Getty Images
De meeste hondenbezitters zijn bekend met het gedrag van staartjagen, maar is het normaal gedrag voor een kat? Wat als uw kat uit het niets zijn staart lijkt aan te vallen? Of misschien heeft uw kat geen probleem met zijn staart, maar gedraagt hij zich ongemakkelijk of zelfs pijnlijk als u hem aait. Deze eigenaardigheden kunnen tekenen zijn van iets dat Feline Hyperesthesia Syndrome, of FHS, wordt genoemd.
Inhoudsopgave
Wat is het Feline Hyperesthesiesyndroom?
Feline Hyperesthesie Syndroom is een zeldzame, maar verwarrende aandoening. Katten die aan dit syndroom lijden, zijn erg gevoelig voor aanrakingen, vooral op hun onderrug. Hyperesthesie betekent letterlijk ‘te veel gevoel en sensatie’.
Hoewel elke kat er last van kan hebben, worden Aziatische rassen zoals de Siamese , Burmese , Abessijnse en Perzische kat vaker gediagnosticeerd. De meeste katten die getroffen worden door Feline Hyperesthesia Syndrome beginnen symptomen te vertonen tussen de leeftijd van één en vijf jaar.
FHS wordt nog steeds niet volledig begrepen. Sommige veterinaire professionals geloven dat het een zenuwaandoening is. Anderen geloven dat het puur een manifestatie is van een obsessief-compulsieve stoornis . Pas de laatste jaren hebben veterinaire professionals Feline Hyperesthesia Syndrome daadwerkelijk als een echte stoornis erkend.
Symptomen van het Feline Hyperesthesie Syndroom
De symptomen van Feline Hyperesthesia Syndrome zijn episodisch, wat betekent dat ze uit het niets opduiken en dan net zo plotseling weer verdwijnen als ze verschenen. Als uw kat FHS heeft, zal hij of zij tussen de episodes door helemaal geen symptomen hebben.
Een van de meest voorkomende symptomen van FHS is dat de huid van uw kat rimpelt of trilt wanneer u hem aanraakt. Sommige katten kunnen zelfs urineren wanneer ze op hun rug worden aangeraakt of kunnen het helemaal niet verdragen om geaaid of vastgehouden te worden. Als uw kat het feline hyperesthesiesyndroom heeft, kan hij ook overmatig gaan likken en kauwen op zijn lichaam, inclusief zijn voorpoten, wanneer hij op zijn rug wordt geaaid. Katten met FHS kunnen ook boos gaan zwiepen en vervolgens hun eigen staart aanvallen.
Sommige katten kunnen zich zo ongemakkelijk voelen dat ze door het huis rennen, schreeuwend en jankend. In feite zijn jankend en luid miauwend andere tekenen van Feline Hyperesthesia Syndrome, vooral in combinatie met staartzwiepen of pootkauwen. In extreme gevallen kunnen katten met FHS ook aanvallen krijgen.
Oorzaken van het Feline Hyperesthesie Syndroom
De exacte oorzaak van Feline Hyperesthesia Syndrome is op dit moment nog onbekend. Eén theorie is dat de stoornis de zenuwen van uw kat aantast, maar de onderliggende oorzaak is onduidelijk. Sommige gegevens suggereren dat dit verband kan houden met veranderingen in de neurotransmitters van de kat, of misschien door onderliggende epilepsie of huidallergieën. Het is echter ook mogelijk dat FHS voornamelijk een obsessief-compulsief gedrag is dat kan worden veroorzaakt door stressvolle gebeurtenissen, waaronder gevechten tussen huisdieren in het huishouden of veranderingen met de mensen die in het huis wonen.
Diagnose van het Feline Hyperesthesie Syndroom
FHS is een diagnose van uitsluiting. Dit betekent dat uw dierenarts andere ziekten moet uitsluiten voordat de diagnose Feline Hyperesthesia Syndrome kan worden gesteld. Er is geen enkele test die FHS kan bevestigen.
Bepaalde huidaandoeningen, waaronder Flea Allergy Dermatitis , kunnen vergelijkbare symptomen hebben als FHS. Uw dierenarts zal een grondig lichamelijk onderzoek doen om te controleren op vlooien en om de huid van uw kat te controleren op kleine, rode, verheven bultjes (papels) die wijzen op vlooienbeten.
Artrose kan een andere pijnlijke aandoening zijn die katten treft, soms lijkend op tekenen van FHS. Dit komt vooral veel voor bij oudere katten. Tot voor kort werd artritis bij oudere katten niet zo vaak vastgesteld. Dit komt deels doordat huisdiereigenaren de tekenen van pijn thuis niet volledig herkennen en deels doordat het voor een dierenarts moeilijk is om de normale gang van een kat in een kantooromgeving te observeren, omdat ze de neiging hebben om te bevriezen en/of rond te sluipen als ze nerveus zijn. De onderrug, achterpoten en staart zijn de meest voorkomende locaties voor artritische veranderingen bij een kat. Uw dierenarts zal er zeker van willen zijn dat de gevoeligheid van uw kat met zijn achterwerk niet gerelateerd is aan artritis of andere pijnlijke aandoeningen zoals oude traumatische verwondingen zoals gebroken botten in de heupen, ledematen of staart.
Als huidproblemen en pijnlijke aandoeningen worden uitgesloten, kan uw dierenarts FHS als oorzaak voor de gevoeligheden van uw kat beschouwen.
Behandeling van het Feline Hyperesthesie Syndroom
De doelen van de behandeling zijn om uw kat zo comfortabel mogelijk te maken en hun symptomen te minimaliseren terwijl hun kwaliteit van leven wordt verbeterd. Dit betekent dat de verschillende symptomen die elke kat ervaart, moeten worden behandeld, dus de behandeling verschilt van kat tot kat. Geen van deze behandelingen wordt als een genezing beschouwd, omdat de onderliggende oorzaak meestal onbekend blijft. Uw dierenarts kan een anti-epilepticum voorschrijven , zoals fenobarbital, als er epileptische symptomen aanwezig zijn. Veel katten reageren ook goed op medicatie voor zenuwpijn, zoals gabapentine .
Als uw dierenarts denkt dat de signalen van uw kat gedragsmatig van oorsprong zijn, kan hij of zij een stemmingsstabilisator voorschrijven zoals fluoxetine of amitriptyline. Uw dierenarts kan ook gedragsmodificerende tactieken aanbevelen, zoals uw kat op een vast schema voeren, interactief spelen en omgevingsverrijking zoals puzzelvoeders en speelgoed.
Uw dierenarts zal het behandelplan aanpassen op basis van de reactie van uw kat.
Hoewel Feline Hyperesthesia Syndrome niet te genezen is, kunnen katten met deze aandoening een gelukkig, gezond leven leiden met de juiste medische behandeling. Als u denkt dat de gedragsafwijkingen van uw kat het gevolg zijn van FHS, neem dan contact op met uw dierenarts.