prognose voor honden met longoedeem

Het is moeilijk om een ​​algemene prognose te geven voor honden met longoedeem, omdat er zoveel oorzaken zijn. Meestal is de prognose echter redelijk goed voor honden in de vroege stadia van hartziekte, maar niet zo goed als de hond is geëvolueerd naar congestief hartfalen . Als het gaat om niet-cardiogeen longoedeem, hangt de prognose af van de ernst van de onderliggende oorzaak. Honden die ongelukken overleven, zoals bijna-verdrinking, herstellen over het algemeen volledig, net als honden met longontsteking.