Epileptische aanvallen bij honden kunnen worden veroorzaakt door veel verschillende ziekten. Als gevolg hiervan, als uw hond een epileptische aanval heeft , zal uw dierenarts een aantal diagnostische tests moeten uitvoeren voordat een juiste behandeling kan worden bepaald.
Inhoudsopgave
Epileptische aanvallen versus epilepsie
Als uw hond meer dan één geïsoleerde aanval heeft, kan uw dierenarts de ziekte epilepsie noemen . Primaire of idiopathische epilepsie is epilepsie die niet wordt veroorzaakt door een onderliggende hersenlaesie of andere ziekte. Verworven epilepsie is epilepsie die het gevolg is van een onderliggende afwijking zoals een hersentumor. Ongeacht de terminologie omvat het proces van het diagnosticeren van epilepsie dezelfde testprocedures als die welke worden gebruikt om aanvallen te diagnosticeren.
Een geschiedenis verkrijgen
Een van de allereerste dingen die uw dierenarts zal doen, is een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren bij uw hond, waarbij hij op zoek gaat naar duidelijke afwijkingen. Neurologische en spierreflexen zoals spierstijfheid of trillingen kunnen nuttige aanwijzingen geven.
De voorgeschiedenis van uw hond moet ook in overweging worden genomen. Sommige ziektes komen vaak voor bij een bepaalde leeftijdsgroep of zelfs bij een specifiek hondenras. Als u de leeftijd, het ras en de fysieke voorgeschiedenis van uw huisdier kent, kan uw dierenarts bepalen welke ziektes waarschijnlijk de aanvallen van uw hond veroorzaken en welke laboratoriumtests het belangrijkst zijn om uit te voeren.
Initiële basistest
Uw dierenarts zal drie eerste tests bij uw hond uitvoeren:
- Een compleet bloedceltelling kijkt naar zowel de rode bloedcellen als de witte bloedcellen in het bloed. Deze test kan aangeven of uw hond bloedarmoede heeft. Het kan ook helpen bepalen, in combinatie met andere tests, of uw hond al dan niet uitgedroogd is. Veranderingen in het aantal witte bloedcellen kunnen duiden op een infectie of andere pathologische ziekten die het beenmerg aantasten, zoals bepaalde vormen van kanker.
- Een bloedchemieprofiel omvat tests voor nierfunctie, zoals bloedureumstikstof (BUN) en creatinine. Het kijkt ook naar de leverenzymen en bilirubinegehaltes van uw hond, die kunnen helpen de staat van de lever te bepalen. Eiwitgehaltes in het bloed worden gemeten. Bloedglucosegehaltes worden gecontroleerd en elektrolyten zoals calcium, kalium, natrium en fosfor worden ook gemeten.
- Een urineonderzoek , een analyse van de urine, helpt bepalen of de nieren van uw hond in staat zijn om de urine te concentreren en het lichaamswater effectief te behouden. Deze test zoekt ook naar bewijs van abnormale stoffen in de urine, zoals bloed, eiwitten, bilirubine, kristallen en andere.
Röntgenfoto’s
Röntgenfoto’s, beter bekend als röntgenfoto’s, kunnen worden aanbevolen. Hoewel röntgenfoto’s niet in de hersenen kunnen kijken, kunnen ze soms andere belangrijke informatie geven, vooral als uw dierenarts zich zorgen maakt over kanker. De meeste soorten kanker zullen zich, als ze zich verspreiden (metastasen), verspreiden naar de longen. Een röntgenfoto van de borstkas kan worden aanbevolen om te zoeken naar metastatische kanker voordat u uw huisdier aan een meer invasieve of dure test onderwerpt.
Extra bloedonderzoek
In sommige gevallen kan aanvullend bloedonderzoek nodig zijn.
Als uw dierenarts vermoedt dat uw hond een leverziekte heeft, kan een galzuurtest worden aanbevolen. Vaak worden de galzuren gemeten voordat uw hond wordt gevoerd en kort daarna weer. Dit kan helpen bij het detecteren van ziekten die zowel de lever als de hersenen aantasten, zoals een portosystemische shunt (” levershunt “).
Schildklieronderzoek kan nodig zijn, vooral bij honden waarbij hypothyreoïdie kan bijdragen aan epileptische aanvallen.
Testen op specifieke infectieziekten kan ook worden aanbevolen om deze uit te sluiten als oorzaak van de aanvallen. Dit kan testen omvatten op ziekten zoals toxoplasmose, hondenziektevirus en andere. Uw dierenarts zal helpen bepalen welke ziekten het meest waarschijnlijk zijn en welke moeten worden onderzocht als oorzaak van de aanvallen van uw hond.
Analyse van hersenvocht (CSF)
Als de eerste bloed- en urinetesten niet de oorzaak van de aanvallen bij uw hond aangeven, kan uw dierenarts een cerebrospinale punctie aanbevelen. Dit maakt het mogelijk om vocht te verzamelen dat de hersenen en het ruggenmerg omringt en beschermt. Deze test kan helpen bij het stellen van een diagnose, zoals meningitis (ontsteking van het membraan dat de hersenen en het ruggenmerg omringt) of encefalitis (ontsteking van de hersenen), evenals andere aandoeningen die kunnen bijdragen aan het veroorzaken van aanvallen en/of epilepsie.
Diagnostische beeldvorming van de hersenen
Tests zoals magnetic resonance imaging (MRI) of computerized axial tomography (CAT of CT-scan) zijn gespecialiseerde tests die de structuur van de hersenen zelf kunnen onderzoeken, op zoek naar anatomische afwijkingen, laesies of ontstekingsgebieden. Deze tests kunnen worden aanbevolen voor sommige honden die lijden aan epileptische aanvallen en/of epilepsie, maar de beschikbaarheid van deze tests is vaak beperkt tot gespecialiseerde faciliteiten.
Elektro-encefalogram (EEG)
Met een elektro-encefalogram, of EEG, kan de elektrische activiteit van de hersenen van uw hond worden gemeten. Het wordt soms gebruikt om het punt in de hersenen te lokaliseren waar een aanval ontstaat, maar er zijn geen gestandaardiseerde normen voor EEG bij de hond vastgesteld.